Νίκος Σεβαστάκης: Η ρωσοφιλία παράγει μια μουδιασμένη και συγκαταβατική καταδίκη του πολέμου από τον ελληνικό λαό [ηχητικό]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δείτε πού «κρύβονται» οι Ρώσοι ολιγάρχες: Ασφαλείς παράδεισοι για λίγους και “εκλεκτούς” [video]

«Αγία Javelin της Ουκρανίας»: Ο αντιαρματικός πύραυλος που έχει γίνει σύμβολο της αντίστασης κατά του Πούτιν [video]

Υπό βομβαρδισμό το Κίεβο: Συνεχείς και δυνατές εκρήξεις ακούγονται στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας [video]

«Την ώρα που τα αντιπολεμικά κινήματα είναι μαζικά και μεγάλα στην δύση, ακόμα και στην Ρωσία υπάρχει κόσμος που αντιδρά, ίσως και περισσότεροι να ήθελαν να αντιδράσουν αλλά είναι μεγάλο το κόστος και το ρίσκο, να αντιδράσεις δημόσια κάτω από το βλέμμα της ρωσικής υπηρεσίας ασφαλείας, δυστυχώς στην Ελλάδα νομίζω ότι υπάρχει ένα πολύ μικρό έμπρακτο ενδιαφέρον.

Ειδικά σε πορείες και συγκεντρώσεις και νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με αυτή την σχέση με την Ρωσία» επισήμανε μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και την εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα ο καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Νίκος Σεβαστάκης.

«Το «ξανθό γένος» σε μεγάλο βαθμό είναι μια ιδεολογική κατασκευή κάποιων λογίων που ενδεχομένως είχαν απογοητευτεί ή είχαν έρθει σε ψυχική ρήξη με την δύση και από την άλλη υπάρχει η άλλη ρωσοφιλία που δημιουργήθηκε μετά την σοβιετική ένωση, συνδέθηκε με τον κομμουνισμό, αλλά συνεχίζεται σε ένα κοινό της αριστεράς ακόμη και πολύ μετά την πτώση του κομμουνισμού και ακόμα και σήμερα είτε ανοιχτά ή πιο συγκαλυμμένα, υπάρχει μια ψυχοσυναισθηματική πρόσδεση στο ρωσικό παράδειγμα η οποία έχει ποικίλη προέλευση, είναι υπαρκτή και παράγει αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι μια μουδιασμένη, συγκαταβατική πολλές φορές, γενικόλογη καταδίκη και αμέσως μετά πέρασμα σε άλλα θέματα, απαρίθμηση όλων των δεινών που έχουν φέρει τα δυτικά κράτη στην ανθρωπότητα ή επικέντρωση σε ζητήματα που έχει θέσει ο ίδιος ο εισβολέας.

Υπάρχει μια αμήχανη προβληματική, ενοχλημένη αντιμετώπιση αυτού του πολέμου και δεν υπάρχει το πάθος, ο λυρισμός, το πολιτικό συναίσθημα που παράγουν άλλες επεμβάσεις που έχουν αφετηρία την δύση» συνέχισε ο κ. Σεβαστάκης.

Σχολιάζοντας ένα άρθρο της ΝΥΤ που λέει ότι οι ήχοι του πολέμου θέτουν σε συναγερμό την φιλελεύθερη δημοκρατία, ο κ. Σεβαστάκης τόνισε «θα πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά και για την πορεία της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η πανδημία που είναι ακόμα εδώ αλλά ελέγχεται πλέον, έδειξε αδυναμίες και όρια τουλάχιστον ορισμένων μορφών του φιλελευθερισμού, συγκεντρωμένων πάνω στο ατομικό δικαίωμα ή πάνω στην προτεραιότητα του ατομικού έναντι του συλλογικού. Είχαμε μια πορεία προς ενίσχυση του κράτους, προς ενίσχυση των δημόσιων αρχών και εξουσιών, ήδη από την πανδημία.

Τώρα έρχεται η πρόκληση της στρατιωτικής απειλής που αποδεικνύεται πραγματική και όχι τεχνητή και νομιμοποιεί την στρατιωτικοποίηση ως ένα βαθμό της πολιτικής και άρα την ενίσχυση των κρατικών εξουσιών. Όντως είναι μια αυταρχική δημοδικτατορία, αυτό το πουτινικό παράδειγμα, έχει πλευρές δικτατορίας έχει και κάποιες πλευρές δυτικής κοινωνίας σε ορισμένα ζητήματα. Ο πόλεμος φέρνει μια σκλήρυνση της πολιτικής ξανά. Ούτε η φιλελεύθερη δημοκρατία θα είναι ίδια μετά, ούτε φυσικά η Ρωσία, η οποία σκληραίνει ακόμα περισσότερο. Είναι τεράστιο δείγμα η αποκοπή από το παγκόσμιο διαδίκτυο, από τα σόσιαλ μίντια και η οχύρωση στο δικό της πολιτιστικό και ιδεολογικό σύμπαν. Αυτό είναι μια τεράστια πορεία ξανά προς μια μορφή δικτατορίας. Άρα αυτή η αντίθεση δεν είναι στατική, υπάρχει και η φιλελεύθερη δημοκρατία επαναπροσδιορίζεται μέσα στις κρίσεις αυτές, τους πολέμους όπως και οι εχθροί της και αντίπαλοί της».

Σχετικά με τους ηγέτες, την παρουσία και την δημόσια εικόνα τους, ο κ. Σεβαστάκης σημείωσε ότι μεταμορφώνονται και οι παίκτες, τα υποκείμενα αυτού του πολέμου στην διάρκειά του. «Δεν μπορείς μέσα σε δραματικές καταστάσεις να έχεις επικοινωνιακούς συμβούλους. Ο Ζελένσκι ξέρει τον κώδικα της συγκίνησης ως ηθοποιός και μάλιστα λαϊκός, μπορεί να μεταβεί από αυτόν τον  ρόλο πραγματικά στον ρόλο ενός ηγέτη γιατί ο πόλεμος καταργεί και τις ιεραρχήσεις τέτοιου τύπου, της γνώσης, των φύλων. Υπάρχει η επικοινωνιακή πολιτική πάντα σε όλα τα σύγχρονα κράτη αλλά υπάρχει και μια πραγματική μεταμόρφωση μέσα στον πόλεμο και εκεί νομίζω έχει χάσει η εικόνα του Πούτιν, τουλάχιστον στην παγκόσμια κοινή γνώμη».

Mε πληροφορίες από ertnews.gr, Δανάη Γραφάκου

Έγκλημα στην Ανδραβίδα: Απίστευτος ο κυνισμός του δράστη – «Βοήθησέ με να πέσω στα μαλακά»