Για πάντα στο Μνημόνιο! Η άτσαλη έκφραση πολιτικής
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στο σημείο χωρίς επιστροφή η ρήξη μεταξύ της Τουρκίας και του Εβραϊκού Κράτους; Έχουν βγει τα μεγάλα μαχαίρια… Και η ανάλυση του Μιχάλη Ιγνατίου στο κανάλι Omega για την Κύπρο (video)
Σύνοδος στη Λευκωσία για το μεταναστευτικό: Συμφωνία για ανάγκη επαναξιολόγησης της κατάστασης στη Συρία, ζητήθηκε να επεκταθεί η στήριξη στον Λίβανο
Του Κώστα Βενιζέλου
ΕΙΤΕ φύγει η τρόικα είτε όχι, το ίδιο είναι για τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος δηλώνει πως οι πολιτικές του Μνημονίου θα συνεχισθούν ούτως ή άλλως. Η πολιτική της λιτότητας, των μνημονιακών προνοιών που πιέζουν την κοινωνία, δημιουργούν ένα κλίμα, που επηρεάζει δραματικά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και ως απόρροια τούτου και την οικονομία. Δεν περιέχουν δράσεις ανάπτυξης, αλλά διά της ισοπέδωσης επιχειρείται επανεκκίνηση. Αυτό που έχει βαπτισθεί ως «μεταρρύθμιση».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο υπουργός Οικονομικών δεν ευθυγραμμίζεται με τα όσα δηλώνει ο Πρόεδρος, ο οποίος το Σάββατο εξήγγειλε έξοδο από το Μνημόνιο στο τέλος του 2015( σε άλλες περιπτώσεις έγινε λόγος και για νωρίτερα). Είναι δε προφανές ότι οι διαφορετικές τοποθετήσεις δημιουργούν σύγχυση στην κοινωνία. Γιατί αυτό που έχει αναφέρει ο Χάρης Γεωργιάδης ( συνέντευξη χθες στον «Π»), ότι δεν θα τερματιστεί η πολιτική του Μνημονίου ακόμη και να φύγει από τη χώρα η τρόικα, ουσιαστικά προαναγγέλλει μια παρατεταμένη πολιτική περιορισμών και λιτότητας.
Ο υπουργός Οικονομικών, δεν εφαρμόζει ασφαλώς προσωπική πολιτική. Απλά φαίνεται ότι την εκφράζει άτσαλα, προκαλώντας μονίμως αντιδράσεις και δημόσιες συζητήσεις. Ότι χειρότερο, δηλαδή, για τη ψυχολογία στην οικονομία.
Δυστυχώς, με τη διαχείριση που γίνεται επιχειρείται να προβληθούν οι επιλογές που υιοθετούνται ως μονόδρομος. Η κινδυνολογία και η δογματική προσέγγιση σε πολιτική που δεν αποδείχθηκε ως τώρα ως συνταγή διεξόδων, είναι άκρως βλαπτική για την οικονομία και την κοινωνία. Είναι σαφές πως όταν δεν υπάρχουν και δεν τυγχάνουν επεξεργασίας εναλλακτικά σενάρια, τότε το μήνυμα προς τους δανειστές και στα περιφερόμενα γεράκια που αναζητούν «ευκαιρίες», είναι ότι μπορούν, εν πολλοίς, για να (ξανα)περάσουν ως οδοστρωτήρες πάνω από τη χώρα. Η επεξεργασία εναλλακτικών δυνατοτήτων και λύσεων μπορεί να φαντάζει ως ουτοπία όταν κυβέρνηση και αντιπολίτευση μόνο στη ρητορική διαφέρουν.
Οι λογικές του μονόδρομου δεν παράγουν λύσεις, αλλά αδιέξοδα ενώ ότι και να λέγεται τα χειρότερα έπονται.
Στην Κύπρο, δυστυχώς, υπάρχει ένας θίασος φοβικοτροϊκανών, στον οποίον χωράνε σχεδόν όλοι. Αναλόγως ποιος είναι κυβέρνηση γίνεται και η κατανομή των ρόλων. Κι αυτό έχει να κάνει με φοβικά σύνδρομα, τα οποία τους κυνηγούν παντού και σε όλα τα μεγάλα ή μικρά ζητήματα σε αυτή τη χώρα.
ΠΗΓΗ: WWW.PHILENEWS.COM