Islamist President Recep Tayyip Erdoğan met with President Joe Biden of the U.S. on the sidelines of the NATO Summit in Vilnius. Photo via Turkish Presidency
O ιστότοπος «1945» δημοσιεύει άρθρο του Michael Rubin στο οποίο χαρακτηρίζει ¨καταστροφή εν εξελίξει” την συναλλαγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) με την Τουρκία για άρση των αντιρρήσεων της Αγκυρας για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Τονίζει ότι η Συμμαχία δημιούργησε ένα προηγούμενο και στις μελλοντικές σημαντικές της αποφάσεις θα είναι πάντα ευάλωτη στον τουρκικό εκβιασμό. Το άρθρο έχει ως εξής:
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ (Jens Stoltenberg) ανακοίνωσε ότι, λίγες ώρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, κατόρθωσε τελικά το ακατόρθωτο: Έπεισε τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν να άρει το βέτο του για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η ομάδα του Προέδρου Τζο Μπάιντεν (Biden), που εργάζεται επιμελώς στο παρασκήνιο, ίσως θελήσει να μοιραστεί τον υποτιθέμενο θρίαμβο του Stoltenberg. Όμως δεν θα έπρεπε. Αυτό που οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζουν ως διπλωματικό αριστούργημα είναι στην πραγματικότητα μια καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη, αναφέρει εισαγωγικά ο αρθρογράφος.
Ας αφήσουμε στην άκρη τον εξευτελισμό της Σουηδίας από την Τουρκία και τη διάβρωση, κατ’ εντολή του Ερντογάν, της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας στη χώρα αυτή.
Και ας αφήσουμε στην άκρη την υποκρισία της αντιμετώπισης των Κούρδων στη Σουηδία ως τρομοκρατών, την ίδια στιγμή που οι συμπαθούντες το Ισλαμικό Κράτος στην Τουρκία όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά και κατοικοεδρεύουν στην κυβέρνηση του Ερντογάν και στην Υπηρεσία Πληροφοριών της Τουρκίας.
Μάλλον, το πρόβλημα φαίνεται να είναι ένα νέο ¨δούναι και λαβείν¨ (quid pro quo). Όχι μόνο η Τουρκία αναμένει τώρα την άρση των περισσότερων κυρώσεων που σχετίζονται με την άμυνά της, αλλά ένας Τούρκος αξιωματούχος δήλωσε επίσης ότι η Τουρκία αναμένει τώρα από την Ευρώπη να επιταχύνει την επί μακρόν θνησιγενή διαδικασία ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία χρησιμοποίησε την παρουσία της εντός του ΝΑΤΟ, για να παραλύσει τον θεσμό και να επωφεληθεί από το de facto βέτο της. Για να άρει αυτό το βέτο, ο Γ.Γ. Stoltenberg και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Jake Sullivan θέλουν τώρα να ενδυναμώσουν την Τουρκία για να παραλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαβρώσει τον δημοκρατικό προσανατολισμό της εκ των έσω.
Δεν είναι μυστικό, για παράδειγμα, ότι η Γερμανία ενδίδει συχνά στους τουρκικούς εκβιασμούς, επειδή φοβάται όχι μόνο το ότι ο Ερντογάν θα ανοίξει τις πύλες των προσφύγων προς την καρδιά της Ευρώπης, αλλά και επειδή οι Γερμανοί αξιωματικοί των Μυστικών Υπηρεσιών πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ελέγχει τρομοκρατικούς πυρήνες μέσα στην τουρκική διασπορά στην καρδιά της Γερμανίας.
Αλλά ούτε το πρόβλημα είναι μόνο οι τρομοκρατικοί πυρήνες. Λιγότερο από μια εβδομάδα πριν, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που ήταν ο κύριος εταίρος του Ερντογάν στον κυβερνητικό συνασπισμό, δήλωσε: “Ο Αλλάχ είναι ένας και ο στρατός του είναι τουρκικός”.
Η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία του Stoltenberg αποφεύγει και αναβάλλει την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει την Τουρκία από το να επαναλάβει αυτήν τη συμπεριφορά της σε μελλοντικές αποστολές του ΝΑΤΟ.
Αν ο Ερντογάν φύγει από αυτό το παιχνίδι πόκερ υψηλών στοιχημάτων με νέες παραχωρήσεις για να τις επιδείξει στο κοινό του, ο Stoltenberg εγγυάται ότι κάθε μελλοντική σημαντική απόφαση του ΝΑΤΟ θα είναι μια ευκαιρία για τουρκικό εκβιασμό.
Η τραγωδία όμως είναι μεγαλύτερη. Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που αντιμετωπίζει σήμερα ξένη κατοχή. Εδώ και σχεδόν μισό αιώνα, η Τουρκία κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, μιας χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Stoltenberg και ο Sullivan εμφανίζονται ουσιαστικά τώρα πρόθυμοι να ανταλλάξουν μια σφύζουσα δημοκρατία με μια δράση που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. Εξάλλου, το ΝΑΤΟ χάνει ελάχιστα αν η Σουηδία παραμείνει μεν εκτός, αλλά ενεργεί σε στενό συντονισμό με τη Συμμαχία μέχρι την πτώση ή εκδημία του Ερντογάν.
Η Κύπρος δεν πρέπει να καταστεί θύμα της πεποίθησης των Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων ότι η πολιτική δεινότητα απαιτεί θυσίες.
Η Κύπρος αποτελεί όλο και περισσότερο έναν βασικό αμερικανικό εταίρο ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο και η σημασία της αυξάνεται συνεχώς. Μια Κύπρος σήμερα αξίζει πιθανώς πέντε Σουηδίες, ανεξάρτητα από το ακόμα μικρό μέγεθος του στρατού του νησιωτικού έθνους.
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί να αλληλοσυγχαίρονται στο Βίλνιους, αλλά σύντομα θα μετανιώσουν για τη μέρα αυτή. Το να ανοίξει οποιοσδήποτε δρόμος για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και την αλλαγή της πολιτικής της κουλτούρας δημιουργεί τόσο ένα προηγούμενο κατευνασμού όσο και μια ενδυνάμωση ενός βαθιά αντιευρωπαϊκού καθεστώτος για το οποίο η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν πολύ υψηλότερο τίμημα από αυτό που φαντάζονται, καταλήγει ο αρθρογράφος.
Ο Dr. Michael Rubin είναι συνεργαζόμενος συντάκτης του 19FortyFive και ερευνητής στο American Enterprise Institute (AEI). Ο Dr. Rubin είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων που διερευνούν τη διπλωματία, την ιρανική ιστορία, τον αραβικό πολιτισμό, τις κουρδικές σπουδές και τη σιιτική πολιτική, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων “Seven Pillars: What Really Causes Instability in the Middle East?”. (AEI Press, 2019)- “Kurdistan Rising” (AEI Press, 2016)- “Dancing with the Devil: The Perils of Engaging Rogue Regimes” (Encounter Books, 2014)- και “Eternal Iran: Palgrave, 2005).
ΠΗΓΗ: ιστότοπος «1945», Michael Rubin – The Turkey-NATO Deal on Sweden is a Disaster
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE