File photo: Η πιο πολυπληθής περιφέρεια της χώρας είναι αυτή της Αττικής με 3.792.469 κατοίκους. Ο πληθυσμός της μειώθηκε κατά 35.965 κατοίκους σε σχέση με το 2011 Photo via pixabay.com
Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΜ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ (*)
Μια θλίψη κυριεύει την ψυχή ενός ανθρώπου όταν ευρίσκεται εις το απόγειο της ζωής του. Τον ακολουθεί και γιγαντώνεται μέσα του όταν σεργιανίζει μέσα εις τα γνώριμα σοκάκια της νιότης του τα οποία διάβαινε κάποτε και έκανε όνειρα να αλλάξει κάποια μέρα τον κόσμο.
Αυτή η νοσταλγία η οποία ως βαρύ βιβλίο της ζωής του βάραινε και σήκωνε υπομονητικά εις τις πλάτες του, ευρισκόμενος και αντικρίζοντας σε κάθε βήμα του το χάος. Ένα χάος όμως το οποίο δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά κάθε τόσο δημιούργημα και επαναλαμβανόμενο συνεχώς από εμάς τους ανθρώπους.
Ένα χάος το οποίο, ως φαίνεται και δυστυχώς, μάλιστα μας συναρπάζει ως πρόκληση, πρόκριμα και άθλημα, ώστε κάθε τόσο να επαναλαμβάνομε τη δύσκολη και επικίνδυνη σχοινοβασία ισορροπίας βάρους επάνω από το χάος, και κάθε τόσο να καταβυθιζόμαστε κάτω και μέσα σε αυτό, μάλιστα να επαναλαμβάνομε αυτό με ικανοποίηση και ευχαρίστηση ως αυτοσκοπό και αποκλειστικό νόημα της ζωής μας.
Τίποτε, μα τίποτε εις την ζωή δεν είναι ανέφικτο.
Πολύ απλό είναι, όταν βιώνουμε την ζωή όρθιοι, ώστε να πεθαίνουμε και όρθιοι. Τι εννοώ με αυτό. Από την παιδική ηλικία μας οφείλουμε να απεχθανόμαστε και να καταπολεμούμε διαρκώς το ψέμα και την αδικία. Να είμαστε πάντα καθαροί και ανεπίληπτοι. Διότι μόνον ο καθαρός, ο άμεμπτος έχει την ψυχική δύναμη και την ικανότητα να οσφραίνεται την δυσωδία, το ψέμα και την αδικία που μολύνουν και καταστρέφουν τους ανθρώπους, την κοινωνία, αλλά και την Πατρίδα.
Πώς πρέπει όμως να κτίζεται μία Οικογένεια;
Ήδη από τα πρώτα χρόνια. και πριν από την αρχή της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Εκπαίδευσης, εις τα μέλη αυτής οι γονείς οφείλουν να εμφυτεύουν εις τα παιδιά τους το αυτεξούσιο, που σημαίνει να πειθαρχεί ο καθείς επι του εαυτού του. Να μη θεωρείται δηλαδή αυτονόητο, ότι όλα πρέπει να γίνονται με την ευθύνη και την φροντίδα των γονέων και μόνον ή των άλλων μελών π.χ. αδελφών της Οικογένειας. Έτσι τα με υπευθυνότητα, με ίδια φροντίδα, με ανιδιοτέλεια και με συνείδηση λειτουργούντα κύτταρα της Οικογένειας εν συνεχεία και λίγο μετά να εντάσσονται εις την Κοινωνία. Να μεταφέρουν εντός αυτής όλα τα εχέγγυα εργαλεία, να εναρμονίζονται με τα κύτταρα αυτής και τα Θεσμικά Όργανα της, και όλοι μαζί ως ένα ενωμένο δημιουργικό σύνολο να κτίζουν μία αληθινή κοινωνία ανθρώπων και Δικαίου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρωινή περιήγηση του γράφοντος σε μία πλατεία της αγαπημένης γενέτειρας του, όπου είδε μία εν στολή καθαρίστρια του Δήμου να κάθεται επί ώρες ακίνητη σε ένα παγκάκι, ανάμεσα σε σκουπίδια όλης της πλατείας, και να έχει ως ενασχόληση την αποκλειστική αφοσίωσή της εις το κινητό τηλέφωνο, το τσιγάρο και το φραπέ της.
Αυτό είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα της συμπεριφοράς μιας χαοκρατούμενης κοινωνίας, τα μέλη της οποίας όταν «βολεύονται κάπου», αφενός μεν δεν αισθάνονται την παραμικρή ευθύνη, συνείδηση και σεβασμό απέναντι των συνανθρώπων τους, αλλά τουτέστιν μάλιστα υβρίζουν, στρέφονται και εναντίον των πάντων, αυτών των Νόμων, των Αρχών και Υπευθύνων, από τους οποίους μάλιστα και απαιτούν να διορίζουν εκατοντάδες χιλιάδες «αστυνομικά και ελεγκτικά όργανα» για να ελέγχουν όλους τους εις βάρος της Κοινωνίας και της Πατρίδας παρανομούντες.
Κάτι όμως το αδύνατο, διότι όταν στραβώσει κάτι εκ γενετής, δεν ξεστραβώνει ποτέ και με καμία δύναμη!
(*) Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης είναι αρθρογράφος κρητικής (Μαριού-Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα
Στην πριγκίπισσα «Ζηνοβία» καταδύθηκε σήμερα, ο γηραιότερος (96 ετών) δύτης στον κόσμο