Η ιστορία, ιδίως η πρόσφατη, απέδειξε ότι λύσεις που είναι άδικες δεν λειτουργούν: Τέλος στις ψευδαισθήσεις
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Λουκή Γ. Λουκαΐδη
Μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή του 1974 που είχε προφανή στόχο την εκμετάλλευση του προδοτικού πραξικοπήματος για να πετύχει η Τουρκία τον στόχο της, δηλαδή την υποταγή της Κύπρου στην τουρκική κυριαρχία, οι πολιτικοί έπεσαν στην παγίδα των διακοινοτικών συνομιλιών για να διώξουν την Τουρκία και τις συνέπειες της κατοχής της (αν ήταν δυνατό!).
Η πολιτική αυτή ήταν αφελής. Να συνομιλούμε δηλαδή με τους τουρκοκυπρίους για να διώξουμε την Τουρκία χωρίς να έχουμε και οποιουσδήποτε συμμάχους και οι συνομιλίες να συνεχίζουν άγονες με επανειλημμένες υποχωρήσεις από μέρους μας.
Πάντοτε πίστευα ότι ήταν καταστροφικές οι συνομιλίες διότι οι Τούρκοι έπαιρναν, αποενοχοποιούνταν και η κατοχή τους τσιμεντονόταν. Οι πολιτικοί μας μέχρι σήμερα δεν το αντιληφθήκαν ή έλεγαν «τι άλλο να κάνουμε»; Η απάντηση ήταν ότι δεν κάνεις κάτι καταστροφικό που χειροτερεύει την κατάσταση διότι δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις.
Και φτάσαμε στα ελβετικά θέρετρα και στο Κραν Μοντάνα χωρίς να κατορθώσουμε (όπως ήταν αναμενόμενο) τίποτα το ουσιαστικό, με την Τουρκία να επιμένει μέχρι τέλους για επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο. Γιατί τα θέλει αυτά τα δικαιώματα; Τα ήθελε πιστεύω για να διατηρήσει τη δυνατότητα να αρπάξει την κατάλληλη στιγμή την υπόλοιπη Κύπρο. Σίγουρα δεν τα ήθελε για να προστατεύσει τους τουρκοκύπριους από μια σφαγή σαν εκείνη που η ίδια έκανε σε εμάς. Μας έκλεψαν τις περιουσίες, μας σκότωσαν, κατέστρεψαν τη χώρα μας αλλά εμείς, επιμένουμε. Θέλουμε και άλλες συνομιλίες.
Έτσι λένε το ΑΚΕΛ, ο Πρόεδρος και ο κ. Κασουλίδης. Δεν αντιλαμβάνονται πού το πάνε οι Τούρκοι; Δεν αντιλαμβάνονται την καταστροφική πορεία των σαράντα τριών ετών «συνομιλιών» που ερμηνεύουν μάλιστα πως επέφεραν και πρόοδο; Και η πρόοδος αυτή συνίσταται στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους, στην πλήρη απενοχοποίηση της Τουρκίας και την αποδοχή της διεθνώς ως δικαιούχου και άλλου κυπριακού μεριδίου βάσει…αξιών.
Επιμένουμε να βοηθήσουμε την Τουρκία να συμπληρώσει τη συλλογή των παραχωρήσεών μας και την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λυπούμαι για την πατρίδα μου που έχει πολιτικούς που διατηρούν την ψευδαίσθηση ότι θα διώξουν την Τουρκία, που εγκαταστάθηκε μονίμως και έχει βλέψεις για το υπόλοιπο της Κύπρου, απλώς με να της λένε τα επιχειρήματά τους ή να τη χαϊδεύουν και να της προσφέρουν δώρα. Αίσχος!
Τελοσπάντων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη και άλλες αξίες του λαού. Αυτές της αξιοπρέπειας, της μη ταπείνωσης, της μη παράδοσης με την υπογραφή μας. Τους βάζουν πάνω οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι να συνομιλούν λόγω των δικών τους συμφερόντων. Θα επιμείνουμε ως λύση την απελευθέρωση της χώρας μας και οπωσδήποτε την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρη τη χώρα. Ότι μας έμεινε θα το υπερασπίσουμε με τη ζωή μας.
Η ιστορία, ιδίως η πρόσφατη, απέδειξε ότι λύσεις που είναι άδικες δεν λειτουργούν.Αντίθετα δημιουργούν μίση και πάθη, αισθήματα απογοήτευσης που ριζώνουν μέσα στη ψυχή μας και των απογόνων μας. Οι πολιτικοί μας μιλούν για λύση με βάση «αρχές και αξίες». Ποιες αρχές και ποιες αξίες επικαλέστηκαν; Το Διεθνές Δίκαιο; Τα ανθρώπινα Δικαιώματα; Τη δικαιοσύνη; Ούτε καν τη λογική δεν επικαλέστηκαν. Δέχονται πιέσεις και φοβούνται να τις απωθήσουν. Κοροϊδεύουν τον κόσμο και κοροϊδεύουν και τους εαυτούς τους.
Δεν μπορούν να εφαρμόσουν αρχές και αξίες με συνομιλίες με έναν παρανοϊκό και άξεστο αντίπαλο όπως είναι ο Ερντογάν και τα όργανά του. Γιατί δεν το λένε στο λαό; Τόσα χρόνια συνομιλιών δεν τόλμησαν να πιέσουν για την εφαρμογή των «αρχών και αξιών» τους εκτός αν έχουν άλλες «αρχές και αξίες» υποκειμενικές και άγνωστες στον λαό.
Όλα αυτά θα πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας στις επικείμενες εκλογές. Ο λαός πρέπει να μελετήσει το πρόγραμμα, τον υποψήφιο και την ιστορία του και μόνο αν πεισθεί ότι υπάρχει άνθρωπος με ατόφιο πατριωτισμό και αγωνιστικότητα που δεν λέει κουροφέξαλα σαράντα τρία χρόνια –και που του έγιναν ήδη εμμονές– να τον εκλέξει. Άνθρωπο με πραγματικές αξίες που δεν παρεκκλίνει για χάρη σκοπιμοτήτων που θα καταστρέψουν την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού.