Η αποστολή του φυσικού αερίου στην Αίγυπτο συνιστά ιδιαιτέρως σημαντικό επίτευγμα για το Ισραήλ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έκανε πίσω το Ισραήλ μετά τις αμερικανικές αντιδράσεις: Ανακλήθηκε η απόφαση για το Associated Press, επιστρέφεται ο εξοπλισμός που κατασχέθηκε

Αμείωτη η ένταση στις σχέσεις Αιγύπτου- Ισραήλ: Όλα τα σενάρια ανοιχτά για τη διαφύλαξη της ασφάλειας, διαμηνύει υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Καΐρου

Ο Γκάλαντ καταγγέλλει «άρνηση του δικαιώματος του Ισραήλ να αμυνθεί» – Ναι, αλλά υπάρχει υποχρέωση συμμόρφωσης στο διεθνές δίκαιο, απαντά ο εισαγγελέας του ΔΠΔ

Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας The Jerusalem Post δημοσιεύεται άρθρο γνώμης του Gabriel Mitchell, επιστημονικού συνεργάτη του ισραηλινού Ινστιτούτου Περιφερειακής Εξωτερικής Πολιτικής (Mitvim) με τίτλο «Εξαγωγές φυσικού αερίου του Ισραήλ προς την Ευρώπη: ένα αρχικό πλην όμως σημαντικό βήμα».

Υπότιτλος: «Μια επιτυχημένη ενεργειακή διπλωματία συνδέεται με την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και τη μελλοντική δυναμική».

Στο κείμενοε επισημαίνονται, μεταξύ άλλων, τα κάτωθι:

Αφότου την περασμένη δεκαετία ανακάλυψε κοιτάσματα φυσικού αερίου, το Ισραήλ και οι ισραηλινοί αξιωματούχοι επεδίωξαν να συνάψουν συμφωνία εξαγωγής για τη μεταφορά του στην Ευρώπη. Και, όντως, την περασμένη εβδομάδα, το Ισραήλ έκανε το σημαντικότερο μέχρι στιγμής βήμα του προς την επίτευξη του στόχου αυτού, υπογράφοντας Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) με την Αίγυπτο και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το εν λόγω Μνημόνιο προβλέπει ότι το Ισραήλ και η Αίγυπτος θα αυξήσουν τις πωλήσεις φυσικού αερίου προς τις χώρες της Ε.Ε., οι οποίες, μετά τη ρωσική στην Ουκρανία, επιχειρούν να μειώσουν την εξάρτησή τους από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα. Σύμφωνα με τη συμφωνία, το Ισραήλ θα μεταφέρει φυσικό αέριο μέσω αγωγού στην Αίγυπτο, αυτό στη συνέχεια θα υγροποιείται και θα πωλείται στην ευρωπαϊκή αγορά.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η υπογραφή του Μνημονίου συνιστά ιδιαιτέρως σημαντικό επίτευγμα για το Ισραήλ. Μια επιτυχημένη ενεργειακή διπλωματία συνδέεται με την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και τη μελλοντική δυναμική.

Η νέα συμφωνία πετυχαίνει και τα δύο, κατορθώνοντας να καταπραΰνει ανησυχίες και την ίδια στιγμή να δώσει στις Βρυξέλλες και στα Ιεροσόλυμα την ευκαιρία να διαφοροποιήσουν τις ενεργειακές τους σχέσεις τα επόμενα χρόνια.

Βέβαια, οι διατυπώσεις που χρησιμοποιήθηκαν στη συμφωνία ήταν εν πολλοίς γενικόλογες, με το Μνημόνιο να αναφέρεται σε «προσπάθεια» και «διερεύνηση δυνατοτήτων», προκειμένου να μπορέσει να αποτυπώσει ένα κοινό συμφέρον για συνεργασία, χωρίς ωστόσο να δεσμεύει νομικά τα μέρη- κάτι που φαίνεται πως έγινε σκόπιμα.

Η παγκόσμια αγορά ενέργειας βιώνει διαρκείς αλλαγές κι όλοι επιθυμούν να είναι προετοιμασμένοι για την περίπτωση που μπορέσουν να επιτύχουν κάποια συμφερότερη συμφωνία.

Από το μνημόνιο τα μέρη δε δεσμεύονται να επενδύσει σε νέες υποδομές που θα επέκτειναν την ικανότητα του Ισραήλ να εξάγει φυσικό αέριο ή την ικανότητα της Αιγύπτου να το υγροποιεί.

Στην παρούσα φάση το Ισραήλ μπορεί να παραδώσει περί τα 7-10 δις κυβικά μέτρα στη βάση υφιστάμενων συμβάσεων εξαγωγών, -ποσότητα, η οποία θα μπορούσε στη συνέχεια να μετατραπεί σε LNG και να πωληθεί στην παγκόσμια αγορά. Με μελλοντικά έργα κατασκευής αγωγών η ποσότητα αυτή θα μπορούσε να αυξηθεί, αν και οι τερματικοί σταθμοί υγρού φυσικού αερίου της Αιγύπτου μπορούν να μετατρέπουν μέχρι περί τα 17 δις κυβικά μέτρα ετησίως.

Επομένως, το Μνημόνιο συνδέει κατά τρόπο μη δεσμευτικό τα ενεργειακά συμφέροντα της Ε.Ε. με αυτά του Ισραήλ και της Αιγύπτου και αναδεικνύει την ευρύτερη τάση ενεργειακής συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι μελλοντικές εξαγωγές προς την Ευρώπη δεν πρόκειται να αποδυναμώσουν δραματικά την ενεργειακή ασφάλεια του Ισραήλ, όπως υποστήριξαν κάποιοι: οι ποσότητες δεν είναι τόσο σημαντικές και το χρονικό πλαίσιο, για το οποίο συνομιλούν τα μέρη, δεν είναι τόσο μεγάλο.

Για να μεγιστοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες αυτής της συμφωνίας, το Ισραήλ θα πρέπει να ακολουθήσει πρόσθετες μεθόδους, πέραν ​των εξαγωγών φυσικού αερίου, για να στηρίξει τις ευρωπαϊκές προσπάθειες. Επενδύσεις σε υποδομές και τεχνολογία ΑΠΕ θα επέτρεπαν στο Ισραήλ να διευρύνει την αποθηκευτική του ικανότητα (και κατά συνέπεια να εξάγει περισσότερο) καθώς και να συμβάλει ενεργότερα στις διεθνείς προσπάθειες για τη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ΑΠΕ.

Το Ισραήλ δεν έχει δώσει ακόμη το πράσινο φως για τον EuroAsia Interconnector, τη διασύνδεση ηλεκτρικής ενέργειας ή το καλώδιο υψηλής τάσης που θα συνέδεε τα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.

Σε αντίθεση με τους αγωγούς, η ηλεκτρική ενέργεια θα μπορούσε να μεταφέρεται και προς τις δύο κατευθύνσεις. Τέτοιου είδους έργα θεωρούνται ένας από τους καλύτερους τρόπους για τη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων των ΑΠΕ.

Ας φανταστεί κανείς ένα σενάριο, στο οποίο το Ισραήλ- μαζί με άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου- θα προμήθευε την Ευρώπη με ηλεκτρική ενέργεια από ΑΠΕ. Κι εφόσον θα υπήρχε και η σωστή αμερικανική διαμεσολάβηση, το Ισραήλ θα μπορούσε να «εξεύρει την κατάλληλη γλώσσα», προκειμένου να καταλήξει, κάποια στιγμή, σε μια συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα με τον Λίβανο, επιτρέποντας έτσι σε διεθνείς εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου να προβούν σε περαιτέρω έρευνες σε μεσογειακά νερά.

ΠΗΓΗ: The Jerusalem Post – Exporting Israel’s gas to Europe: An initial but momentous step – opinion

Φόβοι πλήρους διακοπής ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου: Μέτρα από την Ευρώπη