Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κατήγγειλαν χθες την Τουρκία στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η αλήθεια είναι ότι είχαν ανταπόκριση από τους Ευρωπαίους ομολόγους τους, οι οποίοι μέσω του χλωμού κ. Τουσκ καταδίκασαν την ασύστολη επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ.
Καλώς έπραξαν, λοιπόν, ο κ. Αναστασιάδης και ο κ. Τσίπρας και τους αξίζουν συγχαρητήρια για την κοινή προσπάθεια.
Πριν από μερικές ημέρες, όταν οι ναυτικές δυνάμεις του Αττίλα εισέβαλαν στην κυπριακή ΑΟΖ, οι ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία έδειξαν φόβο. Και η στάση τους αυτή αποθάρρυνε ακόμα περισσότερο την αδιάντροπη Τουρκία.
Οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, ανακοίνωσαν τη συμπαράστασή τους και εμείς βεβαίως …χαρήκαμε. Αλλά η πραγματικότητα είναι θλιβερή και τα γεγονότα καταθλιπτικά:
Ομιλούμε για γεγονότα. Για πράξεις «επί της θαλάσσης».
Από την άλλη, η υποστήριξη των Ευρωπαίων συμμάχων είναι στα λόγια. Διότι οι περισσότεροι συνεχίζουν να συνεργάζονται με την Τουρκία σε εμπορικό επίπεδο, και τους ακούς να λένε με θράσος «μα τι να κάνουμε, η Τουρκία είναι μεγάλη αγορά».
Είναι κουβέντα που ακούμε και από δικούς μας επιχειρηματίες. Και τους καταλαβαίνω, διότι το εμπόριο δεν έχει …σύνορα. Και καλά να μην υπάρχουν σύνορα. Αλλά γιατί οι επιχειρηματίες να μεταφέρουν και τα ματωμένα προϊόντα.
Το μείζον ερώτημα είναι εάν οι Ευρωπαίοι μπορούν να επηρεάσουν την Τουρκία. Η απάντηση είναι εύκολη, υπό την έννοια ότι ο καθείς γνωρίζει πως η Ε.Ε. δεν έχει τον μηχανισμό που θα μπορούσε να συνετίσει τον Ταγίπ Ερντογάν. Επίσης, η Ευρώπη δεν πρόκειται να εμπλακεί σε κανένα πόλεμο για οποιαδήποτε χώρα-μέλος της, είτε διότι δεν μπορεί, είτε διότι έχει συμφέροντα διαφορετικά από τις χώρες που τη συνθέτουν. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη Γερμανία, ούτε στη Γαλλία, που έχει ευτυχώς τις κλασικές ευαισθησίες για τα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Τουρκία, και ειδικά ο Ερντογάν, θα συνετιστούν μόνο αν τιμωρηθούν με κυρώσεις από τις ευρωπαϊκές χώρες και την Αμερική. Και αυτό δεν θα συμβεί αυτή τη στιγμή, αφού ακόμα και τώρα δεν κάνουμε επιθετική πολιτική, αλλά αναμένουμε το «μοιραίο». Για να έρθουν να σε βοηθήσουν οι ξένοι πρέπει να δείξεις και εσύ αποφασιστικότητα, και το κυριότερο να μην δειλιάζεις όταν σου εμβολίζουν το πλοίο σου μέσα στα δικά σου χωρικά ύδατα.
Ουδείς θέλει τον πόλεμο, διότι -μικρός ή μεγάλος- οδηγεί στην καταστροφή. Αλλά η Ελλάδα δεν αντέχει άλλη ήττα είτε είναι στα Ίμια είτε στην κυπριακή ΑΟΖ. Είναι εύκολο να επιλύσουμε και το Κυπριακό και το θέμα των Ιμίων. Μας το λένε τόσα χρόνια οι διάφοροι ασπόνδυλοι που καταφέρνουν να περνάνε τη «γραμμή» τους στο λαό, ο οποίος ευτυχώς ακόμα αντιστέκεται. Τι μας λένε; Να τα χαρίσουμε όλα στην Τουρκία και να …ησυχάσει το κεφάλι μας! Αλλά είναι αυτός τρόπος ελληνικής σκέψης;