ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Το δικαστήριο, η δικαιοσύνη, το όποιο μαρτυρικό υλικό θα κρίνουν ασφαλώς εάν ο βουλευτής της ΕΔΕΚ, Φειδίας Σαρίκας είναι αθώος ή ένοχος σε σχέση με τα όσα του καταλογίζουν.
Τα τελευταία 24ωρα, όμως, κρίνεται η διαχείριση που έχει κάνει αναφορικά με την άρση της βουλευτικής του ασυλίας. Ούτε τα ΜΜΕ θα πρέπει να του φταίνε ούτε και οι συνήγοροι υπεράσπισης του, καθώς το θέμα είναι κατ΄ εξοχή πολιτικό και ζήτημα αξιοπιστίας. Ο ίδιος ανακίνησε το θέμα της άρσης της ασυλίας και ζήτησε με επιστολές του προς τον Γενικό Εισαγγελέα να προχωρήσει το συντομότερο. Κρίθηκε, λοιπόν, για την αλλαγή πλεύσης και για το «παίζω ξηπαίζω». Κρίθηκε και θα κρίνεται για την ένσταση που έχουν προβάλλει οι συνήγοροι του στο Ανώτατο Δικαστήριο. Μια ένταση, που ασφαλώς έγινε με τη δική του συναίνεση. Και εκ των πραγμάτων οι «διαδικαστικές» ενέργειες, τα «νομικά σημεία» και τα παράθυρα στην όποια διαδικασία δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν αποσπασματικά και χωριστά από την υπόθεση. Όταν οι πολιτικοί κρύβονται πίσω από νομικές διατάξεις, ρυθμίσεις συνιστούν κλασική περίπτωση, που διά του νομικισμού χάνουν το δάσος.
Αυτή είναι η μια διάσταση, που ενέχει και το προσωπικό στοιχείο.
Η άλλη διάσταση είναι η ΕΔΕΚ, που έχασε τα αντανακλαστικά της και κινείται με αμηχανία, κοντολογίς χαμένη μεταξύ χαμένων. Και το ζήτημα δεν περιορίζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά συνδέεται με ευρύτερες συμπεριφορές. Η ΕΔΕΚ, ένα πλέον καθεστωτικό κόμμα, που δεν μπορεί να ξεπεράσει τους μηχανισμούς κοινωνικής αλλοτρίωσης, λειτουργεί με τους «όρους της αγοράς». Και όταν το κόμμα είναι μικρό και ταυτόχρονα δεν ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα, δεν έχει κανένα λόγο ο ψηφοφόρος να το επιλέξει, καθώς οι δυνατότητες του είναι περιορισμένες, για «τον τρόπο που ασκεί πολιτική». Με βάση αυτά τα κριτήρια επιλέγονται οι «μεγάλοι» και όχι οι «μικρομεσαίοι».
Η ΕΔΕΚ όποτε ήταν στην κυβέρνηση, έδειξε να το απολαμβάνει δια της αξιοποίησης στο έπακρο των πελατειακών σχέσεων που προσφέρει η συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Και επί τούτου υπήρξαν πολλές ιστορίες που ήταν χρήσιμες και για τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Ένα κόμμα που βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία, το ζητούμενο δεν είναι η ανάδειξη της ιστορίας του, αλλά η διαχείριση του μέλλοντος. Στη δημοκρατία το μόνο μετρήσιμο για την αποδοχή της πολιτικής ενός κόμματος είναι τα ποσοστά στις εκλογές. Εκεί κρίνονται όλα. Και στην περίπτωση της ΕΔΕΚ, κρίνεται με χαμηλά ποσοστά και αυτό δεν θα αλλάξει, γιατί είτε δεν γίνεται αντιληπτό είτε βολεύει η λογική του μικρομάγαζου.