Εικόνες παρακμής με «προοδευτικό» μανδύα




Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Πριν από μερικές μέρες συγκεκριμένα την 28η Οκτωβρίου βρέθηκα στο Λονδίνο που ζει και εργάζεται η κόρη μου. Πήγα στον Πύργο του Λονδίνου όπου στον περίβολό του έχουν τοποθετηθεί ογδόντα και πλέον χιλιάδες παπαρούνες-μικρά γλυπτά- που συμβολίζουν τον αριθμό των Άγγλων νεκρών του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η κοσμοσυρροή. Ήταν μια πραγματική γιορτή μνήμης. Χωρίς αφίσες, χωρίς πλακάτ, χωρίς πανό, χωρίς κανενός είδους συνθήματα. Ένα πλήθος ανθρώπων ήταν εκεί για να τιμήσουν τους νεκρούς του πολέμου. Την ίδια ημέρα στην Αθήνα την 28η Οκτωβρίου βρήκαμε μιαν ακόμη ευκαιρία να κινηθούμε και να μιλήσουμε διχαστικά.

Την αφορμή έδωσε ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Χαλανδρίου (φωτογραφία), που υποστηρίχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο ίδιος προέρχεται από το ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην διάρκεια της παρέλασης λοιπόν ο κύριος Δήμαρχος έκρινε σκόπιμο να μεταδώσει από τα μεγάφωνα  ένα μουσικό θέμα που προέρχεται από παλιό ρώσικο τραγούδι και είχε υιοθετήσει ως ύμνο του, το ΕΑΜ.

Άρχισε κατόπιν τούτου μια εκτεταμένη συζήτηση ανάμεσα στους μεν και τους δε, για το τότε, που φοβάμαι ότι οι παρελαύνοντες μαθητές ελάχιστα γνωρίζουν και ακόμη λιγότερο ενδιαφέρονται να μάθουν. Κουβέντα να γίνεται μια και από δουλειά ελάχιστα πράττουν, αρκετοί από τους  λεγόμενους Τοπικούς Άρχοντες.

Για παράδειγμα ο Δήμαρχος Χαλανδρίου, που απασχολεί την δημοσιότητα με τα καμώματα του, μια με την άρνηση του να επιτρέψει στους ελεγκτές να ερευνήσουν την νομιμότητα των μονιμοποιήσεων στο Δήμο του και μια με τους εαμικούς ύμνους που βάζει την ήμερα της Εθνικής επετείου, καλό θα ήταν να φροντίσει πρώτα τα του οίκου του.

Να δει γιατί ο γειτονικός δήμος της Αγίας Παρασκευής τα έχει καταφέρει καλύτερα στην αποκομιδή των σκουπιδιών και ο δικός του χωλαίνει. Να φτιάξει κανένα πεζοδρόμιο, για να μπορούν να περπατήσουν οι δημότες του. Να φροντίσει τις ευπαθείς ομάδες των πολιτών και να καθαρίσει την πόλη από την παράνομη αφισοκόλληση και κάθε λογής χαζοσυνθήματα.

Όμως το κάνω ότι θέλω και αγνοώ τους νόμους τους συμπολίτες μου,  δεν αφορά μια περιοχή. Είναι γενικότερο πρόβλημα που έχει γίνει στάτους στην ελληνική κοινωνία. Ακολουθώντας το πολιτικό σύνθημα «ανυπακοή» μια  ομάδα σαράντα περίπου φοιτητών πριν λίγες ημέρες εισέβαλε στο χώρο των συνεδριάσεων της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών και απαιτούσε να συζητηθούν τα θέματα που ήθελε, όπως αυτό της φύλαξης του κεντρικού κτιρίου, διαγράφοντας την ημερήσια διάταξη που υπήρχε. Ταυτόχρονα για μια ώρα κρατούσαν την πόρτα κλειστή και εμπόδιζαν τον Πρύτανη να εξέλθει από την αίθουσα.

Έτσι παρακολουθήσαμε ιδίοις όμασι που λένε, μέσω της ζωντανής τηλεοπτικής μετάδοσης, να κατηγορούνται οι καθηγητές για αυταρχισμό, από αυτούς που με κομματική παρότρυνση δεν σέβονται τους δημοκρατικούς κανόνες εμφανιζόμενοι ως όχλος, αντί των τριών εκπροσώπων που είχε ζητηθεί από την Σύγκλητο να πάνε συγκεκριμένη ώρα για να εκθέσουν τα αιτήματα τους.

Είναι θλιβερό να υποστηρίζεται και από καθηγητές που έχουν συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό, ότι δεν πρέπει να υπάρχει φύλαξη στα πανεπιστήμια κάτι που συμβαίνει παντού σε όλο τον κόσμο και να είναι κτίρια, συσκευές και κάθε λογής υλικά βορά σε οποιοδήποτε βάνδαλο.

Αναλογίζονται όσοι σπουδάζουν, πως θα βρουν αύριο εργασία, όταν εντός συγκεκριμένου πανεπιστημιακού τους χώρου καταφεύγουν πωλητές λαθραίων, που κάνουν ζημιά στον απέναντι έμπορο, που πληρώνει προσωπικό και φόρους, με φυσική συνέπεια αύριο και λόγω της κρίσης, να αναγκαστεί να κλείσει την επιχείρηση του;

Το χαρτί, το πτυχίο δηλαδή, χωρίς να συνοδεύεται από γνώση συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου, είναι κενό περιεχομένου και οδηγεί κατ ευθείαν στην ανεργία. Η παιδεία δεν κατακτιέται με κομματικές ντουντούκες και κομματικούς στρατούς. Άλλο ελευθερία σκέψης και δράσης, άλλο ελεύθερη διακίνηση ιδεών και άλλο χάβρα Ιουδαίων που λέγανε και οι παλιότεροι.

Όπως αποκάλυψε πρόσφατα  διεθνής έρευνα, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως από πλευράς πτυχιούχων και στις τελευταίες από πλευράς ποιότητας σπουδών. Το τις πταίει είναι μεγάλο θέμα. Πάντως όταν μικρές ομάδες φοιτητών, που δυναμικά εμποδίζουν την Σύγκλητο να συνεδριάσει και απαιτούν να μετέχουν σε αυτήν, παραβιάζοντας τον νόμο, δεν βοηθούν για την απόκτηση της γνώσης που είναι απαραίτητο εφόδιο για κάθε νέο επιστήμονα και όχι απλά πτυχιούχο.

Αυτή η τεχνητή πόλωση, που  δημιουργείται είτε σε τοπικό, είτε σε πανεπιστημιακό επίπεδο, την οποία χρησιμοποιούν τα κόμματα για να παίξουν τα μικροπολιτικά τους παιχνίδια, είναι ο θάμνος, που εμποδίζει να δούμε τη θέα του δάσους. Και το δάσος είναι η ανάπτυξη που θα απορροφήσει την μεγάλη ανεργία, το χρέος και η διαχείριση του, που θα μειώσει την δυσβάσταχτη φορολογία, το νοικοκύρεμα του κράτους που θα μειώσει το κόστος του και θα υπηρετεί τους πολίτες καθώς και τα ανοιχτά Εθνικά θέματα στα οποία οφείλουν να ενσκήψουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις…

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ www.tovima.gr

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: