Οι ευαισθησίες των κρατικοδίαιτων: Τελικά οι πολιτικοί δεν μπορούν να αποφασίζουν για τίποτα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με αφορμή την 20η επέτειο από το ΟΧΙ των Ελλήνων της Κύπρου: Πρόεδρε, κομματάρχες, τώρα θα βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική σας! Δεν θα τουρκέψουμε!
Απειλεί την Κύπρο ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, που εκτέλεσε παράνομη επίσκεψη στα κατεχόμενα: Προστατεύουμε την (παράνομη) “γαλάζια πατρίδα” χωρίς δισταγμό!!! Ακούει η Αθήνα;
Του Κώστα Βενιζέλου
Είναι πρόδηλο ότι το θέμα με τις κρατικές λιμουζίνες προσφέρεται για λαϊκισμό. Προσφέρεται και για εκ του ασφαλούς εξαγγελίες μέχρι να φτάσει το θέμα στο διά ταύτα, όταν τότε κρίνονται όλοι για όλα. Η ιστορία αυτή έχει παρελθόν, ως φαίνεται ότι θα έχει και μέλλον.
Όπως εξελίσσεται το θέμα, τείνει να μετατραπεί σε ένα φιάσκο. Μετά από τόσες συζητήσεις και αρκετό παρασκήνιο, το θέμα έχει διαφοροποιηθεί επί της ουσίας. Το ζητούμενο δεν είναι πόσες λιμουζίνες θα παραμείνουν και σε ποιους, αλλά η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αποφασίσει για ένα δευτερευούσης σημασίας θέμα. Εάν θα είναι πέντε ή δέκα οι λιμουζίνες που θα χρησιμοποιούνται από κρατικούς αξιωματούχους, είναι θέμα και οικονομικό γιατί στοιχίζουν, αλλά είναι και ζήτημα μηνυμάτων, που εκπέμπονται προς την κοινωνία. Και οι εντυπώσεις σε μια περίοδο με τόσες χιλιάδες άνεργους, έχουν ασφαλώς τη σημασία τους.
Είναι σαφές πως το πολιτικό σύστημα, παρά τα όσα βιώνουμε ως χώρα, αποτέλεσμα και της δικής του ανεπαρκή και μυωπική αντιμετώπιση των προβλημάτων, δεν μπορεί να ξεφύγει από την πεπατημένη. Κοντολογίς, δεν μπορεί να κάνει υπερβάσεις όταν αφορά δικά του προνόμια, της μικρής κρατικοδίαιτης ελίτ.
Το θέμα των λιμουζίνων είναι ένα σήριαλ χωρίς τελευταίο επεισόδιο.
Άρχισαν με γερό ψαλίδισμα του καταλόγου και στη συνέχεια άρχισαν οι παρεμβάσεις και τα κλαψουρίσματα, με αποτέλεσμα να «διώξει» από το γήπεδο της η Βουλή την «καυτή πατάτα» και να την στείλει στον υπουργό Οικονομικών.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου, πλην των τριτοκοσμικών, οι κρατικοί αξιωματούχοι πάνε με δικά τους μέσα μεταφοράς στη δουλειά τους. Πολλοί χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στην Κύπρο, ακόμη και υψηλόβαθμοι ( και υψηλόμισθοι) δημόσιοι υπάλληλοι διαθέτουν αυτοκίνητο, το οποίο χρησιμοποιούν και εκτός υπηρεσίας.
Όπως και σε άλλα θέματα, σοβαρά, σημαντικά και μη, οι μακρόσυρτες δημόσιες συζητήσεις εξελίσσονται σε κυπριακή σαπουνόπερα, στις οποίες σε αντίθεση με τις βραζιλιάνικες, παγώνει το γέλιο, ελλείψει και χιούμορ.
Μια απόφαση για ένα απλό θέμα δεν μπορεί να ληφθεί, γιατί οι «ευαισθησίες» των κρατικοδίαιτων σκεπάζουν την κοινωνική αγανάκτηση και απελπισία. Μπορεί, συνεπώς, ο καθένας από εμάς συνειρμικά να αναλογιστεί πώς είναι δυνατό να αποφασίσουν και για τα σημαντικότερα και σοβαρότερα. Για το Κυπριακό και την οικονομία, για παράδειγμα. Ως εκ τούτου, δικαίως, κυριαρχούνται οι πολίτες από ανασφάλεια και απελπίζεται για το τι μέλλει γενέσθαι.