Έγκλημα στα Γλυκά Νερά: Επί επτά ώρες ο δράστης περιέγραφε έγκλημα και συγκάλυψη
FILE PHOTO: Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος οδηγείται από αστυνομικούς στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΕΛΤΕΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πάνω από επτά ώρες διήρκεσε η απολογία του καθ’ ομολογία δολοφόνου της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, οι πέντε εκ των οποίω αναλώθηκαν στην λεπτομερέστατη παρουσίαση της σχέσης του με την σύζυγό του την οποία δολοφόνησε.
Στη συνέχεια προέβη σε περιγραφή της νύχτας του φόνου, δεχόμενος καταιγισμό ερωτήσεων από την έδρα.
Στις επίμονες ερωτήσεις της Προέδρου, σχετικά με το πώς έφθασε να αφαιρέσει τη ζωή από τη γυναίκα της ζωής του, όπως ο ίδιος κατ΄επανάληψη τη χαρακτήρισε, και να στερήσει το παιδάκι τους από τη μητέρα του, ο κατηγορούμενος έδωσε την εξής απάντηση.
«Δεν υπάρχει λογική και εγώ δεν έχω απαντήσεις ακόμη, προσπαθούσα να την ηρεμήσω να λήξει το περιστατικό, να πει μια συγγνώμη σε εμένα και τη Λυδία για αυτά που περάσαμε πριν» υποστήριξε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, επαναλαμβάνοντας πως εκείνη τη νύχτα με αφορμή ένα ακόμη ξέσπασμα θυμού που είχε η 21χρονη Καρολάιν, ένιωσε για πρώτη φορά ότι «μπορεί να πάρει η μπάλα» και τη Λυδία.
Εκ των υστέρων σκέφτηκε να εμφανίσει την δολοφονία της Καρολάιν ως ληστεία, είπε αναφερόμενος στο κεφάλαιο «συγκάλυψη του εγκλήματος» .
«Σκέφτηκα να παρουσιάσω σκηνικό ληστείας. Δεν υπήρχε λογική και καθαρό μυαλό…» είπε ο 34χρονος, για να ακούσει αμέσως την επισήμανση της προέδρου.
Πρόεδρος: Αυτό που παρουσιάσατε έγινε πιστευτό. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα. Αυτό το έγκλημα το βιώσαμε όλοι. Η ελληνική αστυνομία επικήρυξε τους ληστές. Πότε άρχισε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ώστε να αρχίσετε να στήνετε το σκηνικό της ληστείας;
Κατηγορούμενος: Η πρώτη σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κανείς ότι έγινε ληστεία χωρίς να πειράξουν τίποτα. Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη…
Με αυτήν την αναφορά ο πιλότος είπε στους δικαστές και για την θανάτωση της Ρόξυ, του κουταβιού που αγαπούσε πολύ η Καρολάιν. «Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και έκλαιγε, εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω».
Πρόεδρος: Ήταν ακαριαίος ο θάνατος;
Κατηγορούμενος: Έφυγα, ήταν αδύνατον να κοιτάω τη Ρόξυ. Πήγα στην κουζίνα που όλο αυτό δεν φαίνεται.
Πρόεδρος: Έβγαλε ήχο;
Έκλαψε, όπως κλαίνε τα σκυλιά. Είχε διάρκεια λίγα δευτερόλεπτα…
Στην συνέχεια ο κατηγορούμενος περιέγραψε το σκηνικό που έστησε ώστε να φαίνεται ο χώρος αναστατωμένος ενώ αμέσως μετά σκέφτηκε την κάμερα ασφαλείας. «Τράβηξα το καλώδιο της κάμερας. Δεν υπήρχε κανένα πλάνο. Έβγαλα την κάρτα μνήμης…πανικόβλητος έτρεχα στο σπίτι και έκανα ότι είχε τη λογική του παραλόγου».
Πρόεδρος: Γιατί επιλέξατε να βάλτε το βρέφος πάνω στη μητέρα της;
Κατηγορούμενος: Θα ήταν καλύτερα στην κούνια της. Στην κατάσταση που φτάσαμε…ήθελα να είναι το παιδί όσο το δυνατόν καλύτερα. Τελευταία κίνηση ήταν να δεθώ με σπάγκο. Έδεσα τα πόδια και τα χέρια μεταξύ τους και είχα δέσει τα μάτια και το στόμα μου.
Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;
Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο από το υπόγειο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα με τα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο, πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα της συγκάλυψης. Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου.
Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύπτετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ό,τι αδικαιολόγητο έγινε δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές.
Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;
Κατηγορούμενος: Σκέφτομαι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή, όπως και η μητέρα του. Ημουν στον καναπέ στο πατρικό μου με αγκαλιά το μωρό μου και έκλαιγα όταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών. Ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα εύρισκαν την αλήθεια… είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.
Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας;
Κατηγορούμενος: Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω αυτές τις μέρες ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και ότι δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.
Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
Κατηγορούμενος: Ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της, την οποία της τη στέρησα εγώ.
Πρόεδρος: Στερήσετε από την πεθερά σας αυτό για το οποίο θρηνούσε.
Κατηγορούμενος: Θρηνούσαμε μαζί. Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα.
Πρόεδρος: Κερδίσατε την ελευθερία σας για τριάντα επτά ημέρες και μεγαλώνατε το παιδί σας;
Κατηγορούμενος: Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέτρα Όταν έχασα την Καρολάιν.
Πρόεδρος: Τον εαυτό σας στην φυλακή τον σκεφτήκατε;
Κατηγορούμενος: Ναι. Όποιος κάνει τέτοιο πράγματα είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει στη φυλακή…
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE