Αυτή είναι η αλήθεια… Μια πανδημία καθιστά ευάλωτη όλη την ανθρωπότητα: Ο ιός μαθαίνει να ζει μαζί μας;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Νότια Αφρική: Αγωνιώδεις προσπάθειες για τον απεγκλωβισμό δεκάδων παγιδευμένων στο κτήριο που κατέρρευσε* Στους 7 οι νεκροί [video]

«Γιατί δεν μπορεί να προκαλέσει, προς το παρόν, πανδημία ο ιός της γρίπης των πτηνών;»: Τι υποστηρίζει σε άρθρο του ο καθηγητής Γκίκας Μαγιορκίνης

Για τις γενοκτονίες των… άλλων: Η Τουρκία θα στηρίξει τη μήνυση που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο η Νότια Αφρική κατά του Ισραήλ, για τη Γάζα

Συνομιλία με την Καράισα Αμπντούλ Καρίμ

Δεν μπορούμε να πούμε ακόμη οριστικά πράγματα για την παραλλαγή Όμικρον, έχει περάσει λίγος καιρός. Παρατηρούμε τα στοιχεία και οι αριθμοί αυξάνονται ταχύτατα.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι πολλοί από εκείνους που προσβλήθηκαν από τις προηγούμενες παραλλαγές προσβάλλονται εκ νέου. Ξέρουμε επίσης ότι η φυσική ανοσία δεν προστατεύει από τις νέες παραλλαγές. Οσο για τα εμβόλια, θα έχουμε απαντήσεις τις ερχόμενες εβδομάδες.

• Πρέπει να συγκρίνουμε τους εμβολιασμένους που αρρωσταίνουν με ήπια συμπτώματα με τους μη εμβολιασμένους που αρρωσταίνουν βαρύτερα.

Στη Νότια Αφρική έχει εμβολιαστεί μόνο το 41% των ενηλίκων. Πρέπει να καταλάβουμε ποιος έχει μείνει πίσω και γιατί. Η κυβέρνηση πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή της στον ευάλωτο πληθυσμό, και ιδιαίτερα στους άνω των 60 ετών.

Με δεδομένο ότι παρατηρούνται πολύ λίγα σοβαρά κρούσματα μεταξύ των παιδιών και ότι τα εμβόλια δεν είναι πολλά, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στους μεγάλους, που παρουσιάζουν σοβαρά συμπτώματα.

Δεν με εκπλήσσουν αυτά που μαθαίνουμε καθημερινά για την Όμικρον. Παρακολουθούμε την εξέλιξη του ιού από την αρχή και, με τα στοιχεία που διαθέτουμε, μπορούμε να προβλέψουμε ότι κάθε 90 με 120 μέρες θα έχουμε μια νέα φάση των μολύνσεων, και ότι είναι πολύ πιθανό η φάση αυτή να ξεκινά με την εμφάνιση νέων παραλλαγών.

Γνωρίζαμε, με βάση προηγούμενες έρευνες, ότι θα υπήρχε ένα τέταρτο κύμα και ότι ήταν πιθανό να έχουμε ένα νέο στέλεχος του ιού. Είμαστε μια από τις λίγες χώρες που παρακολουθούμε συνεχώς και αδιαλείπτως την εξέλιξη του ιού.

Μαθαίνουμε να ζούμε με τον ιό και μαθαίνει κι εκείνος να ζει μαζί μας. Η γρίπη είναι ένα καλό παράδειγμα. Εδώ και δεκαετίες γνωρίζουμε ότι μπορεί να προσβληθούμε από αυτήν και υπάρχει εμβόλιο. Η φυματίωση είναι παρούσα εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα, ο Έμπολα έρχεται και φεύγει…

Με την covid θα γίνει το ίδιο. Όσες αμφιβολίες κι αν έχουμε για την Όμικρον, δεν ζούμε την καταστροφή τής πρώτης περιόδου, όπου δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Τώρα έχουμε θεραπείες, έχουμε μάθει τη χρήση του οξυγόνου, παρακολουθούμε τους αρρώστους. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον ιό.

Μια πανδημία καθιστά ευάλωτη όλη την ανθρωπότητα. Η επιστήμη και η γνώση αποτελούν ένα δημόσιο αγαθό που έχει επιπτώσεις στους πληθυσμούς και για τον λόγο αυτό πρέπει να το μοιραζόμαστε.

Με την covid έχουμε βελτιώσει την κατάσταση και έχουμε προετοιμαστεί για νέα κύματα του ιού χάρις στην πληροφόρηση αυτή. Δεν με ικανοποιεί το γεγονός ότι η απάντηση στο ότι ήμασταν ανοιχτοί και διαφανείς ήταν η απαγόρευση των πτήσεων από τη Νότια Αφρική που αποφάσισαν πολλές χώρες.

Τα στοιχεία όμως είναι σημαντικά και θα συνεχίσουμε να τα προσφέρουμε. Το μάθαμε και με το AIDS: όσο περισσότερο συνεργαζόμαστε, τόσο μεγαλύτερες επιτυχίες έχουμε για το καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας. Οι επιστήμονες προσφέρουν γνώση στον κόσμο και την ημέρα που θα το ξεχάσουμε αυτό θα έχουμε χάσει τον δρόμο.

Όταν τα εμβόλια άρχισαν να διατίθενται ευρέως, είδαμε να αναδύονται εθνικά συμφέροντα και πληρώνουμε ένα κόστος γι’ αυτό. Το ξαναλέω: για να κερδίσει η ανθρωπότητα, πρέπει να δουλεύουμε όλοι μαζί.

(*) H Καράισα Αμπντούλ Καρίμ είναι επιστημονική διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών για το AIDS στη Νότια Αφρική και μια από τις γνωστότερες επιδημιολόγους της χώρας – (Πηγή: συνέντευξη στην El Pais μέσω του ΑΠΕ-ΜΠΕ)

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Άγνωστες πτυχές του κατοχικού δανείου: Τo “non possumus” του Σμπαρούνη και ο δωσιλογισμός του σήμερα