Όταν βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση: Χρήμα, δόξα, πολιτική και ποδόσφαιρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Κάθε σελίδα που γυρίζει υπάρχει και ένα σκάνδαλο, γίνεται και μια καταγγελία. Στην επιφάνεια νέα και «νέα» σκάνδαλα.
Η διαπλοκή μεταξύ πολιτικής και οικονομικών παραγόντων ενίοτε ενέπλεκε και το ποδόσφαιρο. Χώρος που προσφέρεται καθώς διακινούνται πολλά χρήματα και η δόξα, η αναγνωρισιμότητα, είναι περισσότερη και από αυτή που δίνει η πολιτική. Είναι και χώρος που προσφέρεται και για συγκάλυψη άλλων αμαρτιών. Ως συγκοινωνούντα δοχεία λειτουργούσαν για χρόνια και αλληλοεξυπηρετούνταν. Γινόταν και συνεχίζεται να γίνεται ένα μεγάλο φαγοπότι και μια απίστευτη διαδρομή διαπλοκής και διαφθοράς.
Το μείζον, βέβαια, δεν είναι το οφσάιτ και το χαμένο πέναλτι, η κάλπικη κόκκινη κάρτα αλλά το γεγονός ότι σε μια βιομηχανία που για χρόνια παρήγαγε χρήμα, υπήρχαν και οι παράπλευρες απώλειες, που ενίοτε ήταν οι αδύνατοι κρίκοι. Άλλωστε τα «λάθη» τα κατατάσσουν οι μαέστροι της συγκάλυψης στα «ανθρώπινα». Η διαφορά μεταξύ των όσων διαδραματίζονται στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική, είναι πως στο πρώτο πεδίο τα λαμόγια δεν έχουν κόστος αλλά μόνο κέρδος. Στην πολιτική υπάρχει και το κόστος της μη εκλογής, της εκλογικής καθίζησης.
Οι αποκαλύψεις που παρουσιάζονται όχι μόνο για τα ποδοσφαιρικά αλλά και για τα οικονομικά σκάνδαλα, συνιστούσαν κοινό μυστικό, σε μια κοινωνία που σιωπά «για να… περάσουμε». Οπότε να μην ξαφνιάζονται όσοι παρακολουθούν το χορό των αποκαλύψεων σήμερα. Γιατί γνωστές ήταν και οι αρπαχτές στην Πάφο και η ύπαρξη καρτέλ στο ποδόσφαιρο. Μόνο που ίδιον της κυπριακής κοινωνίας(πολιτών, πολιτικού συστήματος, ΜΜΕ) είναι «η σιωπή των αμνών». Αλλά και με τις ύποπτες υπόγειες διαδρομές του χρήματος από τη Focus, που δεν ήταν γνωστές αλλά αποκαλύφθηκαν, τι έγινε; Ενώ οι έρευνες συνεχίζονται(;), οι παραλήπτες των χρημάτων καλά κρατούν, πολιτικά και κοινωνικά.
Είναι προφανές πως όταν η χώρα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, βγαίνουν τα άπλυτα στη φόρα. Και ο ένας βγάζει το σκουπιδαριό του άλλου. Η σκανδαλολογία, οι θορυβώδεις και σποραδικές…αποκαλύψεις, διατηρούν μια κοινωνία σε ένταση. Το ζητούμενο είναι να φθάνουν οι υποθέσεις αυτές στο διά ταύτα. Μέχρι τέλους με καταδίκες και δημεύσεις περιουσιών. Να μην λειτουργήσει η λογική του αποδιοπομπαίου τράγου. Το ζητούμενο δεν είναι να επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση πως «όλοι φάγανε», αλλά κάποιοι να πληρώσουν ακριβά.
Είναι πρόδηλο πως κανένας μηχανισμός και κανένα κατεστημένο δεν αντέχει στο χρόνο χωρίς να έχει πίσω του ένα σύστημα συγκάλυψης. Να έχει, αυτό που λέγεται πάντα, πλάτες στα υψηλά δώματα της εξουσίας.
Η επιβίωση αυτών των μηχανισμών στην Κύπρο είναι κάτι που γίνεται από εξουσία σε εξουσία και από δεκαετία σε δεκαετία. Τα πρόσωπα είναι σχεδόν τα ίδια και οι κομπίνες κληρονομικές. Υπάρχει μια ανακύκλωση προσώπων για να διασφαλίζουν τα «κεκτημένα» και τη λεία από τις μίζες και τα κλεμμένα.
Οι αποκαλύψεις των ημερών, μπορεί να σβήσουν στον απόηχο και των γιορτινών ημερών. Μπορεί και να μην τεκμηριωθούν. Μένει, όμως, η «τάτσα» σε όσους έχουν εκτεθεί…Δεν αρκεί, όμως, τούτο.