ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
ΕΑΝ η Κυπριακή Δημοκρατία αποδεχθεί οποιαδήποτε φόρμουλα, με την οποία θα πρέπει να κάνει παραχωρήσεις για να αποχωρήσει το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» από την κυπριακή ΑΟΖ, τότε θα πέσει στην παγίδα της Άγκυρας.
Κάθε φορά που θα επιδιώκει να εξασφαλίσει ένα πλεονέκτημα, κέρδος η Τουρκία, θα στέλνει το «Μπαρμπαρός» και θα το πετυχαίνει. Θα δημιουργεί μια κρίση και προτάσσοντας τη στρατιωτική ισχύ θα επιτυγχάνει τους στόχους της. Γι αυτό και η επανάληψη των συνομιλιών, θα πρέπει να γίνει μόνο υπό τη μοναδική προϋπόθεση ότι θα αποχωρήσει το ερευνητικό σκάφος και η Τουρκία θα παραιτηθεί των επεκτατικών της αξιώσεων σε βάρος της Κύπρου. Διαφορετικά θα φεύγουμε και θα επανερχόμαστε στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, προσφέροντας ένα απίστευτο θέαμα γέλιου στο διεθνή παράγοντα.
Είναι προφανές ότι η Άγκυρα ακολουθεί μια τακτική σαλαμοποίησης, με την οποία θα εξασφαλίζει σταδιακά, κομμάτι-κομμάτι, βαθμηδόν, στρατηγικά πλεονεκτήματα, τα οποία θα αφαιρεί από την Κυπριακή Δημοκρατία. Γι αυτό και η επιστροφή στις διαπραγματεύσεις δεν θα πρέπει να γίνει διά της γνωστής διαχρονικής οδού, του «δώσε» από ελληνοκυπριακής πλευράς. Ούτε του «πάρε-δώσε». Γίνεται η αποκλιμάκωση από την ίδια την Τουρκία, η οποία την προκάλεσε και επιτυγχάνεται η επανέναρξη των συνομιλιών.
Την ίδια ώρα, η προσπάθεια ένταξης του θέματος των υδρογονανθράκων στη διαδικασία ή η παράλληλη συζήτησή τους θα καταστήσει το κεφάλαιο της ενέργειας όμηρο των δαιδαλωδών διαδικασιών του λεγόμενου διακοινοτικού διαλόγου. Επί της ουσίας, αυτό που θα γίνει σε περίπτωση, για παράδειγμα, συγκρότησης μιας επιτροπής, που θα κάνει μελέτες και θα αξιολογεί τα δεδομένα, είναι να διαμορφωθούν διάφορα κέντρα, που θα φρενάρουν στο τέλος, τις προσπάθειες αξιοποίησης το θέμα των υδρογονανθράκων. Μελέτες, για παράδειγμα, έγιναν ήδη με συμμετοχή Ε/Κ και Τ/Κ, γιατί να ξεκινήσουν κι άλλες; Είναι σαφές πως η όποια αποδοχή της συζήτησης του κεφαλαίου αυτού, θα στείλει το θέμα της ενέργειας στις ελληνικές καλένδες.
Η Λευκωσία είχε διαχρονικά ένα πρόβλημα αξιοποίησης της στρατηγικής υπεραξίας της χώρας. Σήμερα, που διαμορφώνονται δυνατότητες και προοπτικές, κάποιοι προσπαθούν να τις χαντακώσουν. Οι Τούρκοι γιατί θα ανατραπούν στρατηγικές επιδιώξεις στην περιοχή αλλά και οι σύμμαχοι τους και εσχάτως «στρατηγικοί μας εταίροι», γιατί θέλουν να καλοπιάνουν την Άγκυρα.
Η Λευκωσία, θα πρέπει να σταματήσει την προσέγγιση που διαμορφώθηκε μετά το 1974, όταν η γεωπολιτική της διάσταση είχε ενταχθεί, στη λογική της διαχείρισης του κυπριακού προβλήματος από τους εν δυνάμει μεσολαβητές. Το δίλημμα, συνεπώς, σήμερα είναι σαφές και ξεκάθαρο: Εκχωρούμε τα στρατηγικά μας πλεονεκτήματα στην Τουρκία ή τα αξιοποιούμε προς όφελος της χώρας μας;
ΠΗΓΗ: WWW.PHILENEWS.COM