Η συνταγή που προτάθηκε το 2009, όταν άρχισε η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας ήταν απλή. Ο μόνος τρόπος για την αποκατάσταση της υγείας ήταν μια θεραπεία μεγάλων περικοπών. Παρά τις διιστάμενες απόψεις των εμπειρογνωμόνων, η συνταγή εφαρμόστηκε με ελάχιστες παραλλαγές από χώρα σε χώρα και ήταν μείωση των ελλειμμάτων.
Η λιτότητα έπνιξε την ανάπτυξη και για την τιθάσευση των ελλειμμάτων απαιτήθηκε χρόνος περισσότερος του αναμενόμενου. Οι ψηφοφόροι που αρχικά είχαν πειστεί, τελικά απηύδησαν από την λιτότητα όταν οι επιπτώσεις της έγιναν αισθητές και μάλιστα στον τομέα της υγείας.
Οι δαπάνες αυτές περικόπηκαν από το 9,8% του ΑΕΠ το 2008 στο 8,1% το 2014, ενώ το ΑΕΠ μειωνόταν με ταχείς ρυθμούς. Κατά την δεκαετία που προηγήθηκε της κρίσης, το ποσοστό θνησιμότητας είχε αυξηθεί κατά 5,6%, κατόπιν όμως εκτοξεύθηκε στο 17,6% τα επόμενα έξι χρόνια με ρυθμό τριπλάσιο των χωρών της Δυτικής Ευρώπης. Ένας από τους λόγους ίσως είναι η γήρανση του πληθυσμού, που επηρεάζει και άλλες χώρες. Το πρόβλημα αυτό επιδεινώθηκε εξαιτίας του brain drain.
Η χρηματοδότηση των νοσοκομείων μειώθηκε κατά 50% από το 2009 μέχρι το 2015, με αποτέλεσμα να μη διαθέτουν τις απαραίτητες προμήθειες, οι μακροχρόνια άνεργοι στερήθηκαν της νοσοκομειακής περίθαλψης και τα φάρμακα έγιναν ακριβότερα για τους χαμηλόμισθους επειδή οι μισθοί τους μειώθηκαν 20%.
Τα προηγούμενα οκτώ χρόνια η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε εργαστηριακό πείραμα για να εξακριβωθεί μια θεωρία. Τα στοιχεία της έρευνας του Lancet είναι εξαιρετικά σαφή. Η λιτότητα σκοτώνει.
*Ο Larry Elliott, είναι αρθρογράφος της εφημερίδας The Guardian – Via ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι «πόλεμοι» του Τραμπ με τη Κορέα, την Κίνα και το Ιράν: Οι αντίπαλοί του διαθέτουν υπομονή…