Την τελευταία του ζαριά φαίνεται πως προσπαθεί να παίξει ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος δεν αισθάνεται αλλά είναι απομονωμένος από τους μεγάλους ενεργειακούς παίκτες της Ανατολικής Μεσογείου, διότι τα δικά του θέλω σε καμία των περιπτώσεων δεν γίνονται δεκτά από τους συμμετέχοντες στην ενεργειακή συμμαχία.
Μάλιστα, ανώτατες πηγές από το Ελληνικό πεντάγωνο λένε πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η πολιτική που χάραξε στα ενεργειακά θέματα τον έχουν φέρει σε πλήρη αδιέξοδο αυτή τη στιγμή και το μόνο που έχει μείνει πριν την άτακτη υποχώρηση, είναι να ασκεί πιέσεις μέσω των προκλητικών δηλώσεων, τόσο ο ίδιος, όσο και αξιωματούχοι της γειτονικής χώρας με πρώτο τον Χουλουσί Ακάρ.
Επιπλέον, οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως δεν είναι λίγα και τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει η Τουρκία με το Fatih, που τελικά έχει μείνει μίλια μακριά από τα σημεία κλειδιά της περιοχής, αλλά και με το Barbaros που ενώ θέλησε να απλώσει τα καλώδιά του, τα μάζεψε άρον άρον.
Όλα αυτά οι σύμμαχες χώρες τα καταγράφουν, πρώτα με δικά τους υπερσύγχρονα μέσα διότι κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως υπάρχει συσσώρευση δυνάμεων στην περιοχή κι όλοι έχουν ανοιχτά τα μάτια τους κυρίως όσοι βρίσκονται στη γέφυρα ενός πλοίου ή στο κέντρο επιχειρήσεων.
Είναι στοιχεία που οδηγούν Αμερική Γαλλία, Ισραήλ, Βρετανία, Αίγυπτο να δίνουν βαρύτητα στην Ελλάδα, που δείχνουν με κάθε τρόπο πως την υπολογίζουν ως «παίκτη» που επαναπροσδιορίζει τις περιφερειακές σχέσεις, διαμορφώνοντας το ευρωπαϊκό ενεργειακό τοπίο του αύριο.
Οι διαρκείς εκπαιδευτικές ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ είναι το «λουκέτο» όλων των δυνάμεων που θέλουν ν’ ασφαλίσουν με τον καλύτερο τρόπο την ευρύτερη περιοχή, ένα μοντέλο που έχει εφαρμοστεί και σε άλλα σημεία του πλανήτη με επιτυχία. Άλλωστε η Κύπρος θέλει να δείξει με κάθε τρόπο ότι εφόσον τα θαλάσσια οικόπεδα είναι δικά της, αποτελεί την κυρίαρχη χώρα που είναι ρυθμιστής σταθερότητας στην περιοχή της λεκάνης της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Η αμυντική διπλωματία της Ελλάδας, εκπαιδεύει Ισραηλινούς και Αιγυπτίους στη ναυτική τακτική