Οι ιδεολογικά-πολιτικά ανάπηρες θέσεις οδηγούν σε πολιτικά-οικονομικά ανάπηρες αποφάσεις




Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΚΟΥΤΕΡΗ

Μετά τα γεγονότα, που προηγήθηκαν, συνέβησαν και ακολουθούν τα της ψήφισης της νέας συμφωνίας, αναζητείται η δέουσα ψυχραιμία, αλλά κυρίως η γνώση και η δυνατότητα ανάλυσης των γεγονότων,των φαινομένων και όχι των επιφαινόμενων. Έχουμε ανάγκη αληθούς προσέγγισης των πραγμάτων μακριά απο αυταπάτες-ψέμματα-ιδεαλισμούς-βολανταρισμούς και ακτιβιστικές απόψεις.

Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ σύσωμος (πολύ πριν Λαφαζάνης/αριστερή πλατφόρμα και λοιπές «προσωπικότητες» εμφανίσουν τις πρόσφατες και εκ του ασφαλούς αντιρρήσεις τους) επέλεξε και ευθέως πρόταξε ως πολιτική στρατηγική αντιπαράθεσης με τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ  την κρίση χρέους. Αυτή η στρατηγική πολιτική επιλογή ήταν και ομόφωνη επιλογή της Κυβέρνησης (στην οποία συμμετείχαν και συνομολογούσαν και οι εκπρόσωποι της αριστερής πλατφόρμας-Λαφαζάνης, Στρατούλης κλπ).

Είναι όμως αυτό, η κρίση χρέους, το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας ; Μήπως η κρίση χρέους δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύμπτωμα; Μήπως το πραγματικό πρόβλημα,που οδηγεί και στην κρίση χρέους και στην ύφεση και στην ανεργία και στη μαζική μετανάστευση και στη φτωχοποίηση δεν είναι άλλο από την διάλυση της παραγωγικής  βάσης της χώρας  και την υποτίμηση που υπέστη στο σύνολο της η χώρα και ιδιαίτερα στην πραγματική Οικονομία από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και εντεύθεν; Μήπως αυτό το κυρίαρχο πρόβλημα έχει μήτρα του την άνιση ανταλλαγή;

Για να να καταλήξει,όμως, στο συμπέρασμα ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, ότι το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας είναι η κρίση χρέους και όχι η διάλυση της παραγωγικής μας βάση-η διάλυση της πραγματικής μας Οικονομίας,η οποία προφανώς οφείλεται στην άνιση ανταλλαγή, είναι ευνόητο, ότι χρησιμοποίησε κάποια «εργαλεία ανάλυσης». Ε,λοιπόν, αυτή η λαθεμένη επιλογή εργαλείων ανάλυσης οδήγησε στην σημερινή κατάσταση. Κατάσταση που διάφορες συνιστώσες και «προσωπικότητες» του ΣΥΡΙΖΑ κατακεραυνώνουν σήμερα λεκτικά. Λες και δεν συμμετείχαν και οι ίδιοι. Λες και δεν είχαν τις ίδιες λάθος εξ όσων αποδείχτηκε, ιδεολογικές και αναλυτικές αφετηρίες.

Αντί λοιπόν να κάνουν την αυτοκριτική τους διατρέχουν την Επικράτεια και τα τηλεοπτικά παράθυρα, σηκώνοντας τα «αντιμνημονιακά» λάβαρα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, που και αυτό λίγο αργά το ανακάλυψαν.Λες και η άνιση κατανομή του πλούτου αλλά και η ανισότητα ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε μπορεί να  καθοριστεί από το νόμισμα και όχι από σχέσεις πολιτικών παραγωγής, ελέγχου της γνώσης και της καινοτομίας,διανομής και συγκέντρωσης πλούτου και πλεονασμάτων σε βάρος ελλειμματικών χωρών και  περιοχών που δεν έχουν τις ίδιες παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες για τη δημιουργία πλούτου.

Αυτές οι πολιτικές πρακτικές δίνουν «το πάτημα» σε δυνάμεις που εβαλαν τη χώρα στο ΔΝΤ και στα μνημόνια, αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους, να «σηκώνουν το χέρι» και να υπερψηφίζουν στη Βουλή.Είναι αυτές οι δυνάμεις που ισχυρίζονταν ότι αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια, έπρεπε να τα εφεύρουμε. Είναι αυτές οι δυνάμεις, που οδήγησαν σε κοινωνικά και οικονομικά ερείπια και που αποτελούν μέρος του προβλήματος της χώρας.Αν και οι πολίτες τους οδήγησαν με τη ψήφο τους στην πολιτική ήττα, επιδιώκουν να εμφανιστούν εκ νέου ως μέρος της λύσης για τη χώρα ακόμα και με συμμαχικές ή ειδικού σκοπού Κυβερνήσεις υπό τον Τσίπρα.

Με δεδομένο λοιπόν ότι :

1.Η συντηρητική νεοφιλελεύθερη στρατηγική(όπως εκφράζεται και εκπροσωπείται από Μέρκελ-Σόιμπλε) οριζόταν και εξακολουθεί να ορίζεται από την εμμονή στο δημοσιονομικό ζήτημα και στο ζήτημα της κρίσης χρέους,μια στρατηγική με δοκιμασμένες αποτυχίες για έκτο χρόνο, μια στρατηγική που επιχειρεί να αμβλύνει την αντίφαση της κυκλοφορίας 700 ως 900 τρις $ στο επίπεδο του «πλαστικού χρήματος», έναντι 70ως90 τρις $ που διακινούνται στην πραγματική παγκόσμια οικονομία

2 Ενώ μια  προοδευτική-δημοκρατική-αποτελεσματική στρατηγική οφείλει να έχει κατεύθυνση την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με βάση την καινοτομία, τη δημιουργία, τις θέσεις εργασίας,την παραγωγή πλούτου προς όφελος της πραγματικής Οικονομίας ώστε να ξαναποκτήσει η χώρα και η ελληνική κοινωνία, όσα κατέστρεψαν πολιτικές ηγεσίες, αλλά και συγκεκριμένα ντόπια (μεταπρατικά) και ξένα συμφέροντα

Απαιτείται:

  1. Να αναγνωρισθεί και καταγραφεί, ότι η γεννεσιουργός αιτία της Ελληνικής και όχι μόνον κρίσης ανάγεται στην Άνιση ανταλλαγή, που και στη χώρα μας έχει επιβληθεί με τις γνωστές συνέπειες της κρίσης χρέους, της φτωχοποίησης,της ανεργίας,της μετανάστευσης κλπ.
  2. Να αναγνωρισθεί ευθέως,ιδιαίτερα από τον Πρωθυπουργό, ότι θα χρειαστούν μεταβατικές πολιτικές και μεταβατικές περίοδοι με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια πχ.μία ή και δύο πενταετίες, προκειμένου να προσεγγισθούν οι στόχοι της ανάπτυξης και κυρίως της ευημερίας του ελληνικού λαού, που είναι και το τελικά ζητούμενο.
  3. Να αξιοποιηθούν όλα τα συγκρικά μας πλεονεκτήματα στο ενδιάμεσο διάστημα. Μέχρι την αξιολόγηση του Οκτωβρίου οφείλει η Κυβέρνηση (και αφού διασφαλίσει τη συναίνεση πολιτικών κομμάτων,όσων επιθυμούν να συμβάλλουν):
    1. Να οριοθετήσει την Ελληνική ΑΟΖ (κατά τα πρότυπα του Ισραήλ)
    2. Να έχει προχωρήσει με Κύπρο-Ισραήλ-Αίγυπτο σε τετραμερή συμφωνία οικονομικής-τεχνολογικής-στρατιωτικής-πολιτιστικής-πολιτικής συμφωνίας ισχυροποιώντας περισσότερο τη γεωστρατηγική της θέση και να αποκτήσει ισχυρούς συμμάχους.
    3. Να απαιτήσει μέσω ΟΗΕ αποζημίωση για το κόστος (οφείλει άμεσα να το αποτιμήσει) των μεταναστευτικών ροών. Η αποζημίωση αυτή μπορεί μέσω ΟΗΕ να γίνεια απαιτητή μεταξύ των άλλων και από τις εταιρείες οπλικών συστημάτων, οι οποίες τροφοδότησαν με τα προιόντα τους τους εμπόλεμους και συνέβαλλαν ουσιαστικά στις μεταναστευτικές ροές.
    4. Να προκαλέσει συνάντηση, σε υψηλό Κυβερνητικό επίπεδο, όλων των Μεσογειακών Κρατών στην προοπτική διαμόρφωσης όρων ενός νέου Οικονομικού χώρου στη Μεσόγειο.Θα πρέπει να συμμετέχουν αποκλειστικά και μόνον οι Μεσογειακές χώρες, ώστε δυνητικά αυτός ο χώρος να αποτελέσει το αντίβαρο του «πλούσιου» Βορρά της Ε.Ε.
    5. Να αξιοποιήσει πολλαπλά την Ομογένεια.
    6. Να αποτιμήσει το κόστος φύλαξης μέρους των συνόρων της Ε.Ε. και να διεκδικήσει επιστροφή μέρους αυτού του κόστους από τις Βρυξέλλες.
  4. Με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να επιδιωχθεί στην πράξη η συμπαράταξη και συνεργασία όλων των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων, των δυνάμεων της γνώσης και της παραγωγής, χωρίς αγκιλώσεις-ιδεοληψίες-αποκλεισμούς,που θα συμβάλλουν στην ανόρθωση της χώρας. Και αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται παντού, στις Περιφέρειες-στους Δήμους-στα Επιμελητήρια-στα Πανεπιστήμια & Ερευνητικά κέντρα-στους χώρους δουλειάς-στο εξωτερικό (αναφέρομαι στην Ομογένεια). Απαιτείται μια πανεθνική-παλαϊκή κινητοποίηση στην κατεύθυνση απεμπλοκής της χώρας από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της λιτότητας, της ανεργίας και της φτωχοποίησης.Να οδηγηθεί η χώρα σε έξοδο από την κρίση με όρους βιώσιμους κοινωνικά και οικονομικά. Και για να συμβεί αυτό θα χρειαστούν μακροπρόθεσμοι συλλογικοί αγώνες, για τους οποίους κανείς δεν περισσεύει.
  5. Πρώτη προτεραιότητα να είναι η Πραγματική Οικονομία και η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Έξοδος από την κρίση σημαίνει την εκπόνηση καινοτόμων προγραμμάτων παραγωγής και ανάπτυξης, τόσο σε κάθε κλάδο, όσο και σε κάθε Περιφέρεια της χώρας. Σημαίνει επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας, προϊόντα, εξαγωγές, υπηρεσίες, καινοτομία, τεχνολογικοί εξοπλισμοί. Η χώρα δεν θα ανακάμψει με το να μεταφέρει πόρους διαρκώς στις κλασικές «υποδομές» πχ στους αυτοκινητόδρομους ή στα λιμάνια ή στα αεροδρόμια.Απαιτούνται έξυπνες κινήσεις.
  6. 5.1 Αν επενδύσουμε στην καινοτομία τα οφέλη θα είναι πολλαπλασιαστικά.Γιατί για παράδειγμα να μην κατασκευάσουμε τα δικά μας υδροπλάνα, που και το πρόβλημα του μεταφορικού έργου στα νησιά και σε παράκτιες περιοχές θα λύσει και στην πράξη θα αμβλύνει, αν δεν ακυρώσει, τις συνέπειες από την ιδιωτικοποίηση περιφερειακών αεροδρομίων.

5.2.Για τον πρωτογενή τομέα γιατί να μην παράγουμε(και με τη συμβολή της καινοτομίας):

– Σπόρους (εισαγόμενοι σχεδόν στο σύνολο τους απόΟλλανδία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία) – Φυτοχώματα (εισαγόμενα απόΛιθουανία, Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία) – Αγροτικά μηχανήματα και παρελκόμενα(εισαγωγόμενα από Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, ΗΠΑ) – Αυτοματισμούς και συστήματα ελέγχου περιβάλλοντος – εισαγωγής (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) – Υδροπονικούς εξοπλισμούς(εισαγωγόμενα απόΟλλανδία) – Αντλητικά συγκροτήματα(εισαγωγόμενα από Γερμανία, Ιταλία, Δανία) – Λιπάσματα (εισαγωγόμενα απόΓερμανία, Ισραήλ, Ιταλία, ΗΠΑ) – Φυτοπροστατευτικά προϊόντα (εισαγωγόμενα απόΓερμανία, ΗΠΑ) – Τεχνικό εξοπλισμό όπως εργαλεία και άλλα (εισαγωγόμενα από Ιαπωνία, ΗΠΑ, Γερμανία) – Θερμοκήπια (κατά ένα μεγάλο μέρος εισαγωγόμενα από Ολλανδία, Ισραήλ, Γαλλία, Ιταλία) – Δίχτυα σκίασης (εισαγωγόμενα απόΙταλία, Ισραήλ) – Ζωοτροφές (οι περισσότερες από άλλες Χώρες εκτός Ελλάδος) – Αμελκτικό εξοπλισμό (εισαγωγόμενο απόΙταλία, Ολλανδία, Γαλλία) – Ζωικό κεφάλαιο αναπαραγωγής(σχεδόν στο σύνολό του εισαγόμενο από Ιταλία, Ολλανδία, Γαλλία, Ισπανία) – Μηχανολογικό εξοπλισμό παστερίωσης, τυροκομίας και επεξεργασίας γάλακτος(εισαγόμενο από διάφορες Χώρες) – Εξοπλισμό ελαιοτριβείων (εισαγόμενο από Ιταλία) Για κάθε ευρώ που εισπράττουν από την πώληση των προϊόντων τους οι Έλληνες παραγωγοί τα 90% και πλέον δυστυχώς φεύγουν εκτός Ελλάδος για τα προαναφερόμενα αγαθά και υπηρεσίες.Ιδού ένα δείγμα άνισης ανταλλαγής, αν συγκρίνουμε κόστος πώλησης τελικού αγροτικού μας πριόντος προς κόστος απόκτησης των προαναφερόμενων αγαθών.

Υπάρχει μπροστά μας ανηφορικός δρόμος, αλλά πλέον είναι η τελευταία μας ευκαιρία…..Ας σοβαρευτούμε και ας σηκώσουμε τα μανίκια να δουλέψουμε…

Ο Δημήτρης Σκουτέρης, είναι Πολιτικός Επιστήμων-Πολιτικός Αναλυτής, [email protected]

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: