ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου – www.philenews.com
Όλα παρουσιάζονται ως «φυσιολογικά» επακόλουθα της κρίσης, του Μνημονίου και των υποδείξεων των τροϊκανών. Μέσα από ένα αυτομαστίγωμα, αναδεικνύεται ως η μόνο πρακτική οδός διαφυγής η πεπατημένη. Αυτή που υιοθετείται και στο Κυπριακό, που προτάσσεται η ομηροποίηση των δυνατοτήτων και των άλλων επιλογών: «Δεν υπάρχει άλλη οδός» από την προσαρμογή προς τας υποδείξεις. Έτσι και με τις εκποιήσεις. Προβάλλεται καταρχήν το «εκσυγχρονιστικό πνεύμα», που επιβάλλει αλλαγές σε ένα πεπαλαιωμένο νόμο. Μετά σιγά-σιγά, έρχονται στα… σπουδαία. Και σε αυτή την περίπτωση, η «λυπητερή» προηγείται και το λεγόμενο κοινωνικό δίκτυ παραμένει στο θεωρητικό πεδίο.
Στο βωμό της λογιστικής, θυσιάζονται νοικοκυριά και οικογένειες. Οι άλλοι, οι μεγαλοοφειλέτες, που υποτίθεται είναι ο στόχος, νοιώθουν εξ αποστάσεως τα χρήματά τους που αναπαύονται στην αλλοδαπή και αναμένουν να διαχειριστούν «το νέο περιβάλλον». Αυτοί, πάντως, δεν φαίνεται να αγχώνονται ιδιαίτερα.
Αυτό που έγινε με τις εκποιήσεις ακινήτων, πέραν των κοινωνικών επιπτώσεων, σε επίπεδο οικονομικής διαχείρισης παραπέμπει στην ισχυροποίηση των τραπεζών, που επιβραβεύονται για τις καταστροφικές πρακτικές που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια: Με τα «κόλντεν μπόις», τις επενδύσεις στο κενό που έκαναν και τα αλόγιστα δάνεια που φόρτωναν στα καταναλωτικά θύματα αυτής της χώρας. Δάνειο και μπόνους, χρυσώθηκαν αυτοί και κρέμασαν οικογένειες και οικονομία. Και σήμερα; Τους προσφέρεται η δυνατότητα, να ισχυροποιηθούν και να κάνουν μια ακόμη επέλαση. Όσο για τις αναδιαρθρώσεις των δανείων, τις καθυστερούν σκοπίμως…
Όπως σε όλες τις περιπτώσεις, το θέμα των εκποιήσεων εντάσσεται κάτω από το κεφάλαιο «μνημονιακές υποχρεώσεις». Είναι σαφές πως κάθε φορά που θα πρέπει να απελευθερωθεί δόση δανείου «θα γίνεται το ίδιο πανηγύρι στο χωριό». Θα αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας ως δαμόκλειος σπάθη, η απελευθέρωση ή όχι της δόσης. Και στο βωμό αυτού του εκβιασμού θα περνούν νέοι σκληροί όροι. Τι πρέπει να γίνει; Το πρώτο ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η οδός του Μνημονίου θα οδηγήσει στην ανάκαμψη. Τεκμηριωμένα και χωρίς τις γνωστές φανφάρες. Χωρίς λαϊκισμούς. Ακόμη σε αυτά τα σοβαρά ζητήματα, οι συνήθεις θορυβοποιοί επιχειρούν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι. Η τρόικα δεν ήλθε από μόνη της στην Κύπρο. Έχει προσκληθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση παρόλο που το τότε κυβερνών κόμμα σήμερα παρουσιάζεται αντι-μνημονιακό. Η εκχώρηση της κυριαρχίας στην τρόικα έγινε από τους προηγούμενους, οι νυν έτσι κι αλλιώς κάθε φορά που έρχεται το κλιμάκιο των δανειστών «γελούν και τα μουστάκια τους».
Η τρόικα, έχει μια συνταγή για όλες τις περιπτώσεις. Στην περίπτωση της Κύπρου, τα πράγματα είναι πιο απλά, καθώς οι αντιδράσεις είναι για το θεαθήναι. Η εφαρμογή τα προηγούμενα χρόνια ενός στρεβλού μοντέλου ανάπτυξης σε συνδυασμό με τα κουμπαράτα της διαπλοκής πρόσφερε έτοιμο πειραματόζωο. Όλα αυτά, όμως, είναι ιστορία, που δεν πρέπει να την ξεχνάμε. Το ζητούμενο είναι να αποφευχθεί η κοινωνική ισοπέδωση. Όλα δεν μετρώνται λογιστικά.