FILE PHOTO: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν και τους συνεργάτες τους. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΑ
Η πείρα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μας διδάσκει να μην δίνουμε μεγάλη σημασία στη διπλωματική βιτρίνα που συνοδεύει συναντήσεις κορυφής, όπως η χθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν.
Οι στόχοι αυτής της τουρκικής στρατηγικής, άλλωστε, δεν είναι κρυφοί. Όποιος παρακολουθεί προσεκτικά τα τεκταινόμενα διαπιστώνει ότι η Άγκυρα όχι μόνο εκφράζει τις επιδιώξεις της, αλλά και όσα λέει τα εννοεί. Κατά μία έννοια, προαναγγέλλει τις κινήσεις της, ειδικά τις επιθετικές κινήσεις της. Δεν πρόκειται, βεβαίως, για κάποιου είδους ειλικρίνεια. Το κάνει με σκοπό να καλλιεργήσει την εντύπωση διεθνώς πως υφίσταται μία διαφορά.
Παρότι πρόκειται για πάγια τακτική, κατά έναν περίεργο τρόπο τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία κατά κανόνα την υποτιμούν, αν δεν την παρερμηνεύουν. Το έργο το βλέπουμε συνεχώς να επαναλαμβάνεται, χωρίς το ελλαδικό και το ελληνοκυπριακό πολιτικό σύστημα να διδάσκονται από τα γεγονότα. Προφανώς, δεν πρόκειται για διανοητική ανεπάρκεια. Πρόκειται για την εξόφθαλμη πολιτική-ψυχολογική ροπή τους να βολεύονται στη θαλπωρή των ψευδαισθήσεων.
Το φιάσκο για τη στάση “Ευαγγελισμός”: Φωτιά στις οικογένειες Μητσοτάκη-Μπακογιάννη