Ο Γ.Γ., το «πάρε-δώσε» και το μόνιμο πρόβλημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ήταν μία μεγάλη στρατηγική επιτυχία του Ελληνισμού, αν και η Κύπρος παραμένει ακόμα υπό κατοχή: Είκοσι χρόνια από την ένταξη της Μεγαλονήσου στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Το μεταναστευτικό, ως τρίτος Αττίλας, απειλεί την εθνική και βιολογική επιβίωση της Κύπρου: Τους εγκληματίες, οι Κύπριοι δικαστές τούς χαϊδεύουν με φυλάκιση 18 ή 24 μηνών!
Του Πανίκου Παναγιώτου – www.philenews.com
Την Τρίτη, ο Μπαν Κι-μουν μίλησε για «πάρε-δώσε» και έφερε τα πάνω κάτω. Την Τετάρτη, Αναστασιάδης και Έρογλου συμφώνησαν να εισέλθουν στην επόμενη φάση, ενώ ο Άιντα δήλωσε ότι ο ΟΗΕ θα παρουσιάσει ιδέες που να μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα. Ξανά και ξανά οι ίδιες τακτικές και οι ίδιες αντιδράσεις. Αλλάζουν μόνο τα ονόματα των ηγετών και των διαμεσολαβητών. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δείχνει ότι θέλει να αποφύγει το «πάρε-δώσε», όπως ο διάβολος το λιβάνι, παρά το γεγονός ότι η ίδια συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση.
Η περίπτωση με τη δήλωση του ΓΓ αναδεικνύει την ωμή πραγματικότητα του Κυπριακού. Μέσα σ’ αυτά τα σαράντα χρόνια, οι υποχωρήσεις των Ελληνοκυπρίων είναι αρκετές και επικίνδυνες, έτσι τα περιθώρια έχουν στενέψει πολύ για να υπάρξουν και άλλες. Την ίδια στιγμή, όπως πάντα, στο τέλος της ημέρας, οι τρίτοι δεν στρέφονται προς την Άγκυρα, αλλά προς τη δική μας μεριά γιατί ξέρουν ότι όχι επειδή είναι κυρίως αδύνατη, αλλά ευάλωτη.
Όταν λοιπόν η Λευκωσία συνειδητοποιεί ότι «σέρνεται» στα γνωστά μονοπάτια, τότε περί άλλων τυρβάζει, γιατί διαπιστώνει που θα οδηγηθεί, έχοντας μπροστά της -σε γενικές γραμμές- τρεις επιλογές: 1) Χαλαρή ομοσπονδία (συνομοσπονδία-δυο κράτη), με προβληματική ισότιμη αντιπροσώπευση στο εξωτερικό. 2) Βαθμηδόν ταϊβανοποίηση-
αναβάθμιση των κατεχομένων. 3) Μακροχρόνιο αγώνα αποτίναξης της τουρκικής κατοχής. Και στις τρεις επιλογές εμπεριέχονται τρεις μεγάλες απειλές για την ασφάλεια και το μέλλον του κυπριακού λαού: τουρκικά στρατεύματα, έποικοι-δημογραφική ανατροπή και εδραίωση τετελεσμένων της κατοχής.
Το μόνιμο πρόβλημα δεν είναι οι δικοινοτικές συνομιλίες, αλλά οι μονόπλευρες συνεχείς υποχωρήσεις-παραχωρήσεις. Κι αυτή τη φορά, ακολουθείται η ίδια πορεία, με επικρατέστερο ενδεχόμενο να οδηγηθούν οι Ελληνοκύπριοι και πάλι σ’ ένα «αναγκαίο Όχι». Και τότε, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τις πιθανές συνέπειες. Κι όλα αυτά επειδή ουδέποτε εφαρμόστηκε ενωτική, συγκροτημένη και εμπνευσμένη πολιτική. Εύκολες επιλογές δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως περιθώρια για να αναποδογυριστούν τα πάντα. Ειδικά τώρα, με όσα συμβαίνουν στη γειτονιά της Κύπρου. Και το άνοιγμα στην ελπίδα δεν μπορεί να γίνει με δοκιμασμένες και αποτυχημένες στρατηγικές.