Τρόμος παντού… Όλοι είμαστε υποψήφια θύματα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η ανάρμοστη συμφωνία με τη Βαγδάτη: Ο ισλαμιστής Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι το Ιράκ αποδέχθηκε να κινηθεί από κοινού με την Τουρκία εναντίον των ανταρτών του PKK
Οι ΗΠΑ προσάπτουν την επίθεση, που έγινε από το ιρακινό έδαφος, στο Ιράν: Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καταδικάζει την επιθετική ενέργεια εναντίον αμερικανικής βάσης στη Συρία
Του Πανίκου Παναγιώτου – www.philenews.com
Δολοφονήθηκαν σε μια γειτονιά του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης επειδή φορούσαν την στολή του αστυνομικού. Δολοφονήθηκαν σε ένα σχολείο της Πεσαβάρ του Πακιστάν επειδή οι Ταλιμπάν γύρευαν εκδίκηση στα πρόσωπα αθώων μαθητών.
Δολοφονήθηκαν σε μια καφετέρια του Σίδνεϊ διότι έτυχε να βρίσκονται εκεί όταν ένας παρανοϊκός ισλαμιστής εισέβαλε και κράτησε όμηρους θαμώνες και εργαζόμενους. Δολοφονήθηκαν κάπου στην Παλαιστίνη, στο Ισραήλ, στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και σε δεκάδες άλλες περιοχές διότι ζούσαν στην πατρίδα τους. Ο 18χρονος Μάικλ Μπράουν δολοφονήθηκε στο Φέργκιουσον του Μιζούρι επειδή ήταν μαύρος. Ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι της Αττικής επειδή ήταν αντιφασίστας. Σαράντα τρεις φοιτητές απήχθηκαν από διεφθαρμένους αστυνομικούς και δολοφονήθηκαν στην Ιγκουάλα του Μεξικού διότι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις ενάντια στο νέο εκπαιδευτικό σύστημα.
Εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δολοφονούνται διότι γεννήθηκαν με ένα συγκεκριμένο χρώμα ή σε μια συγκεκριμένη χώρα, μεγάλωσαν με μια συγκεκριμένη θρησκεία ή σε μια συγκεκριμένη κοινωνία, επέλεξαν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα ή μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Και οι περισσότεροι εξ αυτών έχασαν τη ζωή τους επειδή απλά βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Πρόκειται για τις παράπλευρες απώλειες από πολλές εστίες κηρυγμένων και ακήρυχτων πολέμων.
Όλα αυτά μπορεί να νομίζουμε ότι συμβαίνουν μακριά από τον καθένα μας και να δημιουργείται η εντύπωση πως δεν μας αφορούν ή δεν μπορούν να μας αγγίξουν. Κι όμως, όσο μακρινά κι αν μας φαίνονται, τόσο πολύ κοντά μας βρίσκονται, αλληλένδετα μέσα στη σύγχυση, τα σκάνδαλα, την ανασφάλεια, την οικονομική κρίση και τους ολοένα αυξανόμενους φανατισμούς και ανταγωνισμούς ποικιλόμορφων συμφερόντων σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Όλοι είμαστε υποψήφια θύματα όπου κι αν ζούμε, σε όποιους δρόμους κι αν κινούμαστε και σε όποια όνειρα κι αν ταξιδεύουμε.
Η παραγωγή και η μετάδοση του κακού, η απειλή και η χρήση βίας, η ύπαρξη και η επιθετικότητα κάθε λογής ρατσιστών, ψυχασθενών και καταχτητών δεν αποτελούν «προνόμια» κανενός κράτους ή λαού, καμίας εθνικής, θρησκευτικής ή ταξικής ομάδας. Ο κόσμος έγινε άνω κάτω και ποτέ δεν ξέρουμε τι μας περιμένει…