Oι προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΕΚΟΥΡΑ – www.ethnos.gr
Διαβάζω και ακούω πολλούς να αναρωτιούνται το τελευταίο διάστημα για το «σχέδιο του Γ. Παπανδρέου». Νομίζω ότι χάνουν τον χρόνο τους. Γιατί απλούστατα σχέδιο δεν υπάρχει. Απλώς προθέσεις, ευδιάκριτες και αρκετά επικίνδυνες.
Κατ’ αρχήν τα δεδομένα. Μετά από μια διετή απουσία, είτε συνειδητής «αυτοεξορίας» είτε ταξιδιωτικής αμεριμνησίας, ο πρώην πρωθυπουργός έχει πυκνώσει τις πολιτικές παρεμβάσεις του.
Πρώτον, ντύθηκε «αντάρτης» στη Βουλή καταψηφίζοντας τη νομοθετική ρύθμιση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Με τρόπο που δεν προσιδιάζει στο «στάτους» ενός πρώην πρωθυπουργού. Καθώς ουδέποτε μας τίμησε με μια δημόσια εξήγηση της πράξης του.
Δεύτερον, διαφώνησε με τη δημιουργία της Ελιάς, χωρίς επίσης και πάλι να μας τιμήσει με τις δικές του προτάσεις και απόψεις για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.
Τρίτον, οι αβρότητες με τη ΔΗΜΑΡ και τον Φ. Κουβέλη. Εντάξει για ένα βιβλίο και μια εκδήλωση μιλάμε, αλλά ασφαλώς πρέπει να γνωρίζει ο Γ. Παπανδρέου ότι στην πολιτική οι συμβολισμοί και η «σημειολογία» είναι καθοριστικής σημασίας.
Ολα αυτά συγκροτούν ένα πλέγμα προθέσεων και επιδιώξεων. Ευδιάκριτοι στόχοι είναι ο Α. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος. Στο μυαλό του Γ. Παπανδρέου ένα «καλό» σενάριο για τις εκλογές του Μαΐου σίγουρα θα συμπεριελάμβανε τη συρρίκνωση της ΝΔ και της Ελιάς, την ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ και νέων πολιτικών κινήσεων. Πιο απλά: Μια εκλογική ήττα Σαμαρά – Βενιζέλου θα αποτελούσε νίκη του Γ. Παπανδρέου. Αν βέβαια κάτι τέτοιο περνούσε από το χέρι του…
Γιατί το αρχικό σενάριο θα είχε και την επόμενη πράξη. Την προώθηση στις 26 Μαΐου της λύσης μιας νέας κυβέρνησης από την υπάρχουσα Βουλή, χωρίς προσφυγή σε εκλογές. Με άλλον πρωθυπουργό στη θέση του Σαμαρά και άλλον βασικό κυβερνητικό εταίρο στη θέση του Βενιζέλου. Ιδού γιατί η νίκη του Γιώργου περνάει μέσα από την ήττα Σαμαρά και Βενιζέλου.
Επιμένω ότι όλα αυτά δεν συγκροτούν πολιτικό σχεδιασμό. Γιατί ακόμη και οι πιο αμέριμνοι κατανοούν ότι προϋπόθεση είναι η βύθιση της χώρας σε μείζονα πολιτική κρίση. Σχεδιασμοί που οδηγούν σε κρίσεις δεν είναι σχεδιασμοί, αλλά σενάρια ανωμαλίας.
Λοιπόν, ας μην κουραζόμαστε αναζητώντας το σχέδιο του Γ. Παπανδρέου, γιατί θα μετατραπούμε σε κυνηγούς της «χαμένης Ατλαντίδας». Εχουμε όμως κάθε δικαίωμα να ανιχνεύουμε τις προθέσεις του. Γιατί μπορεί «ο Γιώργος να είναι πονηρός», όπως λένε οι φίλοι του, αλλά και όλοι οι άλλοι δεν είμαστε ηλίθιοι…