Στο ράφι του ανέφικτου: Πολιτικές διεκδίκησης εναντίον προσαρμογής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Πρόεδρος της Κύπρου πανηγυρίζει τη μεγάλη νίκη: «Ξεκάθαρα καλύτερη η (Κυπελλούχος) Πάφος, η Ομόνοια είναι και θα παραμείνει μεγάλη ομάδα» (video)
Η Μητέρα Πατρίδα πρέπει να δει την Κύπρο ως προέκταση της Ελλάδας, στρατιωτικά και στρατηγικά: Οι διεθνείς ύμνοι για την Κυπριακή Δημοκρατία και η αποδοχή της απ’ όλους…
Του Κώστα Βενιζέλου
Διαχρονικά το εφικτό στην πολιτική συνδεόταν με τη μη διεκδίκηση. Κοντολογίς με τις λογικές υποταγής και της ήπιας διαχείρισης μιας προδιαγεγραμμένης ήττας. Είναι τούτο που ενίοτε συμβαίνει και λειτουργεί ως τροχοπέδη σε στόχους, που κατατάσσονται στο ράφι του ανέφικτου.
Στην Κύπρο το βιώσαμε και το βιώνουμε με το Κυπριακό, επαναλαμβάνεται και με τη διαχείριση που γίνεται έναντι της τρόικας, η οποία από κάποιους θεωρείται «θείο δώρο», που στάλθηκε για «να συγυρίσει το κράτος, τη χώρα». Όμως το θέμα δεν είναι η Κύπρος που ακόμη αναζητεί στρατηγική στο Κυπριακό και δεν έχει ως φαίνεται γίνει ακόμη αντιληπτό τι μας συνέβη και σχεδόν χρεοκοπήσαμε, γίναμε πειραματόζωο, εκτοξεύθηκε η ανεργία και η χώρα γενικά έχει εκχωρήσει την κυριαρχία της.
Το πρόβλημα που σήμερα αντιμετωπίζουμε ευρύτερα, ευρωπαϊκά, είναι οι πολιτικές που προωθούνται έναντι των χωρών που βρίσκονται σε πρόγραμμα, έναντι των φτωχών κρατών του νότου. Γι αυτό και όσα ακούγονται τις τελευταίες ημέρες, μετά την εκλογή Τσίπρα πως «άλλο η οικονομία της Ελλάδος και διαφορετική της Κύπρου» ηχούν το ίδιο με κάποιες παλαιότερες βαρύγδουπες διαπιστώσεις ότι «δεν θα μας αγγίξει η κρίση».
Η Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται σε ύφεση εδώ και πέντε χρόνια (και με ευθύνη των δανειστών), επιχειρεί να βρει άλλους βηματισμούς, για να μπορέσει να ξεπεράσει την κρίση, να εξέλθει της λιτότητας και να εισέλθει σε ρυθμούς ανάπτυξης. Η προηγούμενη συνταγή απέτυχε και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά εκεί όπου έχει δοκιμαστεί. Η Αθήνα σε αυτή της την προσπάθεια βρίσκεται αντιμέτωπη με τους εμπνευστές της σκληρής οικονομικής πολιτικής, με επικεφαλή την Γερμανία. Η μάχη είναι μεταξύ των πολιτικών της λιτότητας, της κοινωνικής εξαθλίωσης από τη μια και τις δυνάμεις που αντιμάχονται τις συνταγές της μιζέριας από την άλλη.
Η μάχη είναι μεταξύ εκείνων που προωθούν πολιτικές διασφάλισης των συμφερόντων της ολιγαρχίας, των τραπεζών και των αγορών, ρίχνοντας στον Καιάδα κοινωνίες και από την άλλη αυτών που θέλουν να αποκρούσουν τις λογικές αυτές μέσα από ανατροπές. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει μια συγκεκριμένη εντολή και καλείται να τη διαχειριστή. Αντιμέτωπη με τις απειλές και τους εκβιασμούς, έχει δώσει δείγματα γραφής. Έδωσε μια άλλη γραφή υιοθετώντας τη λογική πως η πολιτική είναι τέχνη του εφικτού, που συνδέεται με τη διεκδίκηση και όχι την προσαρμογή στις συνταγές των ισχυρών. Δεν κερδίζεται πάντα η μάχη. Όμως έχει περισσότερες πιθανότητες από τις λογικές της προσαρμογής. Ο Σόιμπλε είπε πως σέβεται το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα, αφήνοντας ένα «αλλά» να αιωρείται και να απειλεί και τις πιο συμβατικές μορφές της δημοκρατίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το θέμα με τα δικηγορικά κι άλλα γραφεία, τις επωνυμίες έρχονται και επανέρχονται επειδή δεν αντιμετωπίζονται. Και δεν αντιμετωπίζονται γιατί κανείς δεν θέλει να το πράξη. Λύση υπάρχει: Να σβηστούν ονόματα.