Μόνο στον Πούτιν συμφέρει μία κρίση στα Βαλκάνια: Πώς ο πόλεμος στην Ουκρανία αναζωπύρωσε τις εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο
Russian President Vladimir Putin attends a working meeting via teleconference call in Moscow, Russia, 03 August 2022. EPA, PAVEL BYRKIN, KREMLIN POOL, SPUTNIK
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η πρόσφατη κρίση στα Βαλκάνια, με την ένταση Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου είναι προς όφελος της Ρωσίας, η οποία εκμεταλλεύεται τους κοινοτικούς διαχωρισμούς στην περιοχή αυτή.
Αυτά υποστηρίζει, μεταξύ άλλων στην εφημερίδα Le Figaro (κείμενο Eugénie Boilait), ο Fabrice Balanche, λέκτορας Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Lyon 2 και συνεργάτης ερευνητής στο think–tank Washington Institute, σε συνέντευξή του.
Για το αν προσπαθεί η Ρωσία να ωθήσει τη Σερβία σε ένοπλη σύγκρουση για να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη, αφού χαρακτηρίζει την κρίση μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου ως μία από αυτές τις δευτερεύουσες κρίσεις, που συνδέονται με την ουκρανική υπόθεση, επισημαίνει την ύπαρξη τεκτονικών πλακών, τόσο στα Βαλκάνια, όπως και σε άλλα μέρη της Μέσης Ανατολής με την Τουρκία.
Όπως σημειώνει, η Άγκυρα θέλει να το εκμεταλλευτεί για να επιτεθεί στους Κούρδους στη Συρία. Τονίζει, πως «οτιδήποτε μπορεί να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη είναι καλό για τον Βλαντιμίρ Πούτιν (Vladimir Poutine).»
«Αλλά αυτή η κατάσταση στα Βαλκάνια είναι εκρηκτική και δεν έχει επιλυθεί. Μπορούμε να κάνουμε έναν παραλληλισμό με την Ουκρανία, με την υπόθεση του Ντονέτσκ το 2014… Εάν ο Poutine μπόρεσε να παρέμβει σε αυτήν την περιοχή, ήταν επειδή οι άνθρωποι δεν συμφωνούσαν με την ουκρανική πολιτική. Το ίδιο συμβαίνει και στα Βαλκάνια, αλλά σε άλλη κλίμακα βέβαια», αναφέρει ο Fabrice Balanche.
Επισημαίνει την ύπαρξη «πραγματικού προβλήματος στη “Βόρεια Μακεδονία”», ασχέτως αν δεν συζητείται. Υπογραμμίζει την άνοδο του αλβανικής καταγωγής πληθυσμού, σημειώνοντας, ότι «την εποχή της ανεξαρτησίας της με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, υπήρχαν τρία τέταρτα Ορθόδοξοι και ένα τέταρτο Αλβανοί (δυτικά των Σκοπίων), ενώ σήμερα υπάρχουν 60% Ορθόδοξοι και 40% Αλβανοί, με τον πληθυσμό αλβανικής καταγωγής, μουσουλμανικός επομένως, να βρίσκεται σε ισχυρή δημογραφική ανάπτυξη, γιατί έχει πολύ περισσότερα παιδιά από τους “Μακεδόνες” Ελληνορθόδοξους.»
Υπογραμμίζει την διαδικασία ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη “Βόρεια Μακεδονία”, παρά την ύπαρξη σημαντικών εθνοτικών εντάσεων, τονίζοντας, ότι «υπήρξε μια επιτάχυνση αυτής της ολοκλήρωσης την εποχή της ουκρανικής κρίσης, για να αποτρέψει τους Ρώσους να παίξουν με αυτό το πρόβλημα για να αποσταθεροποιήσουν».
«Υπάρχουν πολλοί Ορθόδοξοι Έλληνες στη “Βόρεια Μακεδονία”, που φοβούνται τις διεκδικήσεις των Αλβανών. Στόχος είναι η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να έχουν επιδοτήσεις, αλλά υπάρχει και το αίσθημα φόβου των Ορθοδόξων έναντι των Μουσουλμάνων”.
“Η Βοσνία έχει το ίδιο πρόβλημα: μεταξύ Κροατών, Μουσουλμάνων, Σέρβων, η Δημοκρατία της Βοσνίας δεν υπάρχει πλέον. Οι κοινοτικές γραμμές είναι πολύ έντονες», αναφέρει ο Balanche, και προσθέτει:
«Στην Ευρώπη, αγνοούμε αυτά τα θέματα, δεν θέλουμε να τα δούμε, αλλά αντιμετωπίζουμε τα ίδια αδιέξοδα. Ο νόμος για τον αυτονομισμό δεν προκύπτει από το τίποτα.
Προέρχεται από κοινοτικά προβλήματα στη Γαλλία, τα οποία συναντώνται επίσης στη Γερμανία, το Βέλγιο κ.λπ. Εάν αποφεύγουμε να δούμε αυτό το κοινοτικό πρόβλημα, όταν είναι προφανές, είναι εν μέρει επειδή μας στέλνει πίσω στα δικά μας προβλήματα στη Δύση. Υπάρχει ένα ολόκληρο ρεύμα σκέψης στη Γαλλία που αρνείται τον κοινοτισμό, όπως έκαναν στο συριακό εμφύλιο, όπου ο λαός ήταν ενάντια στο καθεστώς, χωρίς να βλέπει τα προβλήματα της κοινότητας.
Οι Ρώσοι, που έχουν κατακτήσει πλήρως αυτήν την κοινοτική αρχιτεκτονική, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι μπορούν να παίξουν σε αυτό για να αποσταθεροποιήσουν τα Βαλκάνια.»
Στην παρατήρηση, ότι η Σερβία διαπραγματεύεται με την ΕΕ, αλλά εξακολουθεί να διατηρεί καλές σχέσεις με τους Ρώσους και στο ερώτημα, αν βλέπει στον πόλεμο που ξεκίνησε η Ρωσία την ευκαιρία να εκδικηθεί το ΝΑΤΟ, που την «ταπείνωσε» πριν από 30 χρόνια”.
Επισημαίνει τη συγκατοίκηση δύο πολιτικών ομάδων, των φίλο-ευρωπαίων και των αντιευρωπαϊστών, φίλο-ρώσων, σημειώνοντας την ύπαρξη φίλο-ρώσων Σέρβων, που δεν αποδέχτηκαν ποτέ την απώλεια του Κοσσυφοπεδίου και που ακόμη λιγότερο θα δεχτούν την απώλεια των σερβικών εδαφών στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο.
Όταν βλέπουν το παράδειγμα του Poutine, μπορούν να πουν, ότι η λύση είναι ο δύσκολος δρόμος και απέναντι σε αυτό το πραξικόπημα των Κοσοβάρων, πρέπει να σταλεί ο σερβικός στρατός για να καταλάβει το βόρειο Κοσσυφοπέδιο και να ξαναχαράξει μονομερώς τα σερβικά σύνορα.
Άλλωστε, όπως παρατηρεί, «το ΝΑΤΟ σε δελτίο τύπου, ανέφερε, ότι εάν ο σερβικός στρατός επενέβαινε στο Κοσσυφοπέδιο, θα επέμβαινε κατά της Σερβίας, σημειώνοντας, ότι πέρα από τη θέληση για αποτροπή, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί, αν θα το κάνουν πραγματικά.
Τονίζει, ότι «απέναντι στους Σέρβους υπάρχει από τη μια το ραβδί, που απειλεί σε περίπτωση επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο και το καρότο που είναι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και θεωρεί, ότι «τα Βαλκάνια ξυπνούν, επειδή η γεωπολιτική τεκτονική επανέρχεται στη θέση της με την άνοδο της Ρωσίας, αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτή την ώθηση της Ρωσίας προς τα δυτικά», με αποτέλεσμα, «αυτοί οι πρώην σύμμαχοι, που μέχρι τώρα καταπιέζονταν, να σηκώνουν κεφάλι.»
ΠΗΓΗ: Le Figaro Eugénie Boilait – «Comment la guerre en Ukraine a ravivé les tensions au Kosovo»
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE