“Βάψαμε” και το Νοέμβρη…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
DW για ελληνικά ΜΜΕ: Η χειρότερη μορφή λογοκρισίας, είναι η αυτολογοκρισία – Οι φίλοι του… αφεντικού, τα non-papers και οι αγωγές κατά δημοσιογράφων
Έφεση του εισαγγελέα στην απαράδεκτη και προκλητική αποφυλάκιση του νεοναζί Μιχαλολιάκου: «Δεν έχει επιδείξει μεταμέλεια και ηθική βελτίωση», υπογραμμίζει
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Και ενώ όλοι ευχόμασταν ο Νοέμβρης, να είναι πιο “γλυκός” και να φωλιάσει σ’ “αυτόν”, έστω και μια ακτίδα από φως, τον βάψαμε κι αυτόν με αίμα…
Δεν ξέρω αν είναι η συνέχεια μια “βεντέτας” που ξεκίνησε από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα… Δεν ξέρω, αν τα “θύματα” ήθελαν να γίνουν “θύτες”, δεν ξέρω πολλά… αλλά ξέρω πως όσο άδικα χάθηκε ο Παύλος, τόσο άδικα χάθηκαν ο Γιώργος και ο Μανώλης…
Μέσα σε 7 δευτερόλεπτα, ένας άλλος δολοφόνος σκόρπισε και πάλι το θάνατο… “Αργήσαμε” του είπε ο συνεργός του “πάμε να φύγουμε”… Και έτσι απλά, κάποιοι ξεψύχησαν… Οικογένειες ντύθηκαν στα μαύρα, και κάποιοι άλλοι, πάλι θρηνούν…
Αίμα, συνανθρώπων μας, κυλάει στους δρόμους… Άψυχα κορμιά στη θέα όλων… Έλληνες εναντίον Ελλήνων…
“Εμφύλιος”;
Τα λάθη, η μετριότητα, η ανευθυνότητα της εκάστοτε πολιτικής κυβέρνησης, μας οδήγησαν, σε μονοπάτια δύσβατα, άγνωστα κι επικινδύνα… Τολμώ να πω με πλήρη συναίσθηση,της παρούσης κατάστασης, στο χείλος του γκρεμού… Το μέλλον αβέβαιο… Τα χαμόγελα στα πρόσωπα δυσεύρετα και χιλιάδες αναπάντητα γιατί…
Παιδάκια λιποθυμούν από την ασιτία… Μικροί και μεγάλοι ανακατεύουν τους κάδους των σκουπιδιών…Ψάχνουν για κάποιο ξεροκόμματο και μαζί μ’ αυτό και την αξιοπρέπεια τους… Εξώσεις, κατασχέσεις, χαράτσια και λογαριασμοί “διακοσμούν’ τα ψυγεία και κόβουν την παγωμένη ανάσα…
Δυστυχώς πολλοί, δεν άντεξαν και “πνίγηκαν” στα χάπια, έγιναν αυτόχειρες… Άλλοι “ξενιτεύτηκαν”… εμπιστεύοντας τα παιδιά τους στη γιαγιά και τον παππού, ελπίζοντας σ’ ένα αύριο καλύτερο, διαφορετικό και όχι σαν αυτό, που ζούμε σήμερα….
Η Ελλάδα είναι σαν, ένα, τεράστιο διαμάντι, αμύθητης αξίας και ιστορίας… κομμάτι σπάνιο και συλλεκτικό…. μοναδικό!!! Γεμάτο λάμψη… Με ψυχή διάχυτη από φως… Όλοι το ζηλεύουν, το θαυμάζουν και επιχειρούν, ποικιλοτρόπως να το κατακτήσουν, να το λεηλατήσουν, να το “συκοφαντήσουν” και “κάποιοι”, προσπαθούν να το πουλήσουν, σε τιμή ευκαιρίας… Φαίνεται, πως αγνοούν πως “άδαμας”, εστί αήττητος…
“… Οι Έλληνες κάποτε, δίδαξαν την αξιοπρέπεια… Όταν όλος ο κόσμος είχε χάσει την ελπίδα… Ο ελληνικός λαός “τόλμησε” και νίκησε το γερμανικό τέρας, αντιτάσσοντας με περηφάνια το πνεύμα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ…” Και σήμερα; Σήμερα, “μαχαιρώνουμε” ότι κάποτε μας έσωσε? Κάνουμε “φίλο τον εχθρό” και τον “αδερφό” εχθρό μας;
Μπορεί, η καρδιά μας, τώρα, να είναι γεμάτη από κάμπιες, μα θα γίνουν πεταλούδες…. Μπορεί, τα ονειρα μας να μοιάζουν γκριζα μα δεν ταιριάζουν στα φωτεινά και στα περήφανα ελληνικά χρωματά μας… Αλλωστε “κάθε καινούργια αρχή, προέρχεται από το τέλος κάποιας άλλης αρχής…” κι αυτό μας χαρακτηρίζει…
“Πολύ συχνά, δεν αντέχει ο άνθρωπος, να κρατήσει ολάκερη την ανθρωποσύνη, κουτσουρεύεται… Πότε θέλει ν’ απαλλαχτεί απ’ τη ψυχή του, πότε από το σώμα του και τα δύο μαζί να τα χαίρεται του πέφτει βαρύ. Μα εδώ στην Ελλάδα τα δύο αιώνια τούτα χαριτωμένα στοιχεία μπορούν να συγκεραστούν, να πάρει η ψυχή από το σώμα και το σώμα απο την ψυχή και να φιλιώσουν κι έτσι να μπορεί ο άνθρωπος στο Θείο αλώνι της Ελλάδας να ζει και να πορεύεται ακέραιος”… κι όταν αποκτήσουμε ενότητα, αλίμονο…