ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Δρα Άρη Πετάση*
Από την μια έχουμε το Economist που μας πληροφορεί (15.02.2014) πως: α.) υπάρχει “οδικός χάρτης Αναστασιάδη-Έρογλου,” β.) “οι δύο κοινότητες θα ενωθούν σε μια συνομοσπονδία και θα διαχειρίζονται τις σχέσεις τους σαν συνιστώντα κράτη” (σημειώστε την λέξη κράτη), γ.) “το σχέδιο είναι γνωστό σαν Obama plan παραπέμποντας στο σχέδιο Ανάν,” δ.) οι Αμερικάνοι βρίσκονται πίσω από την όλη υπόθεση (όπως και με το σχέδιο Ανάν το 2004,) και ε.) “αυτή τη φορά αυτός (ο πρόεδρος Αναστασιάδης) έχει το κυπριακό κομμουνιστικό AKΕΛ στο πλευρό του.”
Το Economist παρουσιάζει τα πιο πάνω σαν δεδομένα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης (είναι η δουλειά του Economist η έγκυρη πληροφόρηση και η παροχή αξιόπιστων δεδομένων.) Το περιοδικό επίσης προβάλει την γνώμη πως ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ μαζί ίσως μπορέσουν να περάσουν το Obama plan από δημοψήφισμα. Εδώ, απλά, το Economist εκφράζει την γνώμη του επί του δημοψηφίσματος πράγμα που μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει εφόσον πρόκειται περί γνώμης. Στις περισσότερες φορές οι θέσεις του Economist σε ότι αφορά το εθνικό μας θέμα είναι άθλιες και ανθελληνικές. Η πληροφόρηση του όμως είναι σχεδόν πάντοτε έγκυρη και τα δεδομένα του αξιόπιστα. Από την άλλη έχουμε τους κυβερνητικούς και κομματικούς επικοινωνιολόγους και εκπροσώπους τύπου να διαψεύδουν το Economist σε ότι αφορά συνομοσπονδία κοκ. Εμείς τώρα καλούμαστε να αποφασίσουμε ποια πλευρά λέγει αλήθεια και ποια ψέματα.
Έχουμε ενώπιον μας τα εξής: Το Economist αποτελεί ιδιοκτησία κατά 50% του Financial Times (το υπόλοιπο 50% ανήκει σε διάφορους άλλους.) Το Financial Times είναι η εφημερίδα που μας έδωσε πρώτη την έγκυρη πληροφόρηση (10 Φεβρουαρίου, 2013) πως υπήρχε ειλημμένη απόφαση του Eurogroup για κούρεμα των καταθέσεων. Τότε οι πολιτικοί /κομματικοί στην Κύπρο μας διαβεβαίωναν πως δεν θα γινόταν κούρεμα μάλιστα και με την εύηχη δέσμευση, “ουδέποτε θα δεχθώ κούρεμα καταθέσεων…..,” Από την μια το Economist ασχολείστε με δύο πράγματα: εκφέρει γνώμες (π.χ. “τα δύο κόμματα μαζί θα κερδίσουν το δημοψήφισμα”) και διαθέτει/πουλά αξιόπιστα δεδομένα και έγκυρη πληροφόρηση (π.χ. “οι δύο πλευρές διαπραγματεύονται λύση συνομοσπονδίας.”) Το Economist ζει ή πεθαίνει οικονομικά ανάλογα με την εγκυρότητα των στοιχείων που δημοσιεύει. Αμφιβάλλω εάν υπάρχει πολυεθνική ή κράτος στο κόσμο που να μη έχει ζητήσει, σε κάποια στιγμή, δεδομένα από το Economist πριν πάρει κάποια σοβαρή απόφαση. Γι’ αυτό και διατηρεί την μακροβιότερη παρουσία περιοδικού στον κόσμο (170 χρόνια ζωής.) Από την άλλη, σε ότι αφορά τον τομέα της πληροφόρησης, η κυβερνητική/κομματική πλευρά εξ επαγγέλματος ασχολείται με τα εξής πράγματα: α.) ανακοινώσεις (π.χ. “τον Γενάρη του 2013 θα αρθούν οι περιορισμοί στις τράπεζες.,”) β.) με διαψεύσεις (“….ναι είπαμε όχι στις ιδιωτικοποιήσεις αλλά αυτό που εννοούσαμε ήταν….”) και γ.) προπαγάνδα, όπως κάνουν και πολλές κυβερνήσεις στον κόσμο, (π.χ. “…..είναι πασιφανές πως η νέα λύση θα κατοχυρώνει πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα…..”)
Από την μια το Economist έχει την ιστορία υπέρ του. Με ιδρυτή τον James Wilson το Economist λειτουργεί από το 1843. Δηλαδή, για 170 συνεχή χρόνια κρίνεται η σοβαρότητα του περιοδικού από κυβερνήσεις, πολυεθνικές και πολίτες. Το 1946, δημιούργησε το γνωστό Economist Intelligence Unit παροχής, επί πληρωμή, αξιόπιστης πληροφόρησης και έγκυρων δεδομένων. Ενώ κατά τα τελευταία 5 χρόνια πολλά από τα περιοδικά και τις εφημερίδες του κόσμου έχουν πτωχεύσει οι πωλήσεις του Economist μέσα σε αυτή την περίοδο ξεπερνούν το 10% του ΑΕΠ της Κύπρου με 20% κέρδη επί των πωλήσεων. Το συγκεκριμένο περιοδικό δημοσιεύει ανώνυμα γιατί κανενός δημοσιογράφου το όνομα και κύρος δεν ξεπερνά αυτό του Economist.
Από την άλλη απέναντι στο Economist βρίσκονται κομματικοί και κρατικούς επικοινωνιολόγοι, κυβερνητικοί εκπρόσωποι και κομματικοί έμμισθοι, οι οποίοι συντηρούνται από τον Κύπριο φορολογούμενο, που διαψεύδουν το περιοδικό σε ότι αφορά τις συνομιλίες για συνομοσπονδία μέσω του Obama plan. Ο αναγνώστης καλείται τώρα να κρίνει από το βιογραφικό των δύο πλευρών πια λέει αλήθεια και πια ψέματα όπως και στην εποχή του κουρέματος των καταθέσεων. Προσωπικά πιστεύω το Economist. Και οδικός χάρτης υπάρχει και η συνομοσπονδία είναι το ζητούμενο, και Obama (Annan) plan υπάρχει και οι Αμερικάνοι βρίσκονται πίσω από την όλη υπόθεση και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πάει χέρι με χέρι με το κομμουνιστικό κόμμα….και οδεύουμε προς μια νέα Ίμβρο και Τένεδο.
* Ο Δρ Άρης Πετάσης είναι μέλος του Board of Trustees, International Fund, Moscow State Aviation University