Το μάθημα του Μητσοτάκη προς τον Σούνακ: “Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό μας, ο Έλληνας ηγέτης ακούει τις ερωτήσεις και πραγματικά τις απαντάει”, γράφει ο Campbell στο New European
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε τον Διομήδειο Βοτανικό Κήπο στο Χαϊδάρι και φωτογραφήθηκε με τα μέλη μίας νέας οικογένειας, Πέμπτη 9 Μαΐου 2024. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κασσελάκης για τα λεγόμενα Ερντογάν για την Γενοκτονία των Ποντίων: «Ο κ. Μητσοτάκης, λίγες ημέρες μετά τη συνάντηση, θα σιωπήσει απέναντι σε αυτή την πρόκληση;»
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε: Που φτάσαμε; αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις ο άνθρωπος που ανακάλυψε τις επιστολές του Ιησού Χριστού, ο Βελόπουλος θα είναι τρίτος!!!
Ο Alastair Campbell γράφει στο The New European σχετικά με την συνέντευξη που πήρε από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κυριάκο Μητσότακη και η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει στο podcast του.
Διαβάστε τι γράφει ο αξιόλογος αυτός δημοσιογράφος:
«Περιμένεις μια καλή συνέντευξη για το podcast σου, και μετά σου έρχονται τέσσερις με τη μία. Πρώτα, ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Ehud Olmert…, μετά η βετεράνος πολιτικός των ΗΠΑ Nancy Pelosi…, ακολούθησε ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος έβαλε στο στόχαστρο τη Liz Truss για πολλά πράγματα και μετά πήγα στην Αθήνα για να δω τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.
Από τους τέσσερις, ο Μητσοτάκης ήταν εκείνος για τον οποίο γνώριζα τα λιγότερα, και διαβάζοντας εκ των προτέρων γι’ αυτόν, δεν ήμουν σίγουρος ότι θα μου άρεσε τόσο όσο στον συνεργάτη μου στο Rest Is Politics, Rory Stewart.
Ένα δυνατό υπόβαθρο, καθώς ο πατέρας του ήταν πρωθυπουργός πριν από αυτόν- σπουδές στο Παρίσι, το Λονδίνο και τις ΗΠΑ- τραπεζίτης και οικονομολόγος με τη λέξη “τεχνοκράτης” σχεδόν σε κάθε προφίλ- και η Νέα Δημοκρατία που ουσιαστικά είναι το αδελφό κόμμα των Συντηρητικών.
Ωστόσο, όταν τον ρώτησα πού θα ενέτασσε τον εαυτό του σε μια κλίμακα πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου, με τους Εργατικούς του Corbyn στο ένα άκρο και τον Τορι-σμό των Braverman/Farage στο άλλο, είπε χωρίς δισταγμό: “Ακριβώς στο κέντρο”.
Δεν συγκρατήθηκε για το Brexit – πολύ σε αρμονία με το New European σε αυτό το θέμα – και ενώ ήταν διπλωματικός για τη σχέση του με τον Rishi Sunak, μιλώντας για το πόσο σημαντικό παραμένει το Ηνωμένο Βασίλειο για την Ελλάδα, ήταν απλώς ο τελευταίος ηγέτης που συνάντησα που φαίνεται να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τον Keir Starmer παρά για τον σημερινό πρωθυπουργό.
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήμουν τόσο διπλωματικός για τον Sunak αν ήμουν στη θέση του…
Ίσως θυμάστε ότι, κατά την επίσκεψή του στο Λονδίνο τον περασμένο Νοέμβριο, ο Μητσοτάκης έδωσε συνέντευξη στο BBC στην οποία ρωτήθηκε για τα Ελγίνεια Μάρμαρα, ή τα Γλυπτά του Παρθενώνα όπως τα αποκαλούν οι Έλληνες, και ξεστόμισε την καθιερωμένη ατάκα ότι η Ελλάδα τα θέλει πίσω για να μπορέσουν να “επανενωθούν” με το έργο τέχνης από το οποίο τα πήρε ο Λόρδος Έλγιν στις αρχές του 1800.
Η αντίδραση από το Νο 10; Ακύρωσαν μια προγραμματισμένη διμερή συνάντηση, η οποία θα ήταν η πρώτη τους, την επόμενη ημέρα. Μιλάμε για ‘διπλωματία της βαριοπούλας’!
Εκείνη την εποχή έγινε σαφές ότι όπως ακριβώς ο Johnson και η Truss είχαν ελαττώματα χαρακτήρα που τους καθιστούσαν ακατάλληλους για πρωθυπουργούς, έτσι και ο Sunak… οξύθυμος, με αξιώσεις, υπερβολικά ευέξαπτος όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλει, ανίκανος να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι δεν τον βλέπουν όπως βλέπει τον εαυτό του. Κανένα από αυτά δεν είναι καλό προσόν για έναν ηγέτη.
Όταν βγει η συνέντευξή με τον Έλληνα ομόλογό του, κάποιος θα πρέπει να αναγκάσει τον Sunak να την παρακολουθήσει. Ο Μητσοτάκης ακούει τις ερωτήσεις και μετά τις απαντάει, αντί να βιάζεται να περάσει τις ατελείωτα επαναλαμβανόμενες “ατάκες” που γράφτηκαν από το κεντρικό γραφείο των Τόρις- είναι στοχαστικός, γνωρίζει την ιστορία και προσπαθεί να εφαρμόσει τα διδάγματα από αυτήν, παραδέχεται τα περιστασιακά λάθη του.
Όταν μιλάει για τις πιέσεις που δέχονται οι πολιτικοί, δεν το κάνει για να γκρινιάξει για τη δική του ζωή, αλλά για να εκφράσει τον φόβο ότι οι καλύτεροι νέοι δεν θα σκεφτούν ποτέ την πολιτική ως καριέρα, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή στους λαϊκιστές.
Η στάση του απέναντι στον λαϊκισμό…ήταν ο κύριος λόγος που τον συμπάθησα. Έθεσε τον λαϊκισμό στο επίκεντρο της διακυβέρνησής του – προειδοποιώντας για τους κινδύνους του, εκθέτοντάς τον, αμφισβητώντας τον, νικώντας τον, αντί, όπως προσπάθησε δυστυχώς να κάνει ο Sunak, να ενδώσει και να κολυμπήσει στα θολά, και τελικά αυτοκαταστροφικά για τον εαυτό του και τη χώρα, νερά του.
Ο αντιλαϊκισμός, προτείνει, πρέπει να γίνει μια πραγματική πολιτική δύναμη.
Είμαι βέβαιος ότι αν είχα περισσότερο χρόνο από την ωριαία συνέντευξη, θα μπορούσα να βρω μερικά ελαττώματα, και σίγουρα, αν και βρίσκεται αρκετά αριστερά από τον Sunak, είναι στα δεξιά μου σε μερικά σημαντικά ζητήματα.
Αλλά ήταν αναζωογονητικό να κάνω μια μακρά, λεπτομερή συνέντευξη με έναν “συντηρητικό” πολιτικό που δεν είπε ούτε μια φορά “ήμουν πολύ σαφής”… “δεν είναι αυτή η ερώτηση που θα έπρεπε να κάνετε”… “δεν είναι αυτό που ακούω από τους ανθρώπους όταν είμαι έξω και κυκλοφορώ…” και που, αντί να καυχιέται συνεχώς για το τι έχει κάνει, προσπάθησε να εξηγήσει τι προσπαθεί να κάνει τώρα και στο μέλλον και γιατί.
Οι συνεντεύξεις με τον Olmert και την Pelosi έχουν ήδη κυκλοφορήσει, ο Kwarteng και ο Μητσοτάκης θα ακολουθήσουν. Απολαύστε το. Αλλά σας παρακαλώ, ομάδα Sunak, για το συμφέρον της πολιτικής και της δημοκρατίας… βάλτε τον να ακούσει και να μάθει», καταλήγει ο αρθρογράφος.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE