Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Το χθεσινό τηλεφώνημα του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τράμπ, στον Πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, όπου τον συνεχάρη για την επανεκλογή του στις προεδρικές εκλογές της Κυριακής, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, από τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλη την υφήλιο, αλλά και από τις γνωστές πλέον φωνές του κατεστημένου στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, που έχουν επιστρατεύσει, τα μύρια όσα, δίνοντας αξιοπιστία ακόμα και σε πόρνες, για να πλήξουν και να εκδιώξουν από το Λευκό Οίκο τον σημερινό πλανητάρχη.
Όπως προκύπτει από τις δηλώσεις τόσο του Λευκού Οίκου, όσο και του Κρεμλίνου, αναφορικά με την τηλεφωνική επικοινωνία των δυο ηγετών, επρόκειτο για μια συνομιλία που έγινε σε καλό κλίμα , παρά την ένταση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Και οι δύο εξέφρασαν την επιθυμία για καλύτερες σχέσεις μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσιγκτον, αλλά και την πιθανότητα μιας συνάντησης κορυφής έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν οι κρίσεις στην Ουκρανία, τη Συρία, και η πυρηνική απειλή από τη Βόρεια Κορέα. Συζητήθηκαν επίσης θέματα, όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, και η πρόληψη μιας κούρσας εξοπλισμών.
Διαβάζοντας όλα αυτά αναρωτιέται κανείς που είναι το πρόβλημα και που είναι το αρνητικό στη συζήτηση, με στόχο την επίλυση αυτών των διεθνών κρίσεων, μεταξύ των ηγετών των δυο πιο ισχυρών χωρών του πλανήτη;
Και όμως, διαβάζοντας την ίδια στιγμή, τις αντιδράσεις επί της τηλεφωνικής επικοινωνίας, θα νομίσει κανείς ότι επρόκειτο για εγκληματική ενέργεια.
Πρώτος και καλύτερος αντέδρασε ο γνωστός πλέον για την πολεμική στάση του έναντι της Ρωσίας, του Πούτιν, αλλά και του Ντόναλντ Τράμπ, ο γερουσιαστής, Τζόν Μακέιν.
Ο Πρόεδρος Τράμπ, ήταν ο πρώτος εκ των ηγετών της Δύσης που τηλεφώνησε και συνεχάρη τον Πούτιν. Η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, του έστειλε επιστολή. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, και η Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Τερέζα Μέϊ, δεν τον έχουν συγχαρεί. Η κ. Μέϊ, έχει δηλώσει ότι θα σχολιάσει το εκλογικό αποτέλεσμα της Ρωσίας, όταν θα εξετάσει την έκθεση των συμπερασμάτων του ΟΑΣΕ, για τις ρωσικές εκλογές.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Πούτιν, είναι ένας απολυταρχικός ηγέτης, που τη διακυβέρνησή του στη Ρωσία, χωρίζει χάσμα από μια φιλελεύθερη, δυτικού τύπου, δημοκρατία. Παρόλα αυτά είναι ο ηγέτης της δεύτερης πυρηνικής δύναμης του πλανήτη, και μιας χώρας κομβικής σημασίας για τη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος.
Είναι, όμως, άλλο η πυγμή και η σοβαρή στρατηγική, και άλλο η αισχρή υποκρισία.
Δεν είδα το γερουσιαστή Μακέιν, τον κ. Μακρόν, την Κ. Μέϊ, και όλους τους υπαλλήλους της στρεβλής παγκοσμιοποίησης να επιφυλάσσουν την ίδια αντιμετώπιση έναντι του παράφρονα δικτάτορα της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν.
Where is the outrage? (που είναι η οργή;), όπως συνηθίζουν να λένε στην Αμερική, για τον Σουλτάνο της Τουρκίας, που φυλακίζει αντιπάλους και δημοσιογράφους, ξηλώνει δημοσίους υπαλλήλους, στρατιωτικούς, και αντιφρονούντες; Όχι μόνο δεν λένε κουβέντα, αλλά τον συνεχάρησαν για την νίκη του στις τελευταίες εκλογές και η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα του στρώσει το κόκκινο χαλί στη Σύνοδο της Βάρνας σε λίγα εικοσιτετράωρα.
Είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς τι επιδιώκει το ανώτερο υπαλληλικό προσωπικό της στρεβλής και βαθιά αντιδημοκρατικής παγκοσμιοποίησης. Επιδιώκει σύγκρουση με αποκλειστικό στόχο τη διάσωση ενός διεφθαρμένου και αποτυχημένου κατεστημένου. Εάν πραγματικά πιστεύουν ότι μια σύγκρουση των ΗΠΑ με τη Ρωσία είναι προς όφελος της διεθνούς σταθερότητας ας βγουν να το πουν ξεκάθαρα.
Φτάνει λοιπόν ο σανός και οι περισπούδαστες διακηρύξεις περί δημοκρατίας. Δεν θα τιναχτεί ο πλανήτης στον αέρα γιατί ένα διεφθαρμένο σύστημα αρνείται να αποδεχτεί ότι έχει πεθάνει.