Περί ηθικής: Δικαιούται ένας Πρόεδρος ή ένας Πρωθυπουργός να παίρνει δώρα από επιχειρηματίες;
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
“…Εκεί που ο Λοκ θα έλεγε ότι η εμπειρία είναι η μόνη κιμωλία που γράφει πάνω στην «κενή πλάκα», ο Καντ και οι ορθολογιστές συμβαδίζουν με τον Πλάτωνα υποστηρίζοντας ότι η λογική αφήνει εντυπώσεις στην «πλάκα».[1]
Όντως. Ένα από τα θέματα των ημερών είναι το πολυσυζητημένο ταξίδι του προέδρου Αναστασιάδη στις Σεϋχέλλες. Όχι τόσο ο προορισμός αλλά ο τρόπος μεταφοράς του και η θέση του στο τέλος ότι:
«Είναι η πρώτη φορά από εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας που πολιτικός αξιωματούχος δέχεται κριτική από την αντιπολίτευση, όχι γιατί διασπάθισε δημόσιο χρήμα, αλλά γιατί εξοικονόμησε δημόσιες δαπάνες.»
- Καταλήγοντας φυσικά στην παραδοχή ότι η μεταφορά του και της οικογένειας του θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Η ουσία όμως είναι άραγε η εξοικονόμηση δημοσίου χρήματος η οποία σε γενικές γραμμές είναι θεμιτή ή η υποψία «δωροδοκίας» υπό την έννοια φυσικά ότι κάποιος έδωσε δώρο υπό μορφή έκπτωσης σε αξιωματούχο που τυγχάνει να είναι ο πρώτος πολιτικός άρχων του τόπου. Φυσικά η έννοια της «δωροδοκίας» με τον όρο που συνήθως της αποδίδεται δεν έχει αποδειχθεί για τον Πρόεδρο μίας και η έρευνα του γενικού Ελεγκτή δεν απόδειξε ή έδειξε ευνοϊκή μεταχείριση εκ μέρους του Προέδρου προς τον ιδιοκτήτη του αεροσκάφους.
Όμως προσωπικά εγώ πιστεύω ότι αυτή δεν είναι η σωστή πρακτική συμπεριφοράς δημόσιου προσώπου. Αυτό δεν είναι υγιές. Δίνει δύναμη στην κοινή γνώμη να σχολιάσει την ηθική και να κρίνει με τον κοινό νου την πιθανότητα το άτομο που κάνει την «δωροδοκία» ως ένδειξη φιλίας να έχει αλλότρια συμφέροντα τα οποία θα επιδιώξει χρησιμοποιώντας την δεσπόζουσα θέση και το κύρος που του προσδίδει η «γνωριμία» με τον Πρόεδρο.
Η εμπειρία των τόσων χρόνων στην πολιτική θα έπρεπε να του έχει υποδείξει ότι εφόσον η αθλιότητα της διαφθοράς που διέπει τον δύσμοιρο τόπο είναι (και ήταν) σε έξαρση η κοινή γνώμη δεν θα σιωπούσε. Έτσι και αλλιώς η υποψία πάντα αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη στο κεφάλι του κάθε πολιτικού.
Με το σκεπτικό αυτό κάποιος εύκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι ένα βασικό προσόν που θα έπρεπε να κατέχει ο έχων εξουσία είναι η συνείδηση, εννοούμε την πολιτική συνείδηση, την φωνή που έχει κάθε λογικός άνθρωπος που του υπαγορεύει το σωστό ή το λάθος. Η παρόρμηση του να αποδεκτεί την προσφορά υπηρεσίας για ίδιο όφελος με το πρόσχημα την εξοικονόμηση πόρων έχει το στοιχείο της αντίφασης.
- Υπόκειται ο πολιτικός (θεωρητικά) σε υποχρέωση έναντι σε αυτόν που κάνει την προσφορά.
- Αυτός που «προσφέρει» είναι επενδυτής άρα και άτομο που προσβλέπει στο κέρδος ανεξάρτητα αν αυτό είναι οικονομικό ή εάν είναι κέρδος το οποίο του προσδίδει δεσπόζουσα θέση λόγω «γνωριμιών»
- Υποσκάπτει το κύρος της προεδρίας του άρα ζημιώνει την χώρα, όχι οικονομικά κατά ανάγκη αλλά την αξιοπιστία της.
Άρα το Jet lag που εξακολουθεί να βιώνει ο Πρόεδρος μετά από ένα τέτοιο ταξίδι σίγουρά θα τον ακολουθεί. Ένα «οδυνηρό» ένα ατόπημα είτε μπορεί να θεωρηθεί λάθος είτε ένα ατόπημα που έγινε με γνώση και επίγνωση της αυθαιρεσίας που δίνει η εξουσία.
[1] ΛΟΥ ΜΑΡΙΝΟΦ , ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΟΧΙ ΠΡΟΖΑΚ, ΕΦΑΡΜΟΓΉ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΊΑΣ ΣΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΕΚΔ. ΟΙΚΟΣ ΑΑ ΛΙΒΑΝΗ , ΣΕΛ 111
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.