Το φως του ολέθρου: Ενθαρρυντικό σημείο είναι η έντονη πανανθρώπινη απαίτηση για ειρήνευση των λαών και εξάλειψη της πυρηνικής απειλής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Πρόεδρος της Κύπρου υμνεί την Ευρωπαϊκή Ένωση, “δεν είμαστε θεατές στις Βρυξέλλες”, τονίζει: Καλεί τους πολίτες σε μαζική συμμετοχή στις Ευρωεκλογές

Ο βουλευτής Κωστής Ευσταθίου είπε τη μεγάλη αλήθεια που η κυπριακή ελίτ δεν θέλει να ακούνε οι πολίτες: Η (διεφθαρμένη) Ε.Ε. «είναι ανήμπορη να επιβληθεί στην Τουρκία»

Έξαρση κοκκύτη στην Ευρώπη, διαπιστώνει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων: Συμπληρώθηκε ο ετήσιος μέσος όρος κρουσμάτων μέσα σε 3 μήνες

Της ΣΤΕΦΑΝΙ ΠΕΤΡΙΔΟΥ*

Ο κόσμος στέκεται εμβρόντητος σήμερα γεμάτος αγωνία και φρίκη μπροστά στην απειλή του πυρηνικού πολέμου. Κακοί οιωνοί συγκεντρώνονται από όλα τα μήκη και τα πλάτη διαπερνώντας τον ορίζοντα και διασταυρώνονται πάνω μας με κινήσεις κυκλωτικές, όπως τα θανατοπούλια.

Η θλιβερή πρεμιέρα είχε δοθεί στις 6 Αυγούστου του 1945, όταν ο πρώτος “τεχνητός ήλιος” άνθισε μέσα στη δύναμη που σκόρπισε η μανία της υπεροχής-ένα άνθος τόσο παρασιτικό, όσο και η αδαημοσύνη στην ανάπτυξη ενός πνεύματος-. Από τότε, συνεχίστηκε το τρελό κυνήγι, κυρίως με τον χρόνο, των πυρηνικών δοκιμών και ανακαλύψεων.

• Μέσα στο εύφορο ανάχωμα του ανταγωνισμού των χωρών που ανήκαν στην ολοένα αυξανόμενη “πυρηνική λέσχη”, οι ανακαλύψεις αυτές έφτασαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα είναι υπόθεση μιας απλής κίνησης για τον αφανισμό ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Μένει λοιπόν κανείς έκπληκτος μπροστά στον παραλογισμό του ανθρώπινου νου. Η επιστήμη και η τεχνολογία που ταχτήκαν να υπηρετούν την ανθρώπινη ύπαρξη, να προάγουν και να βελτιώνουν το βιοτικό επίπεδο, γίνονται τα μέσα για την καταστροφή τους.

Με διάχυτο το φόβο της αφορμής, σε ένα κόσμο που μετατράπηκε σε ένα απέραντο οπλοστάσιο, είναι ολοκάθαρος ο υποβιβασμός του ανθρώπου σε υπάνθρωπο, η πτώση των ηθικών φραγμών ωθώντας το σύνολο στην εξάντληση.

Αν και οι περισσότερες ζυμώσεις που πραγματοποιούνται στα παρασκήνια των μεγάλων θιάσων της πολιτικής και οικονομικής ζωής βρίσκουν την κοινή γνώμη ασύμφωνη, οι προσπάθειές τους (πορείες ειρήνης, διαμαρτυρίες και άλλα) φαίνονται αναιμικές μπροστά στις ιμπεριαλιστικές τάσεις των μεγάλων χωρών.

Πώς όμως φτάσαμε να μιλάμε ξανά για μια αρκετά πιθανή εξέλιξη του πολέμου σε έναν πυρηνικό στην Ευρώπη;

Το καφεκόκκινο μανιτάρι του ολέθρου, παρόλη την καταστροφή που κληροδότησε στην πληγωμένη ανθρωπότητα, δεν ήταν αρκετή η πικρή της γεύση. Πρόχειρα τοποθετήθηκε τούτο το γεγονός στο ράφι των στρατευμένα ανεπεξέργαστων διενεργειών, καθώς καμία κύρωση δεν προβάλλεται στο κατώφλι των νικητών, και από την πλήρη διάλυση που δημιούργησε λίγοι μάρτυρες επιβίωσαν να μιλήσουν για τη φρίκη του.

Τούτες οι φωνές, πολύ μακριά από τη ζώνη επιρροής, μόνο κάποιον ήδη ενδιαφερόμενο, πιθανότατα μια ευαίσθητη ψυχή, θα έφταναν να αφυπνίσουν. Και εν τέλει, τι είναι μια καταστροφή χωρίς αρκετή προβολή, μια καταστροφή στο πεδίο των ήδη ηττημένων; Μια εύκολα ξεπεράσιμη από την ευρωπαϊκή κοινότητα. Μία σχεδόν ανύπαρκτη.

• Τόσο ελάχιστες είναι οι αναφορές στο γεγονός, θα έλεγε κανείς, μπροστά σε μαρτυρίες και κείμενα αφιερωμένα σε άλλα, όπως στο ολοκαύτωμα λαών από τους Ναζί. Ίσως, γιατί στην τελική, οι διαφορές είναι απλές: τα θύματα δεν έζησαν ανάμεσα στους ευρωπαίους πολίτες, δεν ήταν οι συνεργάτες τους, οι γείτονές τους, οι φίλοι τους, δεν ήταν οι νικητές, αλλά οι ηττημένοι.

Σε τέτοιες αδύναμες φωνές, ο σεβασμός που τους δίνεται είναι υποτυπώδης, γιατί η ενσυναίσθηση που τυλίγουν την αποστασιοποιημένη στάση τους είναι πιο απρόσωπη από όσο επιθυμούν να πιστεύουν.

Με αυτόν τον τρόπο, ο τρόμος και το αρχικό ξάφνιασμα μετατράπηκε σε εφησυχασμό και τούτο το πέρασμα του χρόνου ξεθώριασε τα μαθήματα του παρελθόντος προμηνύοντας καινούργια, όμως πάρα πολύ γνώριμα, λάθη. Δεν θα έπρεπε βέβαια να παραλειφθεί το οικονομικό συμφέρον που κρύβεται πίσω από κάθε παγκόσμια σύρραξη, ακόμη και πυρηνικής μορφής.

Οι ιδιωτικές πολεμικές βιομηχανίες, κάτω από την πίεση του κέρδους και της ασυδοσίας υποκινούν συνεχώς τη δημιουργία προστριβών μεταξύ λαών, επισπεύδοντας τη διεθνή ρήξη, η οποία θα απορροφήσει τα προϊόντα τους, ενώ την επιθυμητή υπεροπλία και κατά συνέπεια μονοκρατία αρκετοί πολιτικοί βαφτίζουν ως άμυνα ή εθνικό και κοινό συμφέρον.

Ωστόσο, πριν οι τελευταίες ελπίδες μας για μια ήρεμη συμβίωση σκορπιστούν, ενθαρρυντικό σημείο είναι η έντονη πανανθρώπινη απαίτηση για ειρήνευση των λαών και εξάλειψη της πυρηνικής απειλής.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν απάνθρωποι Θεοί, παρά μονάχα απάνθρωπες πολιτικές, αιμοσταγείς ηγέτες και πανίσχυρα συμφέροντα…