Θα λάβει μέρος η Τουρκία στις επιχειρήσεις;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ακραία προκλητικός ο Ερντογάν ανήμερα της Γενοκτονίας: Χαρακτηρίζει αναίσχυντα την σφαγή των Ελλήνων του Πόντου «θεμέλιο λίθο για την οικοδόμηση της ισχυρής Τουρκίας»
19 Μαϊου 1919: 105 χρόνια από την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου – Ημέρα τιμής και μνήμης * Μόνη στον κόσμο η Τουρκία που δεν αναγνωρίζει τον θύτη των ποταμών αίματος
Ο ρόλος της Τουρκίας στην αντιμετώπιση του ισλαμικού κράτους είναι το θέμα ανταπόκρισης της Dominique Soguel για την CHRISTIAN SCIENCE MONITOR (“Turkey Shifts To Islamic State. Will it Join US-led Coalition?”).
Η απροθυμία της Τουρκίας να συμμετάσχει στον πόλεμο εναντίον του ισλαμικού κράτους μπορεί να αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη στήριξη και κατανόηση των νομίμων αμφιβολιών της χώρας, ισχυρίζεται το άρθρο.
Κατά τον Hugh Pope, της δεξαμενής σκέψης International Crisis Group, η Τουρκία αισθάνεται άβολα με τις τακτικές εναντίον του ισλαμικού κράτους, καθώς δεν το βλέπουν ως φυσική απειλή και η πίεση που αισθάνεται η κυβέρνηση συνίσταται στο να αποτρέψει τους μαχητές του ισλαμικού κράτους από το να εισέλθουν στην Τουρκία.
Η ρητορική του Erdogan άλλαξε μετά την απελευθέρωση 49 Τούρκων πολιτών, ομήρων των τζιχαντιστών της Μοσούλης. Ωστόσο, ακόμη κι αν η δομή του ισλαμικού κράτους καταστραφεί, πολλοί στην Άγκυρα εκτιμούν ότι θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη, παρεμφερή. Ο αρχισυντάκτης του τουρκικού ιστοτόπου ειδήσεων Dikken, Erdal Guven, θεωρεί πως οι όμηροι δεν συνιστούσαν το μόνο περιορισμό.
Το ισλαμικό κράτος έχει τους υποστηρικτές του στην Τουρκία, ενώ τζιχαντιστές (μεταξύ τους και Τούρκοι πολίτες) κυκλοφορούν στις συνοριακές πόλεις, ενισχύοντας την αντίληψη ότι η χώρα είναι ευάλωτη σε τρομοκρατικές επιθέσεις. Τέτοιες επιθέσεις θα φοβίσουν τουρίστες και επενδυτές. Σημαντικό περιορισμό στη δράση της Άγκυρας αποτελούν και οι Κούρδοι. Οποιοδήποτε σενάριο που οδηγεί στον οπλισμό Κούρδων που ονειρεύονται αυτονομία, ειδικά του ΡΚΚ, που η Τουρκία κατατάσσει στις τρομοκρατικές οργανώσεις, σημαίνει συναγερμό για τους Τούρκους.
Επιπλέον, η εσωτερική πολιτική σκηνή, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, με την έννοια ότι θα διεξαχθούν γενικές εκλογές το 2015 στην Τουρκία και η πλειοψηφία των Τούρκων (κυρίως οι συντηρητικοί υποστηρικτές του κυβερνώντος κόμματος) αντιμετωπίζει τη δράση του ισλαμικού κράτους με σκεπτικισμό. Αν και πολλοί δεν συμπαθούν το ισλαμικό κράτος, δεν είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε μια διεθνή εκστρατεία, ως μέλη μιας σταυροφορίας χριστιανών σταυροφόρων, εναντίον του.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Τουρκία προσπαθεί πλέον να ανασχέσει την ροή ξένων μαχητών, μεταξύ των οποίων και Τούρκοι, από τα εδάφη της, μέσω αυστηρότερων ελέγχων στα σύνορα και τα αεροδρόμια. Συμμετέχει επίσης στο πρόγραμμα Ξένων Τρομοκρατών Μαχητών της Ίντερπολ (ανταλλαγή πληροφοριών για την αναχαίτιση της τρομοκρατίας, τον εντοπισμό ξένων μαχητών και την πρόληψη των κινήσεών τους).
Τα σημαντικά ερωτήματα παραμένουν όμως στο στρατιωτικό μέτωπο. Δηλαδή, θα επιτρέψει η Τουρκία τη χρήση του εναέριου χώρου της; Θα δώσει έγκριση για τη χρήση της βάσης του Incirilik από την αμερικανική αεροπορία; Η πολιτική της Τουρκίας θα καθοριστεί από πραγματιστικές ανησυχίες. Επιπλέον, η Δύση άφησε την Τουρκία ξεκρέμαστη, όταν ζήτησε βοήθεια με τη Συρία και ο Erdogan έκανε λόγο για επιλεκτική ευαισθησία των ΗΕ.
ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΚΗΝΗ
Αν και στο παρελθόν, οι Ευρωπαίοι ήταν απρόθυμοι να παρέμβουν στη Μέση Ανατολή, γράφει η SaraMillerLlana στην CHRISTIANSCIENCEMONITOR, τώρα συνωστίζονται προκειμένου να συμμετάσχουν στις αμερικανικές επιχειρήσεις εναντίον του ισλαμικού κράτους, κυρίως επειδή εκτιμούν ότι το ΙΚ συνιστά εσωτερική απειλή (“Europe’sStandagainstIslamicStateisallabouttheHomeFront”). Η Βρετανία, η Ολλανδία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Δανία συμφώνησαν να συμμετάσχουν στρατιωτικά, καθώς, σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό MarcPierini, δεν αντιμετωπίζουν τις συγκεκριμένες πολεμικές επιχειρήσεις ως ξένη επέμβαση, αλλά κυρίως ως ζήτημα εσωτερικής ασφάλειας και όλες αισθάνονται ευθέως απειλούμενες (οι ευρωπαϊκές μουσουλμανικές κοινότητες χαρακτηρίζονται από μικρότερο βαθμό αφομοίωσης, σε σχέση με τις αμερικανικές). Σχετικές δημοσκοπήσεις απέδειξαν ότι οι πολίτες αυτών των χωρών στηρίζουν τις αποφάσεις των κυβερνήσεών τους. Κατά τον ειδικό στις εξωτερικές σχέσεις των Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ, PhilippeDroz-Vincent, η Ευρώπη έχει γίνει περισσότερο παρεμβατική εξαιτίας της σύγκρουσης Ρωσίας και Ουκρανίας και εξαιτίας των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Ακόμη και η Γερμανία συνέβαλε στον εξοπλισμό Κούρδων στο Ιράκ, ενώ ο Ολλανδός βασιλιάς αύξησε τον προϋπολογισμό των στρατιωτικών δαπανών. Ο κος Droz-Vincent πάντως επισημαίνει ότι πέρα από τις αεροεπιδρομές δεν υπάρχει στρατηγική και δεν είναι σαφές πως θα διαχειριστεί η συμμαχία τις αιτίες στη ρίζα της διαμόρφωσης του ισλαμικού κράτους ή την αντοχή του καθεστώτος Assad.