Οι καταστροφικά λανθασμένοι υπολογισμοί του Βλαντιμίρ Πούτιν: Τα τέσσερα μοιραία λάθη του “Τσάρου”

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ιδιωτική επίσκεψη του αμερικανού ράπερ Κάνιε Γουέστ στη Μόσχα: Για τα γενέθλια του φίλου του Γκόσα Ρουμπτσίνσκι, δημοφιλούς Ρώσου σχεδιαστή μόδας

Η Βουλγαρία εξέλεξε Πατριάρχη που υποστηρίζει τον Πούτιν και την εισβολή στην Ουκρανία: Ο 52χρονος Δανιήλ διαδέχεται τον χαρισματικό πατριάρχη Νεόφυτο [video]

Ο φλεγόμενος πλανήτης Γη απειλείται από τον τελικό όλεθρο, οι οικονομίες σείονται συθέμελα: Οι πάντες αδιαφορούν, οι ηγέτες δεν έχουν ανάστημα και οι λαοί είναι απελπισμένοι!

Τα τέσσερα μοιραία λάθη  που διέπραξε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν (Putin) από «καταστροφικά λανθασμένους» υπολογισμούς, με την επίθεσή του στην Ουκρανία, αναλύει άρθρο γνώμης που φιλοξενεί η εφημερίδα The Telegraph, (κείμενο Jeremy Warner).

Όπως σημειώνεται, ο Ρώσος πρόεδρος πρώτον υποτίμησε σε μεγάλο βαθμό την αποφασιστικότητα και τη δύναμη της ουκρανικής αντίστασης. Δεύτερον, είχε πλήρη άγνοια της ανικανότητας και της κακής πειθαρχίας του δικού του στρατού.

Είναι χαρακτηριστικό, προσθέτει ο αρθρογράφος, ότι τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν τα στρατεύματά του έχουν προσβάλει σε τέτοιο βαθμό τις δυτικές ευαισθησίες που ακόμη και η «ρωσόφιλη» Γερμανία έχει πλέον στοιχηθεί πλήρως πίσω από τη δημοκρατική συμμαχία. Τρίτον, σκέφτηκε ότι ο πόλεμος θα διχάσει μια παρακμάζουσα και ηθικά χρεοκοπημένη Δύση.

Αντίθετα, η Δύση έχει ενωθεί και αναγεννηθεί.  Και, τέλος, υπερεκτίμησε τη δυνατότητα άσκησης πίεσης που του παρέχουν οι προμήθειες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Στην περίπτωση αυτή, η Ευρώπη προσαρμόζεται με ασύλληπτη ταχύτητα στην προοπτική ενός κόσμου χωρίς τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.

• Το Βερολίνο αυτή την εβδομάδα δήλωσε ότι θα μπορούσε να τερματίσει την εξάρτησή του από το ρωσικό πετρέλαιο, αν και όχι ακόμα από το φυσικό αέριο, εντός «ημερών», απειλώντας να καταφέρει καίριο πλήγμα κατά της Ρωσίας στο βαθμό που τη στερεί από το κύριο στήριγμα της οικονομίας της.

Ο αρθρογράφος αποδίδει τους λανθασμένους υπολογισμούς του Putin στις αποτυχίες της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών, εντούτοις αποτολμά μια ακόμα εξήγηση: Οι αυτοκρατορίες είναι πολύ κακές στο να κατανοούν τα δικά τους όρια, υποστηρίζει.

Όπως εξηγεί, τα καθεστώτα που τιμωρούν με συνοπτικές διαδικασίες τη διαφωνία πέφτουν πάντα θύματα μιας παραληρηματικής αυτοπεποίθησης και είναι ως εκ τούτου θέμα χρόνου να υποπέσουν σε κάποιο μοιραίο σφάλμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι, τελικά, αποτελούν μικρή απειλή για τη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων.

Όπως βλέπουμε τώρα, μπορούν να προκαλέσουν τεράστια ζημιά και ταλαιπωρία. Οι απελπισμένες αυτοκρατορίες οπλισμένες με πυρηνικά όπλα, επιπλέον, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, προσθέτει ο αρθρογράφος, γιατί μπορεί να τις χρησιμοποιήσουν πραγματικά, όπως απείλησε αυτή την εβδομάδα ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ.

Ωστόσο, παρατηρεί ο αρθρογράφος, οι λεονταρισμοί αυτοί της Μόσχας είναι περισσότερο σημάδι αδυναμίας παρά δύναμης. Ο τελευταίος λάθος υπολογισμός είναι η απόφαση για διακοπή της παροχής φυσικού αερίου στην Πολωνία και τη Βουλγαρία. Αυτό προφανώς χρησιμεύει ως προειδοποιητική βολή προς πολύ μεγαλύτερους αγοραστές ρωσικού αερίου όπως η Γερμανία και η Ιταλία – υπό την έννοια ότι «θα είσαι ο επόμενος».

Ωστόσο, απειλώντας τόσο πολύ, ο Putin πυροβολεί τον ίδιο του τον εαυτό στο πόδι.

Όπως γνωρίζει κάθε στέλεχος επιχείρησης, εάν ένας προμηθευτής σας απογοητεύσει, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που στοιχειοθετείται παραβίαση της σύμβασης, πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για τον τερματισμό της σχέσης και την εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων.

Αυτή ακριβώς είναι η αντίδραση που έχει προκαλέσει αυτή τη στιγμή ο Putin με τα καμώματά του, καθώς τα συμβόλαια ορίζουν ρητά ότι η πληρωμή πρέπει να γίνεται σε ευρώ ή δολάρια. Το σκεπτικό του ήταν αφενός να αναγκάσει τις δυτικές χώρες να τερματίσουν τις κυρώσεις και αφετέρου να στηρίξει το ρούβλι.

Μια κάπως περίεργη και απρόβλεπτη παρενέργεια του ρωσικού αυτού καθεστώτος-παρία, ωστόσο, είναι ότι με τις δυτικές εταιρείες να μποϊκοτάρουν τις ρωσικές αγορές και τις εισαγωγές να καταρρέουν αναλόγως, το ρούβλι έχει πράγματι ενισχυθεί τελευταία, τόσο πολύ που η Μόσχα κατάφερε να άρει ορισμένους από τους ελέγχους κεφαλαίων που σχεδιάστηκαν για την προστασία του εθνικού νομίσματος.

Επομένως, συμπεραίνει ο αρθρογράφος, η επιμονή στην πληρωμή σε ρούβλια είναι προσχηματική, καθώς ο πραγματικός σκοπός είναι η διακοπή των προμηθειών. Ορισμένοι ευρωπαίοι αγοραστές έχουν όμως βρει λύσεις. Οι ρωσικές τράπεζες στις οποίες δεν έχουν επιβληθεί κυρώσεις καταβάλλουν τις πληρωμές σε ευρώ ή δολάρια και, στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας λογαριασμούς back–to–back στο όνομα του δικαιούχου πληρωμής, τις μετατρέπουν σε ρούβλια.

Προφανώς εγκεκριμένο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αυτό είναι απλώς ένα τέχνασμα που παραβιάζει το πνεύμα, αν όχι το γράμμα, των κυρώσεων. Ως εκ τούτου, ο Putin μπορεί να το θεωρήσει ως κάποιου είδους νίκη.

Ωστόσο, το Κρεμλίνο έχει πέσει εντελώς έξω στις εκτιμήσεις του για την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης λαμβανομένης υπόψη της ταχύτητας με την οποία κινούνται ακόμη και οι Γερμανοί για να ξεφύγουν από την αγκαλιά της Ρωσίας. Διάχυτη είναι η αίσθηση, υποστηρίζει ο αρθρογράφος, ότι ο Putin, με τις απειλές του να κλείσει τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου, χρησιμοποιεί το κύριο οικονομικό του όπλο όσο ακόμα μπορεί, διότι είναι πλέον θέμα χρόνου να καταστεί ξεπερασμένο από τις εξελίξεις.

Η μεγάλη πηγή συναλλάγματος για τη Ρωσία δεν είναι το φυσικό αέριο, αλλά το πετρέλαιο. Αυτό μπορεί εύκολα να εξαχθεί και θα βρίσκει πάντα εναλλακτικούς αγοραστές, ακόμη και όταν η Ευρώπη και η Αμερική σταματήσουν να το αγοράζουν. Το αέριο όμως είναι άλλο θέμα, καθώς μπορεί να μεταφερθεί μόνο μέσω αγωγού ή σε υγρή μορφή, τα οποία απαιτούν πολύπλοκη υποδομή. Όπως και να’ χει το πράγμα, οι αγωγοί που απαιτούνται για τη μεταφορά από την Ευρώπη στην Κίνα δεν υπάρχουν ακόμη.

Ως εκ τούτου, καταλήγει ο αρθρογράφος, ο Putin επιχείρησε να ‘τζογάρει’ με μια  Ευρώπη που δεν θα ήταν διατεθειμένη να υποστεί τον οικονομικό πόνο της αποκοπής από το αέριό του, αλλά ο εκβιασμός αυτός πέφτει στο κενό. Η Ρωσία χρειάζεται τις αγορές της Ευρώπης πολύ περισσότερο από ό,τι η Ευρώπη χρειάζεται την ενέργειά της.

Ο Putin ήλπιζε να κεφαλαιοποιήσει την αδυναμία και τις διαιρέσεις στο εσωτερικό της Δύσης, παρουσιάζοντας την εισβολή του ως μια σύγκρουση μεταξύ μιας σφριγηλής και αναγεννημένης απολυταρχίας και μιας εκφυλισμένης φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ωστόσο, μακριά από το να καταφέρει να υπονομεύσει περαιτέρω τη δημοκρατική τάξη, έχει καταφέρει μόνο να αναδείξει τα θεμελιώδη δυνατά της σημεία.

Είναι σίγουρο πώς το δυτικό σύστημα διακυβέρνησης δεν είναι υπεράνω κριτικής και είναι επίσης επιρρεπές σε καταστροφικά λάθη (βλέπε Ιράκ και Αφγανιστάν). Αλλά τουλάχιστον οι υπεύθυνοι ηγέτες μπορούν να εκδιωχθούν από την εξουσία, επιτρέποντας στο σύστημα να κάνει μια καινούργια αρχή.

Αυτό δεν είναι δυνατό στη Ρωσία του Putin ή την Κίνα του Xi. Όποια λοιπόν κι αν είναι τα μειονεκτήματα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, κοιτάζοντας κανείς το απόλυτα ορατό τώρα όσο και αποκρουστικό πρόσωπο της εναλλακτικής επιλογής, δεν είναι εν τέλει τόσο άσχημο, καταλήγει ο αρθρογράφος.

ΠΗΓΗ: Putin has now made his fourth calamitous error – The Telegraph, Jeremy Warner

Τα ρεζιλίκια του Ερντογάν στη Σαουδική Αραβία: Η δολοφονία του Κασόγκι και ο δήθεν “επαναπροσδιορισμός” της σχέσης με τον βασιλιά