Η ιστορία πίσω από τα F-35 και η Τουρκία που τα έχασε: Όσο κατέχει τους S-400 δεν θα πάρει τα μαχητικά των ΗΠΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μέχρι την μόνιμη κατάπαυση του πυρός η διακοπή εμπορικών συναλλαγών με το Ισραήλ: Διευκρινίσεις από τον υπουργό Εμπορίου της Τουρκίας

Τονωτική ένεση ενός εκατομμυρίου ευρώ στα ταμεία της Κυπριακής Δημοκρατίας: «Χρυσάφι» τα παράβολα των 6.594 υποψηφίων για την Ευρωβουλή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση

Πως την είδε ο Τατάρ; Λέει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την ψευτο-“προεδρία” του κατοχικού καθεστώτος αν η Τουρκία εγκαταλείψει τη «νέα πολιτική» στο Κυπριακό

Του ΑΡΓΥΡΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

Γυρνάμε πίσω στο μακρινό 1993, όταν μια έκθεση του Πενταγώνου ανέφερε ότι η ταχύτατη αύξηση των δαπανών σε συνδυασμό με την συρρίκνωση των προϋπολογισμών , θα έκαναν το έργο της αντικατάστασης των γερασμένων μαχητικών των ΗΠΑ, μια δύσκολη υπόθεση.

Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων τότε, ανησυχούσε ότι δεν θα έβρισκαν έναν τρόπο για να κατασκευάσουν ένα διαφορετικό αεροπλάνο και ότι οι ΗΠΑ τελικά, δεν θα διέθεταν αρκετά μαχητικά ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους!

Κατά παράδοση και σύμφωνα με την βιβλιογραφία, το Ναυτικό, το Πεζικό και η Αεροπορία, είχαν μια διαφορετική άποψη για το πιο αεροπλάνο είναι το ιδανικότερο για τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών. Το κάθε σώμα, σχεδίαζε και κατασκεύαζε το δικό του μαχητικό αεροσκάφος, όπου θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του καλύτερα.

• Για παράδειγμα το Ναυτικό είχε ανάγκη από αεροσκάφη, όπου θα είχαν τις προσνειώσεις ως μια εύκολη υπόθεση. Από την άλλη το Πεζικό, έκρινε πως για τις δικές του αποστολές το ιδανικότερο αεροσκάφος, θα ήταν εκείνο το οποίο θα χρειαζόταν μικρή απόσταση για να προσγειωθεί και για να απογειωθεί.

Τέλος η Αεροπορία ήθελε το πιο γρήγορο και το πιο εξελιγμένο αεροσκάφος!

Τι γίνεται λοιπόν όταν όλοι θέλουν να στηρίξουν τις δικές τους ανάγκες, αλλά οι προϋπολογισμοί είναι και συγκεκριμένοι και μειωμένοι; Τότε η ανάγκη, οδηγεί στην εφευρετικότητα και στην καινοτομία και έτσι γεννιέται η ιδέα του… F-35!

Τότε εμφανίζεται το πρόγραμμα κατασκευής του Joint Strike Fighter (JSF) και θέτει τις παλιές πρακτικές, υπό αμφισβήτηση!

Το πρόγραμμα, είχε δεσμευτεί ότι θα μειώσει την δαπάνη ανά αεροσκάφος από τα 190 εκατ. δολάρια, μόλις στα 33 εκατ. δολάρια ανά αεροσκάφος!

Το πολυπόθητο συμβόλαιο της κατασκευής αυτού του εξελιγμένου μαχητικού που είναι ικανό να εξυπηρετήσει επαρκώς στεριά, αέρα και θάλασσα, το κέρδισε η Lockheed Martin το μακρινό επίσης…2001! Ένα συμβόλαιο αξίας 200 δις δολαρίων, που είναι μάλιστα και το μεγαλύτερο όλων των εποχών!

Πως μας αφορά όμως το πρόγραμμα των F-35;

• Πέραν του ότι διαθέτουν μια τρομερή ιστορία, παράδειγμα για την οικονομική διαχείριση και την στρατηγική των επιχειρήσεων, οι γείτονες μας στην Τουρκία, θέλουν να τα αποκτήσουν!

Εκείνοι που γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τις ΗΠΑ και τις αποφάσεις για τις κυρώσεις στην Ρωσία, εκείνοι που καταπατούν το Διεθνές Δίκαιο κάθε μέρα με την παράνομη κατοχή στην Κύπρο, εκείνοι που χρησιμοποιούν το μεταναστευτικό ως εργαλείο πίεσης προς την άβουλη Ευρώπη, ενώ έχουν πάρει τεράστια κεφάλαια για αυτό τον σκοπό και τέλος εκείνοι που απειλούν καθημερινά και με προκλητική ρητορική μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, καθώς και διαθέτουν Ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα (S600), θέλουν να προμηθευτούν και τα F-35! Φυσικά, όσο κατέχουν τους S-400, για τους οποίους έχουν υποστεί κυρώσεις, αυτό δεν θα συμβεί.

Να κλαίει ή να γελάει κανείς, είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα απορία! Και όσο για την δική μας Αμυντική Βιομηχανία; Mην ρωτάτε καλύτερα…!

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Τα δημοψηφίσματα και οι προσαρτήσεις: Πούτιν και Ερντογάν δανείζει ο ένας στον άλλο μεθόδους και πρακτικές