Ποιος νικάει στον πόλεμο της Ουκρανίας; Ο ρόλος της προπαγάνδας των ΜΜΕ και του ψυχολογικού πολέμου: Με άλλα λόγια, είπαν ψέματα…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Κύπρος και οι ΗΠΑ τόνισαν την κοινή δέσμευση τους για την περιφερειακή σταθερότητα, λέει η Φίσερ: Σημαντική για το νησί η επίσκεψη των Αμερικανών Γερουσιαστών

Εκτός αμερικανικού ελέγχου οι αποφάσεις του Ισραήλ για Ιράν και Λίβανο: Αγωνία για τον τρόπο αντίδρασης απέναντι στην επίθεση της Τεχεράνης

Ο Ντόναλντ Τραμπ μπαίνει “σφήνα” μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Ισραήλ: Υποστηρίζει ότι το Εβραϊκό Κράτος πρέπει να «πλήξει» τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν

Το ποιος κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία εξαρτάται από το ποιος μιλάει. Η Ρωσία λέει ότι κερδίζει όπως είχε σχεδιάσει, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες λένε ότι η Ουκρανία καταφέρνει μία νίκη -έκπληξη, χάρη στη σταθερή της αντίσταση και στη δυτική υποστήριξη.

Τα παραπάνω σχολίασε στο δίκτυο της Al Jazeera, ο Marwan Bishara, Υψηλόβαθμος πολιτικός αναλυτής του καναλιού. Είπε και τα εξής.

Κατά τα φαινόμενα, δεν μπορεί κανείς να εμπιστευτεί την απολυταρχική Ρωσία για τα γεγονότα, πολύ περισσότερο για την αλήθεια σχετικά με τον πόλεμο, ενώ η φιλελεύθερη Δύση εμπνέει μεγαλύτερη αξιοπιστία, καθώς επιτρέπει την ελεύθερη και ανεξάρτητη έρευνα.

Στην πραγματικότητα ωστόσο, όπως είπε ο Κινέζος ειδικός στη στρατιωτική  στρατηγική Sun Tzu “όλες οι πολεμικές επιχειρήσεις στηρίζονται στην εξαπάτηση”.

• Καμία πλευρά δεν μπορεί ή δεν πρέπει να εμπιστευτεί κανείς ότι θα μειώσει την θολούρα του πολέμου, διότι και οι δύο επιδίδονται πλήρως στον ψυχολογικό πόλεμο, που είναι κλειδί για να κερδηθεί συνολικά ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Στην πραγματικότητα, αμφότερες οι πλευρές προπαγανδίζουν επιλεκτικά τα δικά τους γεγονότα και τους δικούς τους μύθους, ενώ λογοκρίνουν τον αντίλογο, καθώς η καθεμιά τους χρειάζεται να εμφανίζει μία πρόοδο, ώστε να δικαιολογήσει μεγάλες θυσίες αίματος ή ύλης.

Και οι δύο πλευρές χρειάζεται να υψώνουν τους τόνους ώστε να δυναμώσουν την αποφασιστικότητα του κοινού πίσω από τους στόχους τους, κάτι που έχει αποκλείσει οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια προς μία διπλωματική λύση.

Η Ρωσία ελπίζει να κάμψει το ηθικό της ουκρανικής αντίστασης και να ξεφουσκώσει την ευρωπαϊκή υποστήριξη για έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί, ενώ οι ΗΠΑ επιθυμούν να αναπτερώνουν τον ενθουσιασμό των Ουκρανών και των Ευρωπαίων για έναν πόλεμο που μπορεί να κερδηθεί, ακόμη και εάν ιδιωτικά, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ αμφιβάλλουν ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να ανακτήσει όλες τις κατεχόμενες περιοχές της.

Ενώ τα ρωσικά ΜΜΕ δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παπαγαλίζουν την επίσημη γραμμή, τα δυτικά ΜΜΕ έχουν μεν επιλογή αλλά επιλέγουν να εμπιστευθούν την ενημέρωση και τις αναφορές του ΝΑΤΟ και του Πενταγώνου, ανεξαρτήτως των προθέσεών τους.

Πάρτε για παράδειγμα τη δήλωση ενός ανώνυμου (γιατί ανώνυμου;) υψηλόβαθμου αξιωματούχου του Πενταγώνου ότι:

“Η Ρωσία έχει δεσμεύσει σχεδόν το 85% του στρατού της στον πόλεμο της Ουκρανίας” και “έχει αποσύρει την στρατιωτική κάλυψη από άλλες περιοχές στα σύνορά της και στον κόσμο”• η Ρωσία “δεν έχει ακόμη καταλάβει πώς να χρησιμοποιήσει συνδυασμένα όπλα Με αποτελεσματικό τρόπο”• η Ρωσία “έχει εκατοντάδες θύματα τη μέρα”.

Μεταξύ των στρατιωτικών απωλειών της Ρωσίας υπάρχουν “χιλιάδες” λοχαγοί και λοχίες, “εκατοντάδες” συνταγματάρχες, και “πολλοί” στρατηγοί. Πραγματικά δεν έχω κανένα στοιχείο εάν κάποιος από αυτούς τους ισχυρισμούς ή οποιοσδήποτε άλλος τέτοιος είναι πραγματικός, και ούτε υποπτεύομαι τους αξιωματούχους που τους προπαγανδίζουν ή δημοσιογράφους που τους διαχέουν.

• Ωστόσο, οι ισχυρισμοί αυτοί βρίσκονται εκεί, και διαμορφώνουν τις γνώμες του κοινού, των ελίτ και των εμπειρογνωμόνων, οι περισσότεροι των οποίων πιστεύουν ότι η Ουκρανία είναι σε θέση να πετύχει ένα είδος ανατροπής εάν όχι μία ξεκάθαρη νίκη απέναντι στον σε μεγάλο βαθμό ισχυρότερο γείτονά της.

Αλλά τα δυτικά και ειδικά τα αγγλο -αμερικανικά ΜΜΕ φαίνεται ότι πάσχουν από βραχεία, ή θα έπρεπε ίσως να πω, επιλεκτική μνήμη, όταν υιοθετούν την επίσημη γραμμή ως πραγματική, ως εάν η επίσημη εξαπάτηση κατά τη διάρκεια των πολέμων του παρελθόντος στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ ή στο Βιετνάμ, να μην επηρεάζει την κάλυψη του σημερινού πολέμου στην Ουκρανία.

Το 2019, η εφημερίδα Washington Post αποκάλυψε ότι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ δεν είπαν την αλήθεια για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν στη διάρκεια της 18χρονης εκστρατείας, κάνοντας ρόδινες διακηρύξεις που ήξεραν ότι είναι ψευδείς και αποκρύπτοντας αδιάσειστα στοιχεία ότι ο πόλεμος δεν μπορούσε να κερδηθεί.

Με άλλα λόγια, είπαν ψέματα. Αλλά τα ΜΜΕ, οι δεξαμενές σκέψης και προσωπικότητες με επιρροή συνέχισαν να βασίζονται σε αυτούς τους “αξιωματούχους”. Ακόμη και μετά την αποκάλυψη ότι έχουν επίσης πει ψέματα και για έναν ακόμη πόλεμο – τον πόλεμο στο Ιράκ, ο οποίος επίσης διεξήχθη με ψευδή προσχήματα και κατασκευασμένα στοιχεία.

Η επίσημη εξαπάτηση ήταν ακόμη χειρότερη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ο αρθρογράφος αναφέρει αντίστοιχα παραδείγματα επίσημης εξαπάτησης ή συγκάλυψης κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ και κατά τη διάρκεια των “βρώμικων πολέμων” στην Ασία και στην Κεντρική Αμερική. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι κυβερνήσεις, είτε απολυταρχίες είτε δημοκρατίες, ψεύδονται σχετικά με τους πολέμους για τακτικούς ή στρατηγικούς λόγους.

Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα γλαφυρό όνομα για αυτό – stratagem-στρατήγημα, που σημαίνει το να στέλνει κανείς ψευδή σήματα για να αποσυντονίσει τον εχθρό, ενώ καθησυχάζει τη δική του πλευρά.

Αυτό που είναι σοκαριστικό είναι το πώς ο “ελεύθερος Τύπος” στον “ελεύθερο κόσμο”, ο οποίος προς τιμήν του έχει βοηθήσει στην αποκάλυψη μεγάλου μέρους της επίσημης εξαπάτησης στο παρελθόν, είναι ανένδοτος στο να απηχεί και να πολλαπλασιάζει την επίσημη γραμμή ως εάν να είναι συνεργός στον πόλεμο.

Παρακολουθώντας δημοσιογράφους και διαμορφωτές γνώμης σε έγκριτες αμερικανικές ή βρετανικές εφημερίδες να εξαντλούν τα συνώνυμα του φασιστικού, του κακού και του επικίνδυνου για να περιγράψουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν (Putin) της Ρωσίας, με ελάχιστη έως καθόλου προσπάθεια για ισορροπία ή αντικειμενικότητα, κάποιος τείνει να πιστέψει ότι τα δυτικά ΜΜΕ έχουν σε μεγάλο βαθμό στρατολογηθεί στην σταυροφορία του ΝΑΤΟ ενάντια στην Ρωσία του Putin μέχρι τη νίκη. 

Αλλά τί συνεπάγεται η “νίκη” εδώ; την απελευθέρωση ολόκληρης της Ουκρανίας; Ή την εξασθένηση της Ρωσίας μέχρι του σημείου να μην απειλεί πλέον άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στα δύο, επειδή ο έσχατος σκοπός του ΝΑΤΟ είναι να νικήσει τη Ρωσία και να αποτρέψει την Κίνα να ακολουθήσει τα βήματα της πρώτης, ανεξαρτήτως του τιμήματος για την Ουκρανία.

• Γι’ αυτό τον λόγο και οι δύο πλευρές φαίνονται ανένδοτες να συνεχίσουν να πολεμούν ανεξαρτήτως του κόστους. Η Ρωσία ελπίζει ότι ο χρόνος θα εξαναγκάσει μία εξασθενημένη Ουκρανία και μία τρεκλίζουσα Ευρώπη να νεύσουν πρώτες και τελικά να κάνουν πίσω.
• Και οι ΗΠΑ επιθυμούν οι Ουκρανοί να συνεχίσουν να μάχονται ανεξαρτήτως εάν μία “νίκη” είναι εφικτή, όσο ο πόλεμος εξαντλεί τον ρωσικό στρατό και εξασθενίζει την οικονομία της Ρωσίας.

Στοιχηματίζουν ότι η Ρωσία του Putin θα ‘ραγίσει’ στην Ουκρανία κατά τον ίδιο τρόπο που η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε μετά από έναν δεκαετή πόλεμο κατά της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ ένοπλης εξέγερσης στο Αφγανιστάν. Ωστόσο, η Ουκρανία δεν είναι Αφγανιστάν με κανέναν τρόπο και η Ρωσία δεν την βλέπει ως ένα αναλώσιμο γεωπολιτικό απόκτημα.

Έτσι, ακόμη και εάν η Ουκρανία έχει πετύχει μία ανατροπή -έκπληξη σε βάρος των ρωσικών δυνάμεων που εισέβαλαν, και εξανάγκασε τη Μόσχα σε έναν αναπάντεχο πόλεμο φθοράς, παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο ότι θα μπορούσε να διατηρήσει την αντεπίθεσή της για έξι ακόμη μήνες, πολύ περισσότερο για έξι χρόνια.

Η εξελισσόμενη μάχη για την Χερσώνα μπορεί να δώσει ένα πιο ξεκάθαρο σήμα για το προς τα πού οδεύουν τα πράγματα.

Αλλά όσο η δυτική στρατιωτική υποστήριξη παραμένει ισχυρή μεν αλλά αμυντική στη φύση της, ώστε να μην διακινδυνεύσει μία πυρηνική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ο καταστροφικός πόλεμος φθοράς θα συνεχιστεί μεσοπρόθεσμα, ή στην καλύτερη περίπτωση θα φτάσει σε ένα αδιέξοδο με υψηλή ένταση, και όχι σε μία αποφασιστική νίκη για μία από τις δύο πλευρές.

“Μίλησε κάποιος για διπλωματία;”, είναι η χαρακτηριστική αποστροφή με την οποία καταλήγει η ανάλυση.

ΠΗΓΗ: Al Jazeera, Marwan Bishara, Υψηλόβαθμος πολιτικός αναλυτής του Al Jazeera – Western media and the war on truth in Ukraine – Deception is at the heart of all warfare

Μόνο στον Πούτιν συμφέρει κρίση στα Βαλκάνια: Πώς ο πόλεμος στην Ουκρανία αναζωπύρωσε τις εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο