Ελλαδα
#Tags:
ΕυρώπηΕΚΤτραπεζική ένωσηΚριτική στη συμφωνία για την Τραπεζική Ενωση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Μακρόν επιμένει: Δεν πρέπει να αποκλειστεί η αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία αν η Ρωσία σπάσει τη γραμμή του μετώπου -Ο Πούτιν δεν πρέπει να κερδίσει
Η Φρανκφούρτη, όπου το γραφείο της κ. Λαγκάρντ, φαίνεται να αλλάζει πλέον τα σχέδιά της: Γιατί θολώνει το όνειρο για μειώσεις στα επιτόκια των στεγαστικών δανείων;
Το πακέτο που συμφωνήθηκε αυτή την εβδομάδα αναφορικά με την τραπεζική ένωση είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας περισπασμός και στη χειρότερη μακροπρόθεσμα αντιπαραγωγικό, σύμφωνα με τον Sony Kapoor, διευθυντή της δεξαμενής σκέψης Re-Define σε άρθρο γνώμης γα τους FINANCIAL TIMES («European Banking Union is a Sham that Solves Nothing»).
Η τραπεζική ένωση προέκυψε ως εναλλακτική λύση στην επίμονη άρνηση των Γερμανών στα ευρωομόλογα και οποιοδήποτε είδος διαμοιρασμού του χρέους. Το μοναδικό πιο σημαντικό μάθημα που προέκυψε από την κρίση στην ευρωζώνη είναι η επείγουσα ανάγκη να μειωθεί το χάσμα μεταξύ ενός ενοποιημένου χρηματοπιστωτικού τομέα και της πραγματικής κατακερματισμένης οικονομίας και όσοι υποστηρίζουν την τραπεζική ένωση έχουν θέσει εκτός ημερήσιας διάταξης τη συζήτηση για ανανέωση της ενιαίας αγοράς, ενοποίηση του τομέα υπηρεσιών και βελτίωση της εργασιακής κινητικότητας.
Το να επιτείνεται το τεράστιο χάσμα μεταξύ ενός σχετικά καλώς ενοποιημένου χρηματοπιστωτικού τομέα και της πραγματικότητας του διαιρεμένου προϊόντος, υπηρεσιών και αγορών εργασίας μπορεί να μεγιστοποιήσει τη συσσώρευση κινδύνων στο μέλλον.
http://www.ft.com/cms/s/0/a298293a-68be-11e3-bb3e-00144feabdc0.html
Παρά τις δεσμεύσεις για τη σύσταση ενός παν-ευρωπαϊκού συστήματος που θα επωμιστεί το χρηματοπιστωτικό βάρος των τραπεζών, για την επόμενη δεκαετία το βάρος αυτό θα συνεχίσουν να επωμίζονται οι εθνικές κυβερνήσεις ή οι ιδιώτες επενδυτές, γράφουν οι Peter Spiegel και Alex Barker στους FINANCAL TIMES («Banking Union Falls Short of EU Goal»).
Η ευθύνη των τραπεζών θα βαρύνει τόσο τους φορολογούμενους όσο και τους ιδιώτες επενδυτές, πρόκειται δηλαδή για αναπαραγωγή του κυπριακού μοντέλου με πιθανότητες μεγαλύτερης αποδιοργάνωσης των εθνικών υπουργείων οικονομικών και των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η τραπεζική ένωση υποτίθεται πως θα διέλυε τις αλληλεξαρτήσεις μεταξύ των αδύναμων κ-μ και των τραπεζών τους, όχι πως θα τις ενίσχυε, σημειώνει στέλεχος της συμβουλευτικής εταιρίας κινδύνου Eurasia Group. Ο ενιαίος μηχανισμός εξυγίανσης των τραπεζών, όπως φαίνεται, αρχικά δεν θα είναι ενιαίος. Το ποσό με το οποίο προικοδοτείται το ταμείο είναι ρεαλιστικά πολύ μικρό κι έτσι είναι πολύ πιθανό να μείνει σύντομα χωρίς χρήματα, καθώς δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας. Η κρίση κατέστησε τις τράπεζες περισσότερο εθνικές από ό,τι ήταν στο παρελθόν, κάτι που δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί με την παρούσα συμφωνία που απλώς αποφεύγει να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.
http://www.ft.com/cms/s/0/f1c23942-68cd-11e3-bb3e-00144feabdc0.html
Η συμφωνία για την τραπεζική ένωση υπολείπεται των προσδοκιών, σημειώνει ο Lorenzo Bini Smaghi, πρώην μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ στο μπλογκ των FINANCAL TIMES, καθώς η διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι κουραστική και αφορά σε πολλά σώματα, τα ποσά είναι ανεπαρκή για να διαχειριστούν το πρόβλημα κατάρρευσης μιας μεγάλης τράπεζας, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο αν ο μηχανισμός θα μπορεί να δανείζεται από τις αγορές, η περίοδος μετάβασης στο τελικό στάδιο του συστήματος είναι πολύ μεγάλη και τέλος, ο διαχωρισμός μεταξύ κ-μ και τραπεζών, που αποτελούσε τον στόχο, δεν επιτεύχθηκε («The European Banking Union is a Disappointment»).
Ίσως ο στόχος να ήταν πολύ υψηλός, καθώς η ίδια ασάφεια ισχύει και για χώρες εκτός ευρωζώνης. Η δημιουργία ενός ενιαίου μηχανισμού εξυγίανσης δεν συνιστά εγγύηση μιας επιτυχημένης διαχείρισης μιας τραπεζικής κατάρρευσης στο μέλλον, ιδιαίτερα αν οι υπεύθυνοι είναι άπειροι και δεν αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα της κατάστασης.
Από την άλλη, η έλλειψη ενός αποτελεσματικού μηχανισμού θα δυσχεράνει τη δουλειά ακόμη και των πλέον έμπειρων ρυθμιστών και εποπτών. Θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην πρόληψη κρίσεων. Είναι πιθανόν η ΕΚΤ να εισάγει υψηλά εποπτικά στάνταρ όσον αφορά στις κεφαλαιακές απαιτήσεις, τα ποσοστά ρευστότητας, τις δυνατότητες διαχείρισης κινδύνου κλπ. που μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη υπομόχλευση και αναδόμηση του τραπεζικού συστήματος στο μέλλον.
Δεδομένων των αδυναμιών του μηχανισμού εξυγίανσης τραπεζών, όπως συμφωνήθηκε, η επιλογή όσων τον διαχειρίζονται είναι ουσιώδης. Η ικανότητα, τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να τεθεί πάνω από το εθνικό συμφέρον.
http://blogs.ft.com/the-a-list/2013/12/19/the-european-banking-union-is-a-disappointment/
Σχετική κριτική δημοσιεύει και η TELEGRAPH («The EU is in Denial over the Euro – its Failed Currency»).