Τι σημαίνει για τις σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας η επιστροφή του Νετανιάχου; Η ανάλυση ενός ανθρώπου που τα γνωρίζει εκ των έσω…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

“Δεν είναι δυνατόν καθ’ οιονδήποτε τρόπο να απειλούνται, να εκβιάζονται κράτη-μέλη της Ε.Ε.”, δήλωσε για την Κύπρο ο Πρωθυπουργός: Ικανοποιημένος με την Στρατηγική Ατζέντα

Ειδική μνεία στα κράτη μέλη της Ε.Ε. που απειλούνται στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής: Μετά τις πολεμικές ιαχές του ηγέτη της Χεζμπολάχ κατά της Κύπρου

Αλέξης Τσίπρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης: Οι προοδευτικές δυνάμεις δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού

Σε ανάλυσή του στην ιστοσελίδα της εφημερίδας The Jerusalem Post με τίτλο «Πώς οι εκλογές του Ισραήλ μπορούν να επηρεάσουν τη Μέση Ανατολή», ο γνωστότατος αναλυτής Seth Frantzman, αναφερόμενος στις τουρκο- ισραηλινές σχέσεις και στην επαναπροσέγγιση των δύο χωρών τον τελευταίο χρόνο, έκανε λόγο για την πιθανότητα, ανάλογα με την έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος, στροφής από την ακολουθούμενη πορεία.

Υπενθύμιζε δε ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου (Νetanyahu), επί διακυβέρνησής του, θεωρούσε «ότι το Ισραήλ έπρεπε να αποπνέει δύναμη μπροστά στις τουρκικές απειλές και να μη φοβάται να ασκεί κριτική στις ενέργειες της Άγκυρας».

Σε χθεσινοβραδινή του ανάλυση στην ίδια εφημερίδα με τίτλο «Οι σχέσεις με Τουρκία και Λίβανο που καλείται να αντιμετωπίσει ο Netanyahu» και δεδομένης της επικράτησης του μπλοκ του Netanyahu στις εκλογές, ο δημοσιογράφος επανέρχεται στο θέμα, σχολιάζοντας, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

Καθώς ο Netanyahu φαίνεται έτοιμος να επιστρέψει ως πρωθυπουργός με έναν ισχυρότερο και δυνητικά σταθερό συνασπισμό από ό,τι στο παρελθόν, θα κληθεί να αντιμετωπίσει ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που τον απασχολούσαν από παλιά.

Σε πολλά απ’ αυτά η διαχείριση είναι ευκολότερη, όπως σε θέματα που αφορούν στους στενούς δεσμούς Ισραήλ-Ινδίας, στη συμμαχία με τις ΗΠΑ, στη συνεργασία με την Ε.Ε., στις Συμφωνίες του Αβραάμ ή στις σχέσεις με τις Ελλάδα και Κύπρο.

Ωστόσο, δύο άλλες περιπτώσεις προβάλλουν ως περισσότερο προβληματικές, κι αυτές είναι η Τουρκία και ο Λίβανος. (…) Οι σχέσεις με τις δύο αυτές χώρες συνιστούν περίπλοκο ζήτημα, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Lapid- Bennett, η οποία εγκαταλείπει την εξουσία, κληροδοτεί στον Netanyahu  «δύο κατσαρόλες πάνω στη φωτιά»:

Σ’ ό,τι αφορά στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, οι δύο χώρες ανανέωσαν τους διπλωματικούς δεσμούς τους στη διάρκεια της θητείας της απερχόμενης κυβέρνησης, ενώ τον τελευταίο χρόνο σημειώθηκαν και πολλές εκατέρωθεν επισκέψεις. (…)

Στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία υπήρξε μία από τις πλέον εχθρικές προς το Ισραήλ χώρες: το AKP συνέκρινε το Ισραήλ με τη ναζιστική Γερμανία κατ’ επανάληψη στη διάρκεια των ετών 2018 και 2019.

Η Άγκυρα φιλοξένησε τρομοκράτες της Χαμάς, ενώ δημοσιεύματα σε ξένα ΜΜΕ ανέφεραν ότι η Χαμάς σχεδίαζε επιθέσεις από την Τουρκία. Επιπλέον, ο στολίσκος Mavi Marmara με προορισμό τη Γάζα οργανώθηκε από ακροδεξιούς εξτρεμιστές στην Τουρκία. Όταν ανακοινώθηκαν οι Συμφωνίες του Αβραάμ, η Άγκυρα προσπάθησε να τις σαμποτάρει, απειλώντας με διακοπή των σχέσεών της με τα ΗΑΕ. Η Τουρκία επιχείρησε επίσης να εμπλακεί στις σχέσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο. 

Ποια μύγα τσίμπησε τον Ταγίπ Ερντογάν; Θέλει, λέει, να διατηρήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ… Τον κ. Νετανιάχου τον ρώτησε; (video)

Όμως τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η Άγκυρα αντιλήφθηκε ότι έχει λίγους φίλους στη Δύση και στην Ουάσιγκτον κι επιδιώκει έκτοτε να συμφιλιωθεί με πολλές χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των ΗΑΕ, της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ.

Η απερχόμενη ισραηλινή κυβέρνηση εμφανίστηκε πρόθυμη να αποκαταστήσει τους δεσμούς του Ισραήλ με την Τουρκία. Χρησιμοποίησε όμως η Άγκυρα το Ισραήλ απλώς και μόνο για να αποκτήσει επιρροή στην Ουάσιγκτον; Τι έχει κάνει η Άγκυρα για το Ισραήλ; (…) 

Όσο ήταν ο Netanyahu πρωθυπουργός, ποτέ δεν είχε επιτρέψει στην Τουρκία να απειλήσει το Ισραήλ χωρίς να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Ο ίδιος υποστήριζε τους Κούρδους και ήταν πάντα έτοιμος να αντισταθεί στις τουρκικές συκοφαντίες, με αποτέλεσμα οι σχέσεις των δύο χωρών να είναι ιδιαιτέρως προβληματικές, χωρίς όμως ευθύνη των Ιεροσολύμων.

Πλέον υφίστανται νέοι δεσμοί, πλην όμως δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο η Άγκυρα θα μπορέσει να αλλάξει τις παλιές συνήθειές της και να σταματήσει να επιτίθεται στο Ισραήλ, ειδικά τώρα που η ισραηλινή Δεξιά προφανώς επανέρχεται στην εξουσία. 

Την ίδια στιγμή, η Τουρκία παρακολούθησε την απόφαση του Ισραήλ να συνάψει συμφωνία με τον Λίβανο για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων. Η ίδια η Τουρκία συμμαχεί με τη Λιβύη, συνάπτοντας μαζί της συμφωνίες ικανές να οδηγήσουν σε νέα κρίση μεταξύ Άγκυρας και Αθηνών.

Η Άγκυρα απειλεί τον τελευταίο χρόνο την Ελλάδα και το γεγονός αυτό προκαλεί ανησυχίες και σενάρια για πιθανή σύγκρουση. Παρότι μια τέτοια προοπτική δεν είναι ιδιαιτέρως πιθανή, η Άγκυρα θα μπορούσε να πράγματι να πυροδοτήσει μια κρίση.

• Το Ισραήλ έχει στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και την Κύπρο, κι ενώ δεν επιθυμεί να βρεθεί εν μέσω μιας σύγκρουσης στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Netanyahu ήταν ανέκαθεν θερμός στις σχέσεις με την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι τα θαλάσσια σύνορα έχουν όντως σημασία. (…)

Σ’ ό,τι αφορά στο δεύτερο προβληματικό ζήτημα, η κυβέρνηση που θα προκύψει θα πρέπει να εξετάσει τη συμφωνία με τον Λίβανο. Ο Netanyahu υπήρξε επικριτικός απέναντί της, όμως αυτό θα μπορούσε να αποτελεί απλώς άσκηση κριτικής την παραμονή των εκλογών.

Πάντως, η υπογραφή μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας τις παραμονές των εκλογών μοιάζει όντως προβληματική. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει αυτή τη συμφωνία. (…) Η πολιτική Netanyahu κατά το παρελθόν συνίστατο σε γενικές γραμμές σε μια προσπάθεια να αποφύγει τον πόλεμο, αλλά και να διατηρήσει την αποτροπή ή, σε κάθε περίπτωση, να διατηρήσει κάποιο είδος διαχείρισης αυτών των συγκρούσεων, όπως έκανε στη Συρία επί μια δεκαετία.

Αυτό σημαίνει ότι, ενώ ο Netanyahu είναι ιδιαιτέρως εξοικειωμένος με τα θέματα στα βόρεια θαλάσσια σύνορα και στον άξονα Χεζμπολάχ- Ιράν, μια νέα συμφωνία θαλασσίων συνόρων δημιουργεί βάρος στην ελευθερία δράσης του Ισραήλ στον Βορρά.

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα The Jerusalem Post (ΕΔΩ) και στην ίδια εφημερίδα (ΕΔΩ) – Αναλύσεις από τον Seth Frantzman

Πρέπει να διαβαστούν κυρίως από τους οπαδούς του “κατευνασμού”: Λέξη προς λέξη οι εμπρηστικές δηλώσεις του Μεβλούτ