Τα µικρασιατικά τοπωνύμια της προέλασης, της καθήλωσης και της ήττας που έφερε την Μικρασιατική Καταστροφή είναι γνωστά…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Νέο παραλήρημα και όψιμα μαθήματα… Δημοκρατίας από τον Ερντογάν: Οι Νεοναζί κυρίευσαν την Ευρώπη – Η Τουρκία, «σημαιοφόρος του Ισλάμ»

Μέχρι την μόνιμη κατάπαυση του πυρός η διακοπή εμπορικών συναλλαγών με το Ισραήλ: Διευκρινίσεις από τον υπουργό Εμπορίου της Τουρκίας

Πως την είδε ο Τατάρ; Λέει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την ψευτο-“προεδρία” του κατοχικού καθεστώτος αν η Τουρκία εγκαταλείψει τη «νέα πολιτική» στο Κυπριακό

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΛΛΙΑ

1. Τα µικρασιατικά τοπωνύμια της προέλασης, της καθήλωσης και της ήττας που έφερε την Καταστροφή είναι γνωστά. Μας τα υπενθυμίζουν άλλωστε οι σκληρές οικογενειακές μνήμες στους προσφυγικούς συνοικισμούς, πολύτιμα κειμήλια, ιερές εικόνες που διαφυλάχτηκαν, βιβλία και λευκώματα.

Μαζί με ένα απροσδιόριστο συναίσθημα μιας ιστορικής «χαμένης ευκαιρίας» που ταυτίζεται με τις «χαμένες πατρίδες».

2. Αδηµονώ να διαβάσω τα ένθετα φύλλα τής προ εκατονταετίας «Καθημερινής». Ακριβώς 100 χρόνια από την κρίσιμη μάχη μεταξύ των ελληνικών και των τουρκικών δυνάμεων στο Αφιόν Καραχισάρ (Ακροϊνόν ή Νικόπολις). Η ήττα των ελληνικών δυνάμεων –στην πραγματικότητα η πρώτη σαφής νίκη της κεμαλικής αντεπίθεσης– προκάλεσε την κατάρρευση του μετώπου, την ασύντακτη οπισθοχώρηση, την καταστροφή.

• Καθημερινά, καταξιωμένοι ιστορικοί εξηγούν, αναλύουν, αποκαλύπτουν. Ερμηνεύουν τους πολιτικούς, διπλωματικούς και στρατιωτικούς λόγους που αποδυνάμωσαν τη θέση, τη συνοχή και τις δυνατότητες της Ελλάδος. Κυρίως δε την αδυναμία (έλλειψη δύναμης) για τη λήψη ορθών πολιτικών και στρατιωτικών αποφάσεων.

Σήμερα, ενώ ακόμη εμφιλοχωρούν διαφωνίες για συγκεκριμένα στρατιωτικά σχέδια, πολιτικές αποφάσεις, διπλωματικούς χειρισμούς της εποχής εκείνης και τους χαρακτήρες και την καταλληλότητα προσώπων, όλοι ή σχεδόν όλοι συμφωνούμε σε ένα πράγμα. Ο Διχασμός και τα πολιτικά πάθη που μεταγγίστηκαν τότε και στον στρατό ήταν η πηγή και η βάση της Καταστροφής. Δεν αποτελεί σίγουρα απόδειξη σοφίας ή οξυδέρκειας ο ισχυρισμός ότι η μελέτη της Ιστορίας μεγαλύτερη αξία έχει εφόσον μας διδάσκει.

Αυτή είναι ή μάλλον θα έπρεπε να είναι μια ευπρόσδεκτη εκδοχή. Στο ένδοξο, όμως, των Ελλήνων γένος δεν είναι δυστυχώς η μόνη. Πιθανώς δεν είναι καν η κυρίαρχη.

3. Για τη συζήτηση στη Βουλή θέλω να γράψω. Ξεκίνησα όμως ανάποδα. Ακούγοντας σε ραδιοφωνικό δελτίο ειδήσεων ότι ο πρόεδρος Ερντογάν θα εορτάσει τώρα στο Αφιόν Καραχισάρ την εκατονταετία της τουρκικής νίκης και ελληνικής ήττας.

Δεν μπορώ να προβλέψω πώς θα εκφρασθεί. Ο κεμαλισμός είναι ο κυριότερος ίσως πολιτικός αντίπαλος του ερντογανισμού. Ο πρόεδρος της Τουρκίας με πάθος τον ξεριζώνει συνταγματικά, θεσμικά, πολιτικά και πολιτισμικά. Συνεχίζοντας ταυτόχρονα τις πρακτικές εθνοκάθαρσης και προσβολής χριστιανικών θρησκευτικών μνημείων και λατρείας.

4. Σε ποιο κόσμο ζει; Ασύμβατες με την πολιτική οι ψευδαισθήσεις. Αυτές διαισθάνομαι ότι ήταν οι σκέψεις των περισσοτέρων, ίσως, που έκαναν τον κόπο να διατρέξουν το άρθρο μου στην «Κ» της 14ης-15ης Αυγούστου με τίτλο «Αναζητώντας το μέτρο: πολιτική και ασφάλεια», προτείνοντας μεταξύ άλλων και τη σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών με πολυθεματική ημερήσια διάταξη. Με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή επανέρχομαι.

Είναι ανάγκη να ενεργοποιηθούν τώρα οι αναγκαίες και απαραίτητες δικλίδες ασφαλείας στη βαριά συννεφιασμένη από την πολιτική σύγκρουση ατμόσφαιρα. Ας επικρατήσει η «πολιτική των τεσσάρων Σ»: Σύνεση, Συνεννόηση, Συναίνεση, Συνέργεια.

Η ύβρις, πολιτική και προσωπική, όπως «αναδεικνύεται» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι ασύμβατη με τις ιστορικές προκλήσεις και απειλές που ζούμε την εποχή αυτή στην Ευρώπη.

• Κλονίζουν και τα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής. Επιπλέον η Ελλάδα αποτελεί στόχο αποσταθεροποίησης και δέχεται την επίθεση του στρατιωτικοποιημένου αναθεωρητισμού της Τουρκίας.
• Η προσπάθεια της Τουρκίας εκδηλώθηκε ήδη με την αποτυχημένη υβριδική επίθεση στον Εβρο, τον Μάρτιο του 2020, και συνεχίζεται. Σήμερα όμως είμαστε και στόχος του Κρεμλίνου.

Το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε σήμερα στα απολυταρχικά καθεστώτα της Αγκυρας κυρίως, αλλά και της Μόσχας, είναι η εικόνα μιας χώρας καθηλωμένης στα κομματικά χαρακώματα. Αμυντικά πανίσχυρη η Ελλάδα, με καλές οικονομικές επιδόσεις, ανθεκτικότητα και πρωτοφανή δημοκρατική σταθερότητα. Η πολιτική συνεννόηση όμως, βασικός πολλαπλασιαστής ισχύος, εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο.

5. Η συζήτηση στη Βουλή ας αναδείξει τα πολιτικά σφάλματα όπου υπάρχουν. Ας προτείνει επίσης θεσμικά μέτρα θεραπείας των υπαρκτών κακώς κειμένων.

Ας επικρατήσουν ταυτόχρονα το μέτρο και η ισορροπία, ώστε η πολιτική αντιπαράθεση να μην προκαλέσει τη διαπόμπευση θεσμών ταγμένων στη θωράκιση της εθνικής μας ασφάλειας. Κυρίως, όμως, ας αποφευχθούν πυροτεχνήματα που σβήνουν πάντοτε μετά μια σύντομη λάμψη.

* Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή

(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S & D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

Το σύνδρομο της ηττοπάθειας σε Αθήνα και Λευκωσία συνεχίζεται: Θα ξυπνήσουν επιτέλους από το λήθαργό τους στην Κύπρο;