File Photo epa11360159 Iranians take part in a funeral ceremony of late president Ebrahim Raisi in Tehran, Iran, 22 May 2024. EPA/ABEDIN TAHERKENAREH
Στις πιθανές εξελίξεις στο Ιράν μετά το θάνατο του ιρανού Προέδρου Εμπραχίμ Ραΐσι, αναφέρεται η ανάλυση των New York Times
H Erika Solomon με τίτλο After Raisi’s Death, Elections Pose Tricky Test for Iran’s Rulers αναφέρει, μεταξύ άλλων
Επί δεκαετίες, οι ηγέτες του Ιράν μπορούσαν να επικαλούνται την υψηλή συμμετοχή των ψηφοφόρων στις εκλογές τους ως απόδειξη της νομιμότητας του πολιτικού συστήματος της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Καθώς όμως η προσέλευση των ψηφοφόρων έχει πέσει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, οι εκλογές που θα υποχρεωθούν τώρα να διεξαγάγουν μετά τον θάνατο του προέδρου Εμπραχίμ Ραΐσι, θα αναγκάσουν το πολιτικό κατεστημένο σε μια απόφαση που δεν θέλει να πάρει.
Η προσέλευση των ψηφοφόρων στο Ιράν ακολουθεί πτωτική πορεία τα τελευταία χρόνια. Το 2016, πάνω από το 60% των ψηφοφόρων της χώρας συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές. Μέχρι το 2020, το ποσοστό ήταν 42%. Οι αξιωματούχοι είχαν ορκιστεί ότι το αποτέλεσμα αυτόν τον Μάρτιο θα ήταν υψηλότερο – αντ’ αυτού έφτασε λίγο κάτω από το 41%.
Μόλις μια εβδομάδα πριν από τον θάνατο του Ραΐσι, ο τελικός γύρος των βουλευτικών εκλογών στην Τεχεράνη συγκέντρωσε μόνο το 8% των δυνητικών ψήφων – ένας εκπληκτικός αριθμός σε μια χώρα όπου ο κ. Χαμενεΐ κάποτε χλεύαζε τις δυτικές δημοκρατίες για συμμετοχή των ψηφοφόρων από 30% έως 40%.
«Στον Χαμενεΐ παρουσιάστηκε μια χρυσή ευκαιρία να επιτρέψει εύκολα, με τρόπο που να σώζει τα πρόσωπα, στους ανθρώπους να εισέλθουν στην πολιτική διαδικασία – αν επιλέξει να αδράξει αυτή την ευκαιρία», δήλωσε ο Μοχάμαντ Αλί Σαμπανί, Ιρανός πολιτικός αναλυτής και εκδότης του Amwaj, ενός ανεξάρτητου πρακτορείου ειδήσεων. «Δυστυχώς, αυτό που συνέβη τα τελευταία χρόνια δείχνει ότι δεν θα ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο».
Ο ρόλος του Προέδρου περιορίζεται περισσότερο στην εσωτερική πολιτική και σε οικονομικά θέματα, αλλά εξακολουθεί να είναι μια θέση με μεγάλη επιρροή. Οι εκλογές παραμένουν επίσης ένα σημαντικό κριτήριο για το δημόσιο αίσθημα. Η χαμηλή συμμετοχή τα τελευταία χρόνια θεωρείται σαφές σημάδι της κακής διάθεσης απέναντι στους κληρικούς και το πολιτικό κατεστημένο που έχει γίνει όλο και πιο σκληροπυρηνικό και συντηρητικό.
Ο Ραΐσι, ένας κληρικός που εργάστηκε για χρόνια στο δικαστικό σώμα και συμμετείχε σε μερικές από τις πιο βίαιες πράξεις καταστολής στην ιστορία της χώρας, ήταν πιστός οπαδός του κ. Χαμενεϊ και της κοσμοθεωρίας του. Αφοσιωμένος υποστηρικτής του θρησκευτικού κανόνα στο Ιράν, ο Ραϊσι θεωρείτο επί μακρόν ως πιθανός διάδοχος του ανώτατου ηγέτη – παρά, ή ίσως εξαιτίας, της έλλειψης μιας δυναμικής προσωπικότητας που θα αποτελούσε κίνδυνο για τον Χαμενεϊ.
Τώρα, χωρίς σαφή υποψήφιο να υποστηρίξει, ο κ. Χαμενεΐ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει εσωτερικές διαμάχες εντός της συντηρητικής του βάσης.
«Το πολιτικό κατεστημένο περιλαμβάνει πολλούς ανθρώπους με σοβαρά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Θα υπάρξει ανταγωνισμός για την εξουσία», δήλωσε ο Arash Azizi, ιστορικός που επικεντρώνεται στο Ιράν και δίνει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο Clemson στη Νότια Καρολίνα.
Ο Mohammad Baqer Ghalibaf, ένας ρεαλιστής τεχνοκράτης που είναι πρόεδρος του Κοινοβουλίου και ένας από τους αιώνιους υποψήφιους Προέδρους της χώρας, θα προσπαθήσει πιθανότατα να θέσει υποψηφιότητα. Όμως οι επιδόσεις του στο Κοινοβούλιο τα τελευταία χρόνια έχουν αξιολογηθεί άσχημα, δήλωσε ο Azizi.
Το Κοινοβούλιο έχει κάνει ελάχιστα για να βοηθήσει στην επίλυση της οικονομικής κρίσης του Ιράν, και ο κ. Ghalibaf, παρά το γεγονός ότι αποκαλεί τον εαυτό του συνήγορο των φτωχών του Ιράν, δέχθηκε την εθνική κατακραυγή το 2022 για τις αναφορές ότι η οικογένειά του είχε πάει για ψώνια στην Τουρκία.
Ένας άλλος πιθανός υποψήφιος είναι ο Saeed Jalili, πρώην μαχητής των Φρουρών της Επανάστασης που έγινε διαπραγματευτής για τα πυρηνικά και θεωρείται σκληροπυρηνικός πιστός του κ. Χαμενεΐ. Η υποψηφιότητά του δεν θα ήταν καλός οιωνός για πιθανή προσέγγιση με τη Δύση, δήλωσε ο Azizi.
Σε όλες τις πρόσφατες εκλογές του Ιράν, ο κ. Χαμενεΐ έδειξε ότι είναι πρόθυμος να διαγράψει κάθε μεταρρυθμιστή ή ακόμη και μετριοπαθή υποψήφιο που θεωρείται ως πιστή αντιπολίτευση. Τα αποτελέσματα ήταν ξεκάθαρα: το 2021, ο Ραΐσι κέρδισε με το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής σε προεδρικές εκλογές, 48%. Αντίθετα, πάνω από το 70% των 56 εκατομμυρίων εκλογέων του Ιράν που είχαν δικαίωμα ψήφου ψήφισαν όταν εξελέγη ο πρόεδρος Χασάν Ρουχανί το 2017. Και μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το πολιτικό κατεστημένο του Ιράν θα αλλάξει πορεία.
Ωστόσο, ο κ. Χαμενεΐ έχει εξίσου επιτακτικούς λόγους να εξετάσει το ενδεχόμενο ανοίγματος σε μετριοπαθείς. Υπό τον Ραΐσι, η χώρα αντιμετώπισε μια σειρά δραματικών ανακατατάξεων, με την οικονομία να καταρρέει και την ανεργία να εκτοξεύεται στα ύψη. Και η βίαιη καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν το 2021 μετά τον θάνατο της νεαρής γυναίκας που κατηγορήθηκε ότι φορούσε ανάρμοστη μαντίλα στο κεφάλι, έχει απογοητεύσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Ενώ φαινόταν εξαιρετικά απίθανο ότι ο κ. Χαμενεΐ θα άλλαζε πορεία, η κ. Geranmayeh δήλωσε ότι “το σύστημα στο Ιράν έχει την ικανότητα να εκπλήσσει τον εαυτό του”.
Ο πρώην πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, αν και γνωστός σκληροπυρηνικός, εξέπληξε το πολιτικό κατεστημένο με τη λαϊκίστικη προσωπικότητά του.
Και ο κ. Ρουχανί, ένας μετριοπαθής εντός του συστήματος, εξέπληξε πολλούς με τις προσπάθειές του για οικονομικό άνοιγμα προς τη Δύση και κατάφερε να επιτύχει μια πυρηνική συμφωνία, προτού την καταστρέψει ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ.
New York Times [After Raisi’s Death, Elections Pose Tricky Test for Iran’s Rulers]
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE