Επιχείρηση κυβερνητικής συνοχής στη Βουλή
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Γεωγραφία της Ελλάδος: Η Αθήνα δεν μπορεί να υποχωρεί άλλο, είναι υποχρεωμένη να αντιστρέψει την μέχρι τώρα δυσοίωνη φορά των πραγμάτων…
Με αφορμή την Πρωτομαγιά του 2024: Ποιος είναι ο ρόλος των συνδικάτων; Για να μην απαξιωθεί άλλο το συνδικαλιστικό κίνημα στη συνείδηση των εργαζομένων και της κοινωνίας
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Κίνηση ματ προς την αντιπολίτευση, ή κίνηση απεμπλοκής από την προεδρολογία και τις φήμες για εκλογές τον επόμενο μήνα, ήταν άραγε η απόφαση των κυβερνητικών εταίρων να ζητήσουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή με την έναρξη των εργασιών της ολομέλειας και να δηλώσουν ρητά και κατηγορηματικά, ότι η συζήτηση για τον Πρόεδρο θα ξεκινήσει στις αρχές του προσεχούς Φεβρουαρίου;
Η διπλή τορπίλη που εξαπέλυσαν οι Α. Σαμαράς και Ε. Βενιζέλος είχε πολλούς αποδέκτες. Από τη μια την αντιπολίτευση και από την άλλη το ίδιο το κυβερνητικό στρατόπεδο, το όποιο τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση.
Στην συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση προσφυγή στις κάλπες, η κυβέρνηση απαντά με μια θεσμική κίνηση, που δεν είναι άλλη από την προσφυγή στο Κοινοβούλιο, που μέσω της ψήφου εμπιστοσύνης θα επιβεβαιώσει την στήριξή της πλειοψηφίας, στο παρόν κυβερνητικό σχήμα.
Αλλά ταυτόχρονα επιχειρεί να κλείσει την συζήτηση για την εκλογή του νέου Προέδρου με την δήλωση, ότι η διαδικασία στο Κοινοβούλιο θα αρχίσει ένα μήνα πριν από τη λήξη της θητείας του Κ. Παπούλια δηλ. στις αρχές Φεβρουαρίου του 2015.
Τώρα κατά πόσον θα καταλαγιάσει, τόσο η εκλογολογία όσο και η προεδρολογία, είναι κάτι που δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά. Είναι πάντως μια κίνηση εκτόνωσης, προκειμένου η κυβέρνηση να στρέψει την προσοχή της στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που θα ανοίξουν το δρόμο, τόσο της εξόδου από την σφιχτή επιτήρηση των δανειστών, όσο και αυτήν της ρύθμισης του χρέους.
Παρά τις διαφωνίες που υπάρχουν στη συγκυβέρνηση, τόσο μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όσο και μεταξύ υπουργών, που προέρχονται από το ίδιο κόμμα, όλοι που έχουν βρεθεί στο ίδιο καράβι της εξουσίας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια πρόωρη πτώση της κυβέρνησης, θα έχει υψηλό κόστος τόσο για τους ίδιους, που δεν θα επανεκλεγούν, όσο και για το κόμμα τους, που θα περιορίσει σημαντικά τα ποσοστά του στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση.
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά ζητάει εκλογές, αποσιωπώντας ταυτόχρονα το γεγονός, ότι στον ορίζοντα και συγκεκριμένα στο τέλος του έτους, αν όλα εξελιχθούν ομαλά, η τρόικα θα αποχωρήσει οριστικά από τη χώρα και θα ανοίξει ο δρόμος για τη ρύθμιση του χρέους, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο.
Βεβαίως όλα αυτά δεν λένε τίποτα στον άνεργο ή τον υπερφορολογούμενο πολίτη μια και δεν επηρεάζουν άμεσα την τσέπη του. Στα άμεσα η κυβέρνηση παρουσίασε ένα φτωχό πακέτο, που συνοψίζεται σε δώδεκα λεπτά μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης και σε μείωση του φόρου αλληλεγγύης κατά 30% από 1.1.15, την ώρα που ο φόρος αυτός έπρεπε να καταργηθεί μια και υποτίθεται ότι ισχύει μέχρι 31.12.14.
Παράλληλα η μονιμοποίηση ενός έκτακτου φόρου στα ακίνητα, του ΕΝΦΙΑ, έπληξε καίρια τα εκατομμύρια ιδιοκτήτες, που διαπίστωσαν εν μια νικτί ότι μεταβάλλονται σε ενοικιαστές του σπιτιού τους.
Αντίθετα ο Α. Τσίπρας υπόσχεται ένα μεγάλο πακέτο φοροελαφρύνσεων και επαναφορά του κατώτατου μισθού και των συντάξεων στα 751 ευρώ και στα 700 ευρώ αντίστοιχα. Οι εξαγγελίες Τσίπρα κοστολογήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ στα ένδεκα δις, ενώ η κυβερνητική πλευρά ανέβασε το ποσό στα 27 δις.
Όμως αν θυμηθούμε τι συνέβη το 2009, θα διαπιστώσουμε ότι η πλειοψηφία υπερψήφισε τον Γ. Παπανδρέου, που διαλαλούσε ότι «λεφτά υπάρχουν» και καταψήφισε τον Κ. Καραμανλή, που έλεγε ότι χρειάζονται θυσίες, μια και η οικονομία έχει τα μαύρα της τα χάλια.
Με αυτή την έννοια και με δεδομένο ότι οι πολίτες ψηφίζουν τιμωρητικά, μπορεί η απομάκρυνση της τρόικα να είναι μεγάλο γεγονός, με σοβαρότερο τη ρύθμιση του χρέους, που συνοψίζεται στην μεγάλη επιμήκυνση, την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων και μια περίοδο χάρητος της αποπληρωμής των χρεών, αλλά δεν έχει ορατό αντίκρισμα στα οικονομικά των νοικοκυριών.
Με σύνηθες φαινόμενο στην ελληνική πολιτική σκηνή, την επομένη των εκλογών, η εκάστοτε αντιπολίτευση ζητάει και πάλι εκλογές δεν αναμένεται να κοπάσει και μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης η εκλογολογία.
Η κυβέρνηση οφείλει να κλείσει στο συντομότερο δυνατό χρόνο τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, να αποποιηθεί τα επόμενα 12,5 δις του ΔΝΤ και να προχωρήσει στις συζητήσεις για την ρύθμιση του χρέους.
Έτσι θα πάρει η χώρα μιαν πραγματική ανάσα. Κι ως τις εκλογές του Μαρτίου, αν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία των 180 ψήφων, τότε η αναμέτρηση θα έχει άλλο περιεχόμενο μια και τα αντιμνημονιακά επιχειρήματα θα πάψουν να έχουν οποιαδήποτε αξία…