ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Μακρόν επιμένει: Δεν πρέπει να αποκλειστεί η αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία αν η Ρωσία σπάσει τη γραμμή του μετώπου -Ο Πούτιν δεν πρέπει να κερδίσει
Η Γερμανία αποφεύγει την κατάσχεση ρωσικών περιουσιών επειδή φοβάται: Τα αντίποινα του Πούτιν, αλλά κυρίως τις αποζημιώσεις για τα εγκλήματα του Β’ Παγκόσμιου
Ο Brendan Greeley, αρθρογράφος στο BLOOMBERG BUSINESSWEEK, σε εκτενές άρθρο του με τίτλο «The German Economics of Chicken Foot Soup» αναλύει την εμμονή της Γερμανίας στις πολιτικές λιτότητας, στο εσωτερικό της χώρας και στην Ευρωζώνη.
Αναφέρει ότι έχει τις ρίζες της στην σκληρή αλλά επιτυχημένη οικονομική πολιτική που ακολούθησε κατά την μεταπολεμική περίοδο, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, με αφορμή τη διένεξη της Γερμανίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις ΗΠΑ σχετικά με το δημοσιονομικό της πλεόνασμα και την δημοσιοποίηση της 50ης ετήσιας έκθεσης του γερμανικού Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων για τις προοπτικές της γερμανικής οικονομίας, που φέτος φέρει τον τίτλο «Κατά μια Παρωχημένης Οικονομικής Πολιτικής».
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος η έκθεση των Γερμανών εμπειρογνωμόνων αναγνωρίζει την υπεροχή της Γερμανίας κυρίως σε σχέση με την περιφέρεια της Ευρωζώνης, αλλά αυτή δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη, καθώς μετά τις μεταρρυθμίσεις που υλοποιήθηκαν το 2003, αναφορικά με το κράτος πρόνοιας και τις εργασιακές σχέσεις, τα γερμανικά κόμματα έδειξαν, κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο, ότι διαφωνούν σχετικά με τις νέες κατευθύνσεις της γερμανικής οικονομικής πολιτικής.
Η Γερμανία, όπως σημειώνεται, αποφεύγει να θίξει το συνταξιοδοτικό πρόβλημα, που αναμένεται να οξυνθεί, ενώ αδυνατεί να διαμορφώσει ένα οικονομικό μοντέλο έναντι της κρίσης που να αποτελεί υπόδειγμα και για τα υπόλοιπα κ-μ της Ευρωζώνης. «Μόνο όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας πράξει το σωστό, αναλαμβάνοντας την δική της ευθύνη, θα μπορέσει να πείσει και τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αναλάβουν τις δικές τους εθνικές ευθύνες και να προβούν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» τονίζει η έκθεση, επισημαίνοντας τον κίνδυνο να εμφανισθεί η γερμανική κυβέρνηση εξαιρετικά επιεικής έναντι των πολιτών της, επισείοντας τον κίνδυνο μιας ανάλογης συμπεριφοράς από τα κ-μ της Ευρωζώνης.
Ο αρθρογράφος κάνει παράλληλα αναφορά στον πλούτο που κατέχουν τα νοικοκυριά στην Ευρωζώνη σύμφωνα με την σχετική έκθεση του Max Planck Institute for Research on Collective Goods που δημοσιοποιήθηκε τον Απρίλιο και στην οποία τα νοικοκυριά στην περιφέρεια εμφανίζονται πλουσιότερα από εκείνα της Γερμανίας. Στην Ελλάδα ο μέσος πλούτος ανέρχεται στα 102.000 ευρώ, στην Ισπανία στα 183.000 ευρώ, ενώ στη Γερμανία μόλις στα 51.000 ευρώ. Αυτό οφείλεται ωστόσο όπως σημειώνει ο αρθρογράφος στο χαμηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στη Γερμανία, λόγω της γερμανικής νομοθεσίας και των μεταπολεμικών στεγαστικών προγραμμάτων.
Αντίθετα, παρά την οικονομική πολιτική της Γερμανίας για την συγκράτηση των μισθών οι γερμανικές οικογένειες κερδίζουν πολύ περισσότερα χρήματα από τις αντίστοιχες στην Ευρωζώνη. Η μέση γερμανική οικογένεια είχε το 2010 ετήσιο εισόδημα 33.000 ευρώ, ενώ η μέση οικογένεια στην Ισπανία και στην Πορτογαλία είχε το 2008 (το τελευταίο έτος για το οποίο διαθέτει στοιχεία η ΕΚΤ) ετήσιο εισόδημα 25.000 και 15.000 ευρώ αντίστοιχα.
Εν κατακλείδι ο αρθρογράφος δείχνει να κατανοεί την εμμονή της Γερμανίας για τις μεταρρυθμίσεις και τη λιτότητα, καθώς σε αυτή την πολιτική οφείλει και η ίδια την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της. Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, όταν η ανεργία της ανήλθε στο 12% η Γερμανία προέβη στην μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, κάτι που καλείται τώρα να υλοποιήσει η περιφέρεια της Ευρωζώνης, ακόμη και η Γαλλία. Το δύσκολο ωστόσο τώρα είναι ότι χώρες όπως η Ισπανία, όπου η ανεργία ανέρχεται στο 26% καλούνται να αναμορφώσουν την αγορά εργασία στους μειώνοντας ταυτόχρονα και τους μισθούς.
http://www.businessweek.com/articles/2013-11-19/the-german-economics-of-chicken-foot-soup#p2
Σχολιάζοντας («Don’t Hate the Germans, or the Greeks or the Spaniards») το παραπάνω άρθρο η αρθρογράφος του BLOOMBERG Megan McArdle αναφέρεται στις ακρότητες που διατυπώθηκαν κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, στο πλαίσιο μιας, όπως την χαρακτηρίζει, «συζυγικής διαμάχης» στην Ευρωζώνη, όπου ενίοτε οι Γερμανοί παρουσιάζονταν ως οι αιμοδιψείς βδέλλες που θέλουν να αρπάξουν μέχρι και το τελευταίο νόμισμα από τις τσέπες των φτωχών Νοτίων, ή όπου οι Έλληνες και οι Ισπανοί χαρακτηρίζονταν ως σπάταλοι απατεώνες που προσπαθούν να επωφεληθούν από τους συνετούς εταίρους τους.
Κατά τη αρθρογράφο όλοι έχουν προβεί σε θυσίες, όπως και οι Ισπανοί και οι Έλληνες, που παρά τα λάθη τους υποφέρουν τώρα για να διατηρηθούν ακμαίες οι γερμανικές τράπεζες.
http://www.bloomberg.com/news/2013-11-20/don-t-hate-the-germans-or-the-greeks-or-the-spaniards.html
Τις προκλήσεις για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας το 2014 καταγράφει ο αρθρογράφος του BLOOMBERG Peter Coy («Global Economy in 2014 Needs Successes in Washington: Year Ahead») προτάσσοντας την υιοθέτηση του ευρώ από την Λετονία, την πρώτη Ιανουαρίου, καθώς, όπως επισημαίνεται, οι ηγέτες του μικροσκοπικού αυτού κρατιδίου θεωρούν ότι η ένταξη θα ενισχύσει το εμπόριο και την ευημερία της χώρας.
Το άρθρο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στην γερμανική οικονομική πολιτική, δίνοντας έμφαση στο δημοσιονομικό πλεόνασμα της Γερμανίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης. Η ευρωπαϊκή ανάπτυξη θα μπορούσε, όπως σημειώνεται, να επιταχυνθεί το 2014 εάν η νέα γερμανική κυβέρνηση συνεργασίας παρείχε μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια προς την υπόλοιπη Ευρώπη και εάν συμφωνούσε στην αύξηση του ποσού για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών και των ιταλικών τραπεζών.
«Αυτό δεν είναι υπερβολικό» δήλωσε ο οικονομολόγος του Bruegel, Andre Sapir, καθώς «η Γερμανία δεν επιθυμεί μια μεγάλη σύγκρουση ή το τέλος του ευρώ». Από την άλλη πλευρά οι απλοί Γερμανοί πολίτες δεν τρέφουν ένθερμα αισθήματα προς τους λαούς της νότιας Ευρώπης, τους οποίους χαρακτηρίζουν κάποιοι ως «τρακαδόρους».
Οι συντηρητικοί Γερμανοί δηλώνουν ότι εάν κάνουν πιο εύκολη τη ζωή για την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία, τότε θα αρθεί και η πίεση για τη διενέργεια των μεταρρυθμίσεων. Εάν η Γερμανία ακολουθήσει ωστόσο μια πιο σκληρή στάση οι πολιτικές της θα μπορούσαν να εντείνουν τον λαϊκισμό στα δανειζόμενα κράτη. Ένα κρίσιμο γεγονός που πρέπει να τύχει προσοχής είναι οι Ευρωεκλογές του Μαΐου, καθώς αναμένεται να ενισχυθούν τα αντιευρωπαϊκά κόμματα.