ΓΝΩΜΕΣ
06/01/2025 | 05:50
Χρειαζόμαστε ανατροπές, και μια νέα δυναμική πολιτική ανόρθωσης, χρειαζόμαστε μια αναγεννητική στρατηγική επιβίωσης: Απολογισμός και ελπίδα…
Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ*, Λευκωσία
Είναι συνήθεια παλιά ο απολογισμός τις μέρες αυτές για τη χρονιά που πέρασε και η προσπάθεια ενατένισης και πρόβλεψης του μέλλοντος γι΄αυτή που μας έρχεται. Δύσκολος και ο απολογισμός, δύσκολη αν όχι και επικίνδυνη η πρόβλεψη.
Απαισιόδοξος συνήθως ο απολογισμός, με περιορισμένες ελπίδες το αντίκρυσμα του μέλλοντος. Και όμως καθώς ο κόσμος προχωρεί και η ζωή τραβάει την ανηφόρα, μας χρειάζεται ο απολογισμός έτσι για να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να ατενίσουμε το μέλλον, αν όχι αισιόδοξα, τουλάχιστον με κάποιαν ελπίδα.
Τελείωσε ακόμα ένας χρόνος, δύσκολος και με αποτυπώματα που θα μας συνοδεύουν ανεξίτηλα και το 2025. Στον απολογισμό της χρονιάς που μας πέρασε ο πόλεμος κατέχει, δυσυτυχώς, την πρώτη θέση.
Είναι οι δύο μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις που συγκεντρώνουν την προσοχή, αυτές της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, αλλά είναι και πολλαπλές άλλες πολεμικές συγκρούσεις σε άλλες περιοχές του πλανήτη στις οποίες ελάχιστη δίνεται προσοχή, προπάντων αν αυτές ξεφεύγουν κάπως των μεγάλων γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων.
Με όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, ο πόλεμος της Ουκρανίας πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Στη Μέση Ανατολή έχουμε τεκτονικές αναταράξεις και απειλές ενός γεοπολιτικού αναδασμού. Είναι πρώτα η γενοκτονία που συνεχίζει το Ισραήλ στη Γάζα, την οποία έχει κυριολεκτικά ισοπεδώσει μη αφήνοντας όρθιο ούτε σχολείο ούτε νοσοκομείο.
ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ένα έγκλημα πολέμου που αναγνωρίζεται ακόμη και από διεθνείς οργανισμούς με την ανοχή της Δύσης και την αμέριστη στήριξη των Αμερικανών. Το Ισραήλ συμπεριφέρεται ως ο κληρονόμος της παλιάς ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στην περιοχή.
Έχει απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και η ειρήνη στην περιοχή δεν θα επανέλθει ποτέ χωρίς τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους και χωρίς το Ισραήλ να απογαλακτιστεί από τα συμφέροντα των Αμερικανών και αυτά της Δύσης γενικότερα και να αποφασίσει να ζήσει ειρηνικά με τους άλλους λαούς της περιοχής.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας ο πόλεμος φαίνεται να πλησιάζει προς το τέλος του, καθώς οι ΗΠΑ έχουν πετύχει τον κύριο γεωπολιτικό τους στόχο που ήταν η αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη και η αποκοπή της από την Ρωσία.
Αυτό φαίνεται να αντιλαμβάνεται και ο Ντόναλντ Τραμπ και τα νέα συμφέροντα που τον περιβάλλουν και γι’αυτό είναι διατεθειμένος να διαπραγματευτεί το τέλος του πολέμου με την Μόσχα. Είναι καθαρό ότι η Ουκρανία θα είναι ο μεγάλος χαμένος του πολέμου με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες, με απώλεια εδαφών και κατεστραμμένη οικονομικά που θα χρειασθεί δεκαετίες για να μπορέσει να ανακάμψει.
Στην Μέση Ανατολή, μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας είναι η ανατροπή του Άσαντ στη Συρία και η επικράτηση των τζιχαντιστών-ισλαμιστών στη Δαμασκό με την βοήθεια της Δύσης, ιδίως των Αμερικανών αλλά και του Ισραήλ και με εκτελεστικό βραχίονα την Τουρκία.
Πρόκειται ασφαλώς για ήττα της Ρωσίας και ιδίως του Ιράν και για μια σημαντική νίκη για την Τουρκία. Όλα βεβαίως γύρω από την Συρία παραμένουν ρευστά, υπάρχει το ερώτημα αν η χώρα θα παραμείνει ενωμένη ή θα διαμελιστεί σε διάφορες επικράτειες με την επικυριαρχία της Τουρκίας και του Ισραήλ που θα είναι φυσικά τοποτηρητές των δυτικών και ιδίως των αμερικανικών συμφερόντων.
Γεωπολιτικές ανακατατάξεις είναι πιθανόν να προκληθούν και από την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και των νέων αμερικανικών συμφερόντων που τον περιβάλλουν.
ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΟΛΑΡΙΟΥ
Οι απειλές του για μεγάλους δασμούς θα κοστίσουν ασφαλώς κυρίως στην Ευρώπη και δευτερευόντως στην Κίνα που διαθέτει μια τεράστια εσωτερική αγορά και επιπλέον διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην κινητοποίηση του Παγκόσμιου Νότου και ειδικότερα της ομάδας των BRICS που όσο και να μη διαθέτει ακόμη τη δυνατότητα να αντιπαρατεθεί στον αμερικανικό καπιταλισμό, απειλεί την ηγεμονία του αμερικανικού δολαρίου στην οποία στηρίζεται ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.
Το πλανητικό μας σύστημα είναι αντιμέτωπο και με πολλαπλές άλλες τεκτονικές αναταράξεις στις οποίες δεν έχουμε την δυνατότητα να επεκταθούμε σε αυτό το άρθρο, όπως είναι πρόοδος του ψηφιακού καπιταλισμού που αλλάζει τα δεδομένα οργάνωσης της παγκόσμιας οικονομίας και τα περιβαλλοντικά προβλήματα που απειλούν επίσης τον πλανήτη.
Να σημειώσουμε επίσης την υποχώρηση της δημοκρατίας και την σταδιακή εγκατάλειψη του κοινωνικού κράτους, τις τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες σε πλανητικό επίπεδο αλλά ακόμη και στο εσωτερικό των πλουσιότερων χωρών. Αποτέλεσμα, ελλείψει μιας Αριστεράς με όραμα, η ραγδαία άνοδος της Άκρας Δεξιάς που γίνεται ακόμη περισσότερο απειλητική με τη στήριξη που θα έχει από τον τραμπισμό.
Στα καθ’ημάς θα συνοψίζω αυτά που έγραψα κατ’επανάληψη σ’αυτή τη στήλη κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Χρειαζόμαστε ανατροπές! Και μια νέα δυναμική πολιτική ανόρθωσης. Χρειαζόμαστε μια αναγεννητική στρατηγική επιβίωσης.
Μια στρατηγική που να μας επιτρέψει να εξέλθουμε από την πολιτική, την πολιτισμική και την ηθική παρακμή. Χρειαζόμαστε ένα ριζικό αναπροσανατολισμό που θα μας επιτρέψει να αφήσουμε πίσω μας τη διαφθορά και τη διαπλοκή προς όφελος μιας μικρής ολιγαρχίας. Που θα μας επιτρέψει να ξεφύγουμε από την χρεοκοπία που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική , πολιτισμική, ηθική, πνευματική, αξιακή και ταυτοτική. Και να δημιουργήσουμε μια δίκαιη κοινωνία ισοπολιτείας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
* Στέφανος Κωνσταντινίδης
Πανεπιστημιακός, ποιητής, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.
– [email protected]
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
