Πιθανή και τώρα η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη υποστηρίζει η Capital Economics
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Γεωγραφία της Ελλάδος: Η Αθήνα δεν μπορεί να υποχωρεί άλλο, είναι υποχρεωμένη να αντιστρέψει την μέχρι τώρα δυσοίωνη φορά των πραγμάτων…
Με αφορμή την Πρωτομαγιά του 2024: Ποιος είναι ο ρόλος των συνδικάτων; Για να μην απαξιωθεί άλλο το συνδικαλιστικό κίνημα στη συνείδηση των εργαζομένων και της κοινωνίας
Την άποψη της δεξαμενής σκέψης Capital Economics ότι το ελληνικό χρέος είναι σε τόσο υψηλά επίπεδα ώστε να καθίσταται μη βιώσιμο και ότι η κρίση δεν έχει παρέλθει για την Ελλάδα, παραθέτει δημοσίευμα της GUARDIAN με τίτλο «Greek Exit from Eurozone Remains a Possibility».
Η ανησυχία της δεξαμενής σκέψης δεν αφορά στο χρηματοδοτικό κενό που εκτιμά ότι θα καλυφθεί με περισσότερα δάνεια σε αντάλλαγμα με περισσότερη λιτότητα. Ανησυχητική είναι η μακροπρόθεσμη δυναμική του χρέους.
Δεν είναι σίγουρο ότι οι Έλληνες θα μπορούν να ανταπεξέλθουν σε συνεχιζόμενη ετήσια λιτότητα, ενώ ο αποπληθωρισμός υπονομεύει τις όποιες εκτιμήσεις. Ενδέχεται να χρειαστεί παραγραφή μέρους του χρέους, κάτι στο οποίο η Capital Economics δεν διαβλέπει να συμφωνούν οι δανειστές, εξαιτίας εσωτερικών πολιτικών εκρήξεων αλλά και του ζητήματος του ηθικού κινδύνου.
Ο συντάκτης συμπεραίνει έτσι ότι, η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη εξακολουθεί να είναι πιθανή αν και δεν αναμένεται σύντομα.
ΕΥΡΩΠΗ – Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ – ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Με αφορμή τη συμμετοχή του στο πρόσφατο συνέδριο του Economist στην Αθήνα με τίτλο «Διαθέτει η νέα γενιά τις κατάλληλες δεξιότητες για τις προκλήσεις του μέλλοντος;», o Jacob Jacobides, καθηγητής στο London Business School, σε άρθρο του στη διαδικτυακή HUFFINGTON POST, με τίτλο «How Europe Is Betraying Its Children», επισημαίνει τη μέγιστη πρόκληση που αντιμετωπίζει κυρίως η νότια Ευρώπη στον τομέα εκπαίδευσης των νεότερων γενιών προκειμένου αυτές να ανταποκριθούν στα νέα οικονομικοκοινωνικά δεδομένα της εποχής.
Όπως τονίζεται, σήμερα δυστυχώς οι νέοι εργαζόμενοι παρεμποδίζονται από ένα απαρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και από την επιφυλακτικότητα πολλών επιχειρήσεων να επενδύσουν στην ανάπτυξη του εργατικού τους δυναμικού. Επιπλέον, στην Ευρώπη, η πλειοψηφία των σχολείων και των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στερείται οικονομικής ανεξαρτησίας, φαινόμενο που έχει επιδεινωθεί από τα μέτρα λιτότητας, στερώντας πολύτιμους πόρους και την ικανότητα αναπροσαρμογής στα νέα δεδομένα.
Ο Jacobides σημειώνει επίσης τα διοικητικά προβλήματα που πολλά απ’ αυτά αντιμετωπίζουν, προβάλλοντας ως παράδειγμα την Ελλάδα, όπως ο πρύτανης του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και ο σύλλογος διοικητικών υπαλλήλων έκλεισαν το μεγαλύτερο και αρχαιότερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην προοπτική αναδιάρθρωσης των θέσεων εργασίας τους.