ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου, www.philenews.com
Η αποχή δεν αντιμετωπίζεται με νομικές ρυθμίσεις και με μεταρρυθμίσεις που διαχωρίζουν μια για πάντα τα μεγαλομάγαζα από τα μικρομάγαζα. Ο εκλογικός νόμος χρειάζεται αλλαγές, όμως, η αναμέτρηση του πολιτικού συστήματος με την αποχή και την απαξίωση δεν κρίνεται από την αύξηση του εκλογικού μέτρου για την είσοδο στη Βουλή, ούτε με τη θεσμοθέτηση ψηφοδελτίου επικρατείας.
Η αποχή αντιμετωπίζεται με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Τα κόμματα οφείλουν πρωτίστως να αλλάξουν τα ίδια. Να αλλάξουν νοοτροπίες και πρακτικές και να αναζητήσουν την παλιά αποστολή τους, ως φορείς πολιτικών και ιδεολογιών. Χρειάζεται ένα νέο αλφαβητάριο δημοκρατίας; Ανεπιφύλακτα ναι. Θα πρέπει όμως να στηρίζεται στο άνθρωπο και να έχει συμμετοχικό χαρακτήρα. Η συνεχής και εξελισσόμενη δημοκρατία είναι αυτή που έχει μέλλον και όχι η στιγμιαία, αυτή της υποχρεωτικής και μη ψηφοφορίας ή των συγκυριακών νομικών ρυθμίσεων…
Η αύξηση του εκλογικού μέτρου νοθεύει τη αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Το επιχείρημα ότι ο καθορισμός ενός ποσοστού που κινείται στο 5% θα αποτρέψει, για παράδειγμα, την εκπροσώπηση του ΕΛΑΜ στη Βουλή δεν τεκμηριώνεται πολιτικά. Με τέτοιες νομοτεχνικές ρυθμίσεις δεν αντιμετωπίζονται πολιτικές, κυρίως οι ακραίες. Είναι με πολιτικές με προοπτική και πρακτική εφαρμογή που απομονώνονται τέτοιες προσεγγίσεις. Το παράδειγμα της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα φαίνεται να θεωρείται ξένο για την Κύπρο φαινόμενο. Οι αδιέξοδες πολιτικές, η ταύτιση πολιτικών με τη διαπλοκή, υπονομεύουν τη δημοκρατία και ενισχύουν τους ακραίους.
Η εύκολη οδός είναι να διαμορφώνονται πλειοψηφίες, τις πλείστες φορές ευκαιριακές και να υιοθετούνται ρυθμίσεις που δεν θα είναι μακράς πνοή, δεν θα εμβαθύνουν τη δημοκρατία. Εάν για παράδειγμα τρεις ή και περισσότεροι σχηματισμοί αποτύχουν στο παρά πέντε να αγγίξουν το εκλογικό μέτρο, θα είναι αντιπροσωπευτική η σύνθεση της Βουλής; Όταν, δηλαδή, ένα ποσοστό άνω του 10% θα παραμείνει ενδεχομένως εκτός, τι θα σημαίνει για τη δημοκρατία; Οι θεωρίες που αυτοβαπτίζονται εκσυγχρονιστικές πρέπει να διασφαλίζουν πρωτίστως τη δημοκρατία και τη αντιπροσώπευση.
Ο δρόμος για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα θα είναι μακρύς και αμφιβόλου κατάληξης, κυρίως γιατί αποφεύγεται επιμελώς η αναζήτηση των πραγματικών λόγων της απαξίωσης.
Η ανακύκλωση προσώπων, η αναποτελεσματικότητα, η εμπλοκή κάποιων στα γρανάζια της διαπλοκής, οι μέτριες επιδόσεις του πολιτικού προσωπικού, δεν διορθώνονται με νέο εκλογικό νόμο. Όλα αυτά και μια σειρά από άλλα, δεν θα αποτελέσουν το φάρμακο στην αποχή κι αυτό θα διαπιστωθεί σύντομα. Αλλαγές χρειάζονται στον εκλογικό νόμο. Χρειάζονται, όμως ευρύτερα και ανατροπές. Δυστυχώς στην Κύπρο, η μεγάλη ατυχία είναι ότι βιώνουμε διαχρονικά ένα εδραιωμένο φαινόμενο, όπου οι μετριότητες χρησιμοποιούν την πολιτική για επιβιώσουν επαγγελματικά, οικονομικά και σε κάποιες περιπτώσεις για να αποκρύβουν τις λαμογιές τους.