ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι απίθανο να τελειώσει σύντομα εκτιμά η επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ: Προβλέπει αύξηση της ρωσικής επιθετικότητας
Στάχτη κατά κυριολεξία η στρατηγικής σημασίας ουκρανική πόλη Chasiv Yar, το Κίεβο αμύνεται με νύχια και με δόντια: Videos για την τακτική «καμμένης γης» του Κρεμλίνου
Του Γιώργου Δημητρακόπουλου
Η δολοφονία δύο μελών της Χρυσής Αυγής και η συζήτηση σχετικά με το μέλλον της ελληνικής οικονομίας ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για τις οικονομίες των χωρών του Ευρωπαικού νότου, επεσκίασαν ως ένα βαθμό την επίσκεψη στην Ελλάδα του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Σ. Λαβρόφ.
Κι όμως η επίσκεψη είχε σημασία. Αν δε το περιεχόμενο της αξιολογηθεί σωστά θα μπορούσε να έχει και ενδιαφέρουσα συνέχεια. Και τούτο γιατί είναι λάθος να θεωρείται ότι οι σχέσεις με την Ρωσία προσδιορίζονται μόνον από οικονομικό-εμπορικά κριτήρια, όσο σημαντικά και αν είναι αυτά .
Ο Γιώργος Δημητρακόπουλος
Η νέα Ρωσική εξωτερική πολιτική λόγω του περιεχομένου και των στόχων της είναι σύνθετη και ενισχύεται σημαντικά από άλλους τομείς όπως ο ενεργειακός, ο αμυντικός και ο πολιτιστικός .Οι δε Ρωσικές παρεμβάσεις στους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων, όπως αυτοί διαμορφώνονται ανά τομέα και περιοχή αφορούν άμεσα την χώρα μας και λόγω της γεωγραφικής της θέσης αλλά και για τα σοβαρά οικονομικα κυρίως αλλά όχι μόνον προβλήματα που η χώρα αντιμετωπίζει, η λύση των οποίων περνά και μέσα από διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ και ο ΟΑΣΕ. Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν διαδραμματίζει εκεί σημαντικό ρόλο.
Σε πολιτικό –στρατιωτικό επίπεδο η πρόσφατη ρωσική παρέμβαση στο θέμα της Συρίας δείχνει ότι οι κ.κ Πούτιν και Λαβρόφ γνωρίζουν πολύ καλά τι θα συμβεί στην περιοχή αν δεν βρεθεί ειρηνική λύση στο πρόβλημα της χώρας, και οδηγηθούμε στο διαμελισμό της , πράγμα που δεν αποκλείουν ουτε οι Σύριοι δημοκρατικοί αντικαθεστωτικοί. Η ενδεχόμενη «εξαγωγή» μιας τέτοιας αποσταθεροποίησης της Συρίας στην ευρύτερη περιοχή πρέπει να απασχολεί σοβαρά την Ελλάδα για πολλούς λόγους που συνδέονται με την πορεία των Εθνικών μας θεμάτων αλλά και με στρατηγικές επιλογές σε άλλους τομείς όπως ο ενεργειακός.
Αντίστοιχη Ρωσική παρέμβαση και δραστηριότητα διαπιστώνεται και για το σημαντικό ζήτημα του μέλλοντος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Η επανεκίνηση των διαπραγματεύσεων με γοργούς ρυθμούς –όλα δείχνουν ότι επίκειται συμφωνία-στις συναντησείς στη Γενεύη ενώ σηματοδοτεί τις αντιλήψεις της νέας ηγεσίας στο Ιράν , εμπεριέχει και έναν αντικατοπτρισμό της Αμερικανό-Ρωσικής λογικής που επέκρατησε στο ζήτημα της Συρίας και οπωσδήποτε προβάλλεται από την Ρωσία ως «προσφορά» στην ύφεση.
Σε οικονομικό επίπεδο,το ελληνικό ενδιαφέρον δεν πρέπει να εξαντλείται στις πολυσυζητημένες ενδεχόμενες ρωσικές επενδύσεις, αν και ο κ. Λαβρόφ τοποθετήθηκε και για το θέμα αυτό παρα την Ρωσική ενόχληση για το ζήτημα της ΔΕΠΑ, κυρίως γιατί ορισμενές όπως πχ περιφεριακά λιμάνια και αεροδρόμια αλλά και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχουν στρατηγική αξία για την Ρωσία. Με δεδομένο ότι στις αποφάσεις για ξένες επενδύσεις στη χώρα πρέπει πέρα από τα οικονομικό-κοινωνικά αποτελέσματα να εξετάζεται και η πιθανή επίδραση τους στην εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, θα ήταν καλύτερα το ελληνικό ενδιαφέρον να στοχεύει περισσότερο στην Ρωσική παρουσία κυρίως στο ΔΝΤ όπου η Ρωσία ως μέλος των ΜΠΡΙΚΣ αναπτύσσει σημαντική δραστηριότητα.
Ειναι προς το συμφέρον της χώρας να μην ακολουθεί «τυφλά»την γερμανική συνταγή για την έξοδο από την κρίση, αλλά να εξετάζει και τις απόψεις άλλων όπως πχ των ΗΠΑ, που αναπτύσσονται και μέσα στο ΔΝΤ, ανεξάρτητα από το αν αυτές ενοχλούν τη Γερμανία. Παράλληλα, η χώρα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις διεργασίες μέσα στον διεθνή αυτό Οργανισμό στις οποίες η Ρωσία πρωτοστατεί, αφού οι διεργασίες αυτές έχουν και αντικατοπτρισμούς στην προτεινόμενη μέθοδο για την έξοδο από την κρίση. Ειναι ίσως η κατάλληλη στιγμή η Ελλάδα να ενισχύσει την παρουσία και δραστηριότητα της στο ΔΝΤ.
Σε πολιτιστικό επίπεδο το ελληνικό ενδιαφέρον πρέπει να ξεκινά από την αποκατάσταση και βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στη Ρωσική εκκλησία και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η Ρωσία που δικαιολογημένα ανησυχεί για την δραστηριότητα του Μουσουλμανικού κόσμου και ειδικότερα του φονταμενταλιστικού του βραχίονα, ιδιαίτερα όταν αυτή εκφράζεται με τρομοκρατικές ενέργειες , θεωρεί ότι η εκκλησιαστική διπλωματία και η μέσα από αυτήν συσπείρωση των ορθόδοξων πληθυσμών, μπορεί να αποτελέσει ανασχετικό παράγοντα.
Οι Ρώσοι γνωρίζουν πολύ καλά την Ελληνική συμμετοχή και στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά και τις στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, όπως επίσης και τις υποχρεώσεις της χώρας που απορρέουν από τις σχέσεις αυτές. Και είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι εξετάζεται ανατροπή των σχέσεων αυτών. Θεωρούν όμως ότι η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει έναν σταθερό συνομιλητή για τα θέματα που τους απασχολούν ιδιαίτερα δε για οσα περνούν μέσα από τις παραπάνω σχέσεις.
Μια τέτοια σχέση ενισχύεται και από το γεγονός οτι η Ελλάδα σύντομα θα αναλάβει και την προεδρεία της ΕΕ. Θα μπορούσε δε να είναι και προς όφελος των υπόλοιπων συμμάχων και εταίρων υπό την προυπόθεση ότι η χώρα θα διαχειρίζοταν σωστά το θέμα. Επιπλέον θα έδινε την δυνατότητα στην Ελλάδα να συμμετέχει ενεργά στις μεγάλες και σημαντικές συζητήσεις για τα θέματα που απασχολούν το διεθνές σύστημα και όχι να εμφανίζεται μόνον με τον, μοιραία, μικρό κατάλογο των βασικών θεμάτων της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αλλωστε η προσφορά στις συζητήσεις αυτές βοηθά και στην θετική εξέλιξη των εθνικών θεμάτων.
Ο Γιώργος Δημητρακόπουλος είναι π. Αντιπρόεδρος Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και Διεθνολόγος