![](https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/07/240705064224_MEGA-DHMOSKOPHSH03-1024x526.jpg)
File Photo: Ο γραμματέας του ΜεΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης συνομιλεί με βουλευτές στη Βουλή. ΑΠΕ-ΜΠΕ, Παντελής Σαίτας
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μπήκε στην Βουλή. Πρωτίστως ο Βαρουφάκης και έπειτα το ΜέΡΑ25.
Διότι, κατά πάσα πιθανότητα, η μερίδα των πολιτών που του πρόσφεραν το 3,39% στις εκλογές της 7ης Ιουλίου επέλεξε κυρίως εκείνον, τον πολυσυζητημένο πρώην υπουργό Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα το 2015. Αξιοπερίεργο για ορισμένους, αψυχολόγητο για κάποιους άλλους, απαράδεκτο ίσως για την πλειονότητα του εκλογικού σώματος…
Ο Βαρουφάκης έχει συζητηθεί από τότε για πολλά και έχει χαρακτηριστεί ποικιλοτρόπως. Για το στυλ του, την -κακώς εννοούμενη- «άνεση», την αυτοπεποίθηση και, για άλλους, την αλαζονεία του. Όλα αυτά με ένα θυμό που δύσκολα φαινόταν ότι θα εκτονωθεί…
Σε κάθε περίπτωση, έχει παρέλθει μία πενταετία από τότε και, ανεξαρτήτως των γεγονότων, ο Γιάνης Βαρουφάκης κατάφερε και έπεισε λίγο παραπάνω από 190.000 ψηφοφόρους για την αξιοπιστία του προγράμματός του.
Διόλου ευκαταφρόνητο επίτευγμα για κάποιον, ο οποίος στο συνειδητό -τουλάχιστον- του ελληνικού λαού έχει χρεωθεί αποκλειστικά, σχεδόν, την αποτυχία μίας ολόκληρης προσπάθειας.
Στο πλαίσιο μίας απόπειρας ανάλυσης της επιλογής Βαρουφάκη, θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 δεν αξιοποίησε μόνο το κύρος και την κατάρτισή του ως οικονομολόγου, την πειθώ και την μακρά καριέρα του στο εξωτερικό για να μπει στην Βουλή. Στόχευσε πολύ βαθύτερα, στο θυμικό του πολίτη που πρακτικά ισοπεδώθηκε από τα εξαντλητικά μέτρα και τις συνεχείς περικοπές στο εισόδημά του.
Αφετέρου, προσέγγισε το διογκωμένο ευρωσκεπτικιστικό, αντιμνημονιακό ρεύμα που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια στη χώρα, το οποίο ήθελε -και θέλει ακόμα κατά την γνώμη μου- τη σύγκρουση με μία Ευρώπη, η οποία μέχρι τουλάχιστον το 2015 ράπιζε την μεσαία τάξη με πολύ σκληρά δημοσιονομικά μέτρα.
Από την άλλη, το ίδιο το πρόγραμμα Βαρουφάκη μοιάζει τόσο… απελευθερωτικό και ο ίδιος τόσο πεπεισμένος για την αποτελεσματικότητά του, που ενδεχομένως ενέπνευσε ακόμα και εμπιστοσύνη. Σε κάθε περίπτωση έγινε ο αντιμνημονιακός πόλος που κρύβεται στα σπλάχνα του απογοητευμένου Έλληνα.
Όσο για την ψήφο στον Βαρουφάκη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ψήφος διαμαρτυρίας ή ψήφος στο αντίπαλο δέος του Αλέξη Τσίπρα. Σε εκείνον δηλαδή που εγκατέλειψε την κυβέρνηση το 2015 λόγω ιδεολογικών διαφορών με την κατεύθυνση που επέλεγε η κυβέρνηση εκείνη την περίοδο.
Ο ίδιος είναι ουτοπιστής, ονειροπόλος, ένας σύγχρονος ιδεολόγος «αναρχικός» ή, όπως αυτοπροσδιορίζεται ένας ριζοσπαστικά ευρωπαϊστής και ριζοσπαστικά ανθρωπιστής; Ακόμη κι έτσι ευαγγελίζεται μία άλλη πραγματικότητα. Ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης με λόγο στην εθνική πολιτική, τις εθνικές πηγές ενέργειας, με κοινωνική και περιβαλλοντική συνείδηση, μέσα στην Ευρώπη, αλλά και έξω εάν δεν ευοδωθούν οι συνθήκες.
Σε αυτή την περίπτωση, ίσως βγει κάτι καλό από την κορυφαία πολιτική διαδικασία της 7ης Ιουλίου. Μία νέα πολυφωνία στο Κοινοβούλιο, όπως αρμόζει σε μία δημοκρατική κοινωνία..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:Έγγραφα των ΗΠΑ: Πριν ακόμα από την εισβολή ο άθλιος Κίσιγκερ πρότεινε “διπλή ένωση”
Τι συμβαίνει στο ΚΙΝΑΛ; Η λεπτή γραμμή μεταξύ στρατηγικής υπεροχής και πολιτικής αυτοκτονίας