ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και οι υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας: Η τουρκική ρητορική προφανώς απάδει από τις έωλες υποσχέσεις της…
Η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας, με αναβαθμισμένο ρόλο: Εξωστρεφής και ενεργητική εξωτερική πολιτική με σύμμαχο τον Απόδημο Ελληνισμό
Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Η προχθεσινή δήλωση του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου ανέσυρε από τη συλλογική μνήμη μία ηρωική στιγμή της ελληνικής Ιστορίας. Που δεν ήταν η μόνη, αλλά θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με εκείνη του Ολοκαυτώματος του Αρκαδίου. Αλλά με τι ακριβώς ισοδυναμεί η προειδοποίηση θα γίνουμε «Κούγκι»; Και γιατί να μη γίνουμε «Αρκάδι»; Υπάρχει διαφορά και μάλιστα μεγάλη.
Το 1803 στο Σούλι βρίσκεται κλεισμένος ο Σαμουήλ μόνο με δύο συγγενείς του, καθώς ο Αλή Πασάς είχε συμφωνήσει με τον Φώτο Τζαβέλα και άφησε τους πολιορκημένους να διαφύγουν στην Πάργα. Τότε φθάνουν δύο απεσταλμένοι, που τον απειλούν ότι θα πέσει στα χέρια του Αλή Πασά που του στέλνουν το μήνυμα: «Δεν στοχάζεσαι, καλόγηρε, πόσα κολαστήρια θα σε κάμη ο βεζίρης…». Το ακούει ο Σαμουήλ (απάντησε κάτι που δεν μπορούμε να επαναλάβουμε) και αφού ανεβαίνει στο κιβώτιο με την μπαρούτη, ρίχνει το αναμμένο κερί. Ο ίδιος εξαϋλώθηκε περνώντας στην Ιστορία για τον ηρωισμό του, παίρνοντας μαζί του και τους 2 απεσταλμένους του βεζίρη και τους δύο συντρόφους του.
Στο Αρκάδι τον Νοέμβριο του 1866 οι πολιορκημένοι στο ιστορικό μοναστήρι, εξαντλημένοι δεν έχουν πια δυνάμεις αντίστασης. Τότε ο καλόγερος Γαβριήλ και ο καπετάν Γιαμπουδάκης πήραν τη μεγάλη απόφαση, άνοιξαν την πύλη και αφού πέρασαν μέσα στο προαύλιο εκατοντάδες στρατιώτες του Ισμαήλ Πασά, άναψαν το φιτίλι στην μπαρουταποθήκη. Επιλέγοντας τη θυσία, από την παράδοση. Παίρνοντας μαζί τους και σχεδόν χίλιους Τούρκους.
Εχουν πολλά κοινά οι δύο αυτές λαμπρές σελίδες της Ιστορίας μας. Στο Κούγκι ο καλόγερος Σαμουήλ τινάχθηκε στον αέρα αρνούμενος να παραδοθεί και για να μην υποστεί τα «κολαστήρια» του Αλή Πασά. Στο Αρκάδι οι πολιορκημένοι δεν παραδόθηκαν και τινάχθηκαν στον αέρα, παίρνοντας μαζί τους, όμως, και όσους εχθρούς μπόρεσαν. Με απόσταση σχεδόν εξήντα χρόνων και στις δύο αυτές ηρωικές πράξεις οι πολιορκημένοι δεν υπέκυψαν, θυσιάστηκαν και πέρασαν στην Ιστορία.
Ελπίζουμε ότι εντελώς μεταφορικά γίνονται αναφορές σε Κούγκια και Αρκάδια. Γιατί δεν πρόκειται για τους τρεις ή τους μερικούς εκατοντάδες πολιορκημένους στο Κούγκι και το Αρκάδι, αλλά για ολόκληρη την Ελλάδα.
www.ethnos.gr – [email protected]