Τιτανικός: Τα αρχειακά ρεπορτάζ των Τimes του Λονδίνου ρίχνουν νέο φως στα αίτια του ναυαγίου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα Ηνωμένα Έθνη εκφράζουν «βαθιά θλίψη» για το φονικό ναυάγιο στο Αιγαίο: Υπενθύμιση των κινδύνων που αντιμετωπίζουν στα χέρια των λαθρεμπόρων

Νέα τραγωδία με μετανάστες στη Μεσόγειο: Τουλάχιστον 8 νεκροί σε ναυάγιο ανοικτά του νησιού Λαμπεντούζα της Ιταλίας, σώθηκαν ευτυχώς άλλοι 23

Επτά ναυτικοί αγνοούμενοι από ναυάγιο νοτιοκορεατικού πλοίου στα ανοιχτά της Ιαπωνίας

Μία νέα θεωρία για τα αίτια της βύθισης του Τιτανικού φέρνουν στο φως στοιχεία που προκύπτουν από το αρχείο των Times του Λονδίνου και τα οποία αξιολόγησαν και επεξεργάστηκαν ειδικοί.

Βάση για την ανάπτυξη αυτής της θεωρίας αποτέλεσαν ρεπορτάζ της εποχής και συγκεκριμένα περιγραφές επιζώντων που είχε καταγράψει η βρετανική εφημερίδα τις επόμενες ημέρες της τραγωδίας.

Αυτό που κίνησε την περιέργεια των ειδικών ήταν μερικές αντιφατικές περιγραφές των καιρικών συνθηκών εκείνης της ημέρας.

Ας δούμε την περιγραφή ενός επιβάτη που ήταν από τους τυχερούς: Από εκείνους που κατάφεραν δηλαδή να εξασφαλίσουν θέση σε σωσίβια λέμβο. Περθιέγραφε στους Times: Η «ατμόσφαιρα, απαλλαγμένη από κάθε ομίχλη, έκανε τα αστέρια να λαμπυρίζουν και να αστράφτουν με μια λάμψη που έκανε τον ουρανό να μοιάζει σαν σκηνικό που φτιάχτηκε ειδικά για αυτά».

Ωστόσο το πλήρωμα του Τιτανικού, έβλεπε κάτι τελείως διαφορετικό την ίδια ώρα, πάντα βάσει των μαρτυριών που ανεσύρθησαν από τα αρχεία των Times. Κοιτάζοντας από ύψος 27 μέτρων πάνω από τη θάλασσα, ο ορίζοντας έδειχνε να σκεπάζεται από μια πυκνή ομίχλη που τους εμπόδισε να δουν έγκαιρα το μοιραίο παγόβουνο που έστεκε μπροστά τους.

Αυτή η ασυμφωνία μεταξύ των μαρτυριών για το ποια ακριβώς ήταν η ατμόσφαιρα του ουρανού εκείνη τη βραδιά [οι μαρτυρίες αντλήθηκαν επαναλαμβάνουμε από το αρχείο των Times] ενισχύουν τώρα μια θεωρία που υποδηλώνει ότι ο Τιτανικός υπήρξε θύμα ενός ακραίου καιρικού γεγονότος, το οποίο προκάλεσε τη σύγκρουση με το παγόβουνο αλλά και παρεμπόδισε τις προσπάθειες διάσωσης.

Ο ιστορικός Τομ Μάλτιν πιστεύει ότι το πλήρωμα του Τιτανικού έπεσε θύμα μιας «θερμικής αναστροφής», δηλαδή ενός μετεωρολογικού συμβάντος κατά το οποίο μια ζώνη ψυχρού αέρα περνάει κάτω από μια ζώνη θερμότερου αέρα.

Ο Μάλτιν υποστηρίζει ότι πράγματι στις 14 Απριλίου του 1912, ένα ψυχρό αέριο ρεύμα καθοδηγούμενο από το Λαμπραντόρ Στρίμ (Ρεύμα του Λαμπραντόρ) πέρασε κάτω από τον θερμό αέρα που μεταφέρει το Γκολφ Στριμ.

Το αποτέλεσμα ήταν ένας αντικατοπτρισμός. Η διάθλαση του φωτός πάνω από τον αληθινό ορίζοντα ήταν ικανή να ξεγελάσει τους παρατηρητές ώστε να πιστεύουν ότι τα αντικείμενα στον αληθινό ορίζοντα είναι πιο κοντά από ό,τι πραγματικά.

Aπό μεγαλύτερο υψόμετρο, όπως φερ’ ειπείν πάνω από το πλοίο, το χάσμα μεταξύ αληθινού ορίζοντα και του διαθλασμένου, μπορεί να εμφανιζόταν ως ομίχλη.

Ο Μάλτιν, συγγραφέας του Titanic: A Very Deceiving Night , βρήκε πολλές τέτοιες αναφορές στα ημερολόγια πλοίων στην περιοχή εκείνη την εποχή καθώς και περιγραφές για μια «ομίχλη» από το πλήρωμα του Τιτανικού.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές μαρτυρίες που φιλοξενήθηκαν στους Times της Παρασκευής 20ης Ιουνίου 1913, είχε να κάνει με τη μήνυση του Thomas Ryan, εις βάρος των ιδιοκτητών του Τιτανικού για τον θάνατο του (επιβαίνοντος σε αυτόν) γιου του.

Στη σχετική δικογραφία περιλαμβανόταν και μία κατάθεση του Reginald Lee, ο οποίος είχε βάρδια ως παρατηρητή μαζί με τον Frederick Fleet την ώρα που Τιτανικός προσέκρουε στο παγόβουνο.

«Νόμιζε ότι η ομίχλη εκτεινόταν σε όλο τον ορίζοντα σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία», αναφέρεται στη σχετική δικογραφία. «Όταν όμως βρέθηκαν στις [σωσίβιες] λέμβους μπορούσαν να δουν σε μεγαλύτερη απόσταση».

Ο Μάλτιν εκτιμά ότι η αναφορά αυτή στους Times είναι μια ξεκάθαρη περιγραφή της θερμικής αναστροφής. Οι βιγλάτορες του πλοίου δεν είδαν τον κίνδυνο επειδή είχαν «κακή θέση» απέναντι στην ομίχλη που τους τον έκρυβε.

Ο ψευδής ορίζοντας που δημιουργήθηκε από τις συνθήκες θερμοκρασίας όχι μόνο εμπόδισε το πλήρωμα του Τιτανικού να εντοπίσει το παγόβουνο, αλλά προκάλεσε σύγχυση και σε όσους έσπευσαν για την επιχείρηση διάσωσης.

Αν και ο Τιτανικός ήταν καταδικασμένος από τη στιγμή που χτύπησε το παγόβουνο, τα καταστροφικά νούμερα στις απώλειες ζωής θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν το SS Californian, που παρέπλεε, είχε σπεύσει προς βοήθειά του.

Ο Μάλτιν εκτιμά ότι λόγω του ψευδούς ορίζοντα το πλήρωμα του SS Californian έβλεπε τον Τιτανικό όχι σαν ένα μεγάλο πλοίο σε απόσταση αλλά σαν ένα μικρό πλοίο που ήταν πιο κοντά!

• Αν είχαν αναγνωρίσει σωστά τον Τιτανικό, θα μπορούσαν να είχαν ξυπνήσει τον ασύρματο χειριστή τους για να ανταλλάξουν μηνύματα με το βυθιζόμενο σκάφος και να διαπιστώσουν ότι βρισκόταν σε κίνδυνο. Αντίθετα, υπέθεσαν ότι το άγνωστο σκάφος (καθότι μικρό) δεν μετέφερε τέτοιο εξοπλισμό και ότι θα ήταν καλύτερο να έρθουν σε επαφή με την ισχυρή λάμπα των σημάτων Μορς. Το προσπάθησαν επανειλημμένα αλλά δεν έλαβαν απάντηση.

Ο Μάλτιν υποστηρίζει ότι τα δύο πλοία δεν μπόρεσαν να διαβάσουν το ένα τα σήματα Μορς του άλλου καθώς οι ατμοσφαιρικές παραμορφώσεις ουσιαστικά τα αλλοίωναν.

Ο Δρ Άντριου Γιανγκ (Andrew Young), ειδικός σε θέματα διάθλασης της ατμόσφαιρας στο κρατικό πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, συμφωνεί ότι υπήρχε «ένας ισχυρός αντικατοπτρισμός στο όπου βυθίστηκε ο Τιτανικός», που επιβεβαιώνεται από αρχειακά αρχεία καιρού και πολυάριθμα ημερολόγια πλοίων.

«Ο αντικατοπτρισμός και τα σχετικά φαινόμενα διάθλασης, όπως η εν λόγω φερόμενη, συνέβαλαν στη σύγχυση τη στιγμή του ατυχήματος», εκτιμά ο Γιανγκ.

Ο Τιτανικός, χτύπησε το παγόβουνο στις 23.40, και βυθίστηκε γλίστρησε κάτω από τα κύματα περίπου στις 2.20 π.μ. στις 15 Απριλίου 1912. Από τους 2.240 επιβάτες και το πλήρωμα που απέπλευσαν πάνω στον Τιτανικό, περισσότεροι από 1.500 πέθαναν στην τραγωδία.

Με πληροφορίες από the Times 

Η επισκόπηση των κυριακάτικων εφημερίδων: Οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι