Πολιτικά παιχνίδια σε δράση: Αγκυλώσεις και δογματισμοί
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου, www.philenews.com
Μέσα στο φαύλο κύκλο που οδηγήθηκαν οι συζητήσεις για τις εκποιήσεις, τα αδιέξοδα φαντάζουν πολύ περισσότερα. Όχι γιατί στο τέλος δεν θα ψηφιστούν τα νομοσχέδια ( έστω σε επαναληπτική ψηφοφορία όπως με το Συνεργατισμό), αλλά πρωτίστως επειδή, το πολιτικό σύστημα παραμένει αιχμάλωτο νοοτροπιών και αγκυλώσεων. Η κυβέρνηση, η οποία έχει την ευθύνη να διαπραγματεύεται με την τρόικα κατέληξε σε ένα κείμενο για εκποιήσεις, το οποίο ούτε η ίδια δεν το αποδέχεται. Γι αυτό και τα τόσα συμπληρωματικά μέτρα. Ποιος διαπραγματεύεται και με ποια πολιτική γραμμή; Είχαν κόστος αυτοί που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα; Τούτο κανείς δεν αγγίζει.
Όταν οι δυο υπουργοί, γύριζαν τα κόμματα για να πείσουν για το νομοσχέδιο, επιστράτευσαν την πεπατημένη. Αυτή των διλημμάτων και των μονόδρομων πορειών. «Είτε δεχόμαστε είτε καταστρεφόμαστε». Προσέγγιση που αναδεικνύει από τη μια αδυναμία διαπραγμάτευσης και από την άλλη, δογματισμό και θρησκευτική προσήλωση στα κελεύσματα των δανειστών. Μόνο και μόνο από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και τις προσεγγίσεις που ανέπτυξαν θα έπρεπε αμφότεροι να μην ασχοληθούν ξανά με το θέμα.
Η τακτική που ακολουθήθηκε στη συνέχεια, επιβεβαιώνει πως για τους πολιτικούς, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, όλες οι περίοδοι είναι προεκλογικοί. Όταν, για παράδειγμα, μετά τον κύκλο επαφών με τα κόμματα, που ειρήσθω εν παρόδω η κυβέρνηση αναζητά τη στήριξη και ψήφο τους, εξαγγέλλονται μέτρα, δεν επιδιώκεται πολιτικό κέρδος. Ο Πρόεδρος ανακοίνωσε προ ημερών πως προχωρεί στην υιοθέτηση και προώθηση «των όσων είχαν εξαγγελθεί στις 30 Ιουλίου». Κοντολογίς, τα μέτρα δεν είναι αποτέλεσμα των διεργασιών με τα κόμματα και ούτε συνιστούν απόρροια της σύνθεσης διαφορετικών απόψεων, αλλά όσων είχε εξαρχής διαμορφώσει η κυβέρνηση. Και έτσι να είναι, δεν λέγεται στο μέσω μιας πορείας αναζήτησης κοινής συνισταμένης. Ούτε καν στον ΔΗΣΥ δεν πιστώθηκε συνδρομή και ιδέες, ούτε στο ΔΗΚΟ από το οποίο εξαρτάται εν πολλοίς η έγκριση του νομοσχεδίου για τις εκποιήσεις. Οι θέσεις των υπόλοιπων θεωρούνται δεδομένες. Βεβαίως, οι χθεσινές διεργασίες, η σύσκεψη στο προεδρικό με τους αρχηγούς, άλλαξε κάπως τη ρότα και υιοθετήθηκαν κάποιες απόψεις.
Είναι, όμως, προφανές πως παρά το γεγονός ότι προβάλλονται από όλους οι κίνδυνοι, δεν εγκαταλείπονται οι τακτικισμοί. Και αυτό αφορά και την αντιπολίτευση, η οποία επιχειρεί να παίξει εκ του ασφαλούς και με την άνεση που προσφέρει η μη διαχείριση των θεμάτων. Κυρίως το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν νομιμοποιείται να εξαγγέλλει «ανένδοτο αγώνα», τη στιγμή που πρωτοπόρησε στην ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο.
Δυστυχώς, ούτε το Μνημόνιο, ούτε οι κλιμακούμενες αυξανόμενες απαιτήσεις των δανειστών φαίνεται να έχουν συνετίσει το πολιτικό σύστημα, που όλα τα αντιμετωπίζει κάτω από το φακό της πελατειακής σχέσης και της αναζήτησης εν δυνάμει ψηφοφόρων. Τώρα θυμήθηκαν τις «ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού», τις οποίες αγνοούσαν όταν έκαναν πάρτι με τους τραπεζίτες.
Η συνέχεια επί της σκηνής. Για να παρακολουθήσουμε το θέατρο του παραλόγου με υπόγειες συνεννοήσεις, γιατί στο τέλος, αυτό γίνεται. Κι ας σφάζονται δημοσίως.