Extreme σχέδια επιστημόνων: Θέλουν να σώσουν τη Γη από τον Ήλιο σκορπώντας στο διάστημα 10 εκατ. τόνους σεληνιακή σκόνη το χρόνο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Συναγερμός για τον πλανήτη: Νέα δραματική προειδοποίηση από τον ΟΗΕ, ρεκόρ συγκέντρωσης αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα το 2023

Προσέγγισαν, χαιρέτισαν τη Γη …και αποχώρησαν: 4 αστεροειδείς σε διάστημα μόλις 12 ωρών -Με διάμετρο μεταξύ 30 και 177 μέτρα, οι δύο ανακαλύφθηκαν πρόσφατα [videos]

Ο μετεωρίτης S2 που χτύπησε τη Γη πριν από τρία δισεκ. χρόνια είχε πλάτος 60 χλμ: Κατέστρεψε τον πλανήτη, αλλά στην ουσία τον αναγέννησε, λέει έρευνα του Harvard [videos]

Η σεληνιακή σκόνη διαπιστώνεται ότι έχει τις τέλειες ιδιότητες για να παρέχει θωράκιση από τον ήλιο. Έτσι, ερευνητές υποστηρίζουν, σε μια νέα μελέτη, ότι η σκόνη θα μπορούσε να εκτοξευτεί από το φεγγάρι για να εμποδίσει αρκετό ηλιακό φως για να μετριάσει τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη .

Στη μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS Climate, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια τεχνική που χρησιμοποιείται συνήθως για τη μελέτη του σχηματισμού πλανητών γύρω από μακρινά αστέρια.

 Όταν σχηματίζεται ένας πλανήτης, παράγονται μεγάλες ποσότητες σκόνης που μπορεί να σχηματίσουν δακτυλίους γύρω από το αστέρι. Οι δακτύλιοι αναχαιτίζουν και εκπέμπουν εκ νέου φως από το αστέρι, επιτρέποντας την ανίχνευση από ερευνητές στη Γη. Αυτό χρησιμοποιείται συχνά για την αναγνώριση αστεριών που σχηματίζουν νέους πλανήτες.

«Αυτός ήταν ο σπόρος της ιδέας. Αν παίρναμε μια μικρή ποσότητα υλικού και το βάζαμε σε μια ειδική τροχιά μεταξύ της Γης και του Ήλιου και το σπάζαμε, θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε πολύ ηλιακό φως με λίγη ποσότητα μάζας», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας και καθηγητής φυσικής και αστρονομία Ben Bromley.

 «Είναι εκπληκτικό να αναλογιζόμαστε πώς η σεληνιακή σκόνη – η οποία χρειάστηκε πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθεί – μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνση της αύξησης της θερμοκρασίας της Γης, ένα πρόβλημα που μας πήρε λιγότερο από 300 χρόνια για να δημιουργήσουμε», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Scott Kenyon.

«Επειδή γνωρίζουμε τις θέσεις και τις μάζες των μεγάλων ουράνιων σωμάτων στο ηλιακό μας σύστημα, μπορούμε απλώς να χρησιμοποιήσουμε τους νόμους της βαρύτητας για να παρακολουθήσουμε τη θέση ενός προσομοιωμένου ηλιακού ασπίδας με την πάροδο του χρόνου για πολλές διαφορετικές τροχιές».

«Ένα σωματίδιο που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο μπορεί να θωρακίσει τη Γη απορροφώντας ή διασκορπίζοντας την ακτινοβολία. Η συνολική αποτελεσματικότητα μιας ασπίδας εξαρτάται από την ικανότητά της να διατηρεί μια τροχιά που ρίχνει σκιά στη Γη», σημείωσε η μελέτη.

Ο συν-συγγραφέας Sameer Khan οδήγησε μια εξερεύνηση στην οποία θα απαιτούνταν τροχιές προκειμένου να συγκρατηθεί η σκόνη για αρκετά μεγάλη χρονική διάρκεια ώστε να σκιάζεται η Γη από την ηλιακή ακτινοβολία.

«Επειδή γνωρίζουμε τις θέσεις και τις μάζες των μεγάλων ουράνιων σωμάτων στο ηλιακό μας σύστημα, μπορούμε απλώς να χρησιμοποιήσουμε τους νόμους της βαρύτητας για να παρακολουθήσουμε τη θέση ενός προσομοιωμένου ηλιακού ασπίδας με την πάροδο του χρόνου για πολλές διαφορετικές τροχιές», είπε ο Khan.

Μια επιλογή που διερευνήθηκε ήταν η τοποθέτηση μιας πλατφόρμας στο σημείο L1 Lagrange – το πλησιέστερο σημείο μεταξύ Γης και Ήλιου στο οποίο εξισορροπούνται οι βαρυτικές δυνάμεις – καθώς τα αντικείμενα στα σημεία Lagrange ακολουθούν γενικά μια διαδρομή μεταξύ δύο ουράνιων σωμάτων.

Μια προσομοίωση υπολογιστή έδειξε ότι παρόλο που η σκόνη θα μπορούσε προσωρινά να προσφέρει σκιά στην τροχιά L1, θα εκτινασσόταν εύκολα από την πορεία της από την ακτινοβολία, τη βαρύτητα και τους ηλιακούς ανέμους.

Η δεύτερη επιλογή που εξερευνήθηκε ήταν η εκτόξευση σκόνης από το φεγγάρι προς τον ήλιο. Η σεληνιακή σκόνη βρέθηκε να έχει τις τέλειες ιδιότητες για να παρέχει θωράκιση από τον ήλιο και οι προσομοιώσεις βρήκαν ιδανικές τροχιές με στόχο το L1.

Συγκεκριμένα, η εκτόξευση σκόνης από το φεγγάρι θα κόστιζε πολύ λιγότερη ενέργεια από την εκτόξευση από τη Γη.

Οι ερευνητές σημείωσαν, ωστόσο, ότι η ποσότητα ενέργειας που απαιτείται για τον μετριασμό των επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα ήταν περίπου 10 εκατ. τόνους (10.000.000.000 κιλά) σκόνης ετησίως, ή «περίπου 700 φορές μεγαλύτερη μάζα από ό,τι οι άνθρωποι έχουν εκτοξευτεί στο διάστημα».

Οι ερευνητές παρέχουν αποποίηση ευθύνης σχετικά με την πρακτικότητα της μεθόδου
Οι ερευνητές σημειώνουν, ωστόσο, ότι η μελέτη τους διερευνά μόνο τον πιθανό αντίκτυπο αυτής της στρατηγικής αντί να προσδιορίζει εάν είναι λογικά εφικτή.

«Δεν είμαστε ειδικοί στην κλιματική αλλαγή ή στην πυραυλική επιστήμη που χρειάζεται για να μετακινηθεί η μάζα από το ένα μέρος στο άλλο», είπε ο Bromley. «Απλώς εξερευνούμε διαφορετικά είδη σκόνης σε διάφορες τροχιές για να δούμε πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι αυτή η προσέγγιση. Δεν θέλουμε να χάσουμε μια αλλαγή παιχνιδιού για ένα τόσο κρίσιμο πρόβλημα.»

Με πληροφορίες από Jerusalem Post

Τα ψάρια μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε φωτογραφίες! Το τεστ του καθρέφτη και οι διαπιστώσεις των ερευνητών