ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Χεράκι – χεράκι σε όλο το σουπερμάρκετ. Την έλεγε «κορίτσι μου», έγραψε ο χρήστης, Σίσσυ Χρηστίδου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (instagram, twitter), αναρτώντας την πιο πάνω φωτογραφία. Με το που την είδα, σκέφτηκα, αυτό θα πει αληθινή και παντοτινή αγάπη. Αυτό, ναι, είναι θαύμα!!! Μόνο που πια το συναντάς κυρίως στις ταινίες.
Σ’ αυτές που το τέλος τους δεν είναι «κακό». Σαν αυτές που ο ένας εκ των δύο, στο τέλος φωνάζει το «σ αγαπώ» και ο άλλος τρέχει στην αγκαλιά του με όλη τη δύναμη της καρδιάς και της ψυχής του. Άνθρωποι που γεννήθηκαν, πλασμένοι ο ένας για τον άλλον και έζησαν μαζί. Λες ότι η αγάπη τους είναι τόσο δυνατή, που θα τους «πάρει μακριά μαζί», στο πάντα.
«Περπάτησαν» πιασμένοι χέρι – χέρι στη βροχή, στη μπόρα και στην καταιγίδα, στον πόλεμο και στη φτώχεια, πάλεψαν, μπορεί και να ηττήθηκαν αλλά στο τέλος νίκησαν. Πραγματικά, αναρωτιέμαι ποια μπορεί να είναι η ιστορία τους. Πως γνωρίστηκαν; Απέκτησαν, παιδιά, εγγόνια; Ποιες δυσκολίες συνάντησαν; Πως τις αντιμετώπισαν; Και άλλα πολλά. Σου κάνει τόση εντύπωση , αφού στις μέρες μας σπάνια, μένουμε μ’ αυτόν που αγαπάμε. Σήμερα, οι «αγάπες» χάθηκαν στα σκοτάδια. «Πνίγηκαν» μέσα από τις ωραίες λέξεις, τα λόγια τα μεγάλα, τις ψεύτικες υποσχέσεις. Το σ΄ αγαπώ για πάντα, έμεινε απλά χαραγμένο, στο θρανίο, στον κορμό του δέντρου, στο παγκάκι.
Οι περισσότερες ερωτικές σχέσεις, πια, δημιουργούνται για λάθος λόγους. «Συγχωνεύσεις εταιριών», «σκαλοπάτια ανέλιξης», ενίσχυση ή στήριξη τραπεζικών λογαριασμών, φοβάμαι να μείνω μόνος, ή μόνη, οι άνθρωποι γεννιούνται για να παντρεύονται, με ένα γάμο ή μια επόμενη σχέση θα ξεπεράσω τον ή την πρώην μου και για άλλους πολλούς λόγους.
Συναντάς, ανθρώπους σκυθρωπούς, που το γέλιο χάθηκε ή πάγωσε. Συχνά πυκνά, ακούς « θα περιμένω μήπως βελτιωθούν τα πράγματα. Στην αρχή της σχέσης δεν ήταν έτσι. Έχει ζόρια με τη δουλειά του/της, είναι πιεσμένος/η». «Φοβάμαι να χωρίσω». Και μέσα, σ’ όλο αυτό τον «κυκεώνα», το θύμα δεν είναι ένας ή δύο, αλλά τρεις ή τέσσερις. Παιδιά έρχονται στον κόσμο, για καθαρά εγωιστικούς λόγους. Είναι ηλικία, για παιδί. Ο απόγονος είναι αυτός που θα σε «κοιτάξει» στα γεράματα. Ο γιος ή κόρη γίνεται η «απειλή», για να προχωρήσει ένας άντρας σε γάμο, ή να παραμείνει σε μια σχέση που έχει τελειώσει, πριν καν αρχίσει. Και όσα περισσότερα βλέπεις κι ακούς, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις πως «η αληθινή αγάπη, είναι σαν το φάντασμα. Όλοι μιλούν γι’ αυτήν αλλά κανείς δεν την έχει δει».
Ο έρωτας, για κάποιο λόγο δεν γίνεται αποδεκτός και η αγάπη θρηνεί. Δεν ξεπέρασε τα ανθρώπινα μέτρα. «Σήμερα» πενθεί. «Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές, της παλάμης η μοίρα, σαν κλειδούχος, μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός. Πως αλλιώς αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι; Είναι νωρίς ακόμη μες τον κόσμο αυτόν, μ΄ ακούς; Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς; Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ΄ακούς; Μαχαίρι, σαν κριάρι που τρέχει μες τους ουρανούς και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς; Είμαι εγώ, μ’ ακούς; Σ’ αγαπάω, μ΄ ακούς;»